Zwrot świadczenia mieszkaniowego

Zwrot świadczenia mieszkaniowego

Obawiam się, że nie ma możliwości uniknięcia zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. Ustawa o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej nie reguluje w żaden sposób kwestii związanych z tym świadczeniem oprócz wskazania, kiedy i w jakiej wysokości jest ono należne. Brak odwołania do innych przepisów proceduralnych dotyczących przyznawania świadczeń pomocowych. Nie można też posiłkować się tutaj Kodeksem cywilnym, gdyż świadczenie mieszkaniowe nie ma charakteru świadczenia cywilnoprawnego. Udzielane jest na podstawie decyzji administracyjnej.

Zgodnie z art. 48d ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej: „Świadczenie mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 3, przysługuje żołnierzowi zawodowemu przez czas pełnienia służby w danym garnizonie w wysokości iloczynu stawki podstawowej i współczynnika świadczenia mieszkaniowego zależnego od garnizonu”. Wspomniany artykuł 21 ust. 2 pkt 3 stanowi, że „świadczenie mieszkaniowe jest formą realizacji prawa żołnierza do zakwaterowania. Prawo do zakwaterowania, a zatem i świadczenie mieszkaniowe, nie przysługuje, jeśli żołnierz lub jego małżonek:

1. otrzymał ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z kwatery, wypłacony na podstawie przepisów ustawy obowiązujących do dnia 30 czerwca 2004 r.
2. otrzymał odprawę mieszkaniową wypłaconą albo zrealizowaną w formie rzeczowej na podstawie przepisów ustawy obowiązujących od dnia 1 lipca 2004 r.
3. nabył lokal mieszkalny od Skarbu Państwa, Agencji albo jednostki samorządu terytorialnego z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia,
4. otrzymał pomoc finansową wypłaconą w formie zaliczkowej lub bezzwrotnej do dnia 31 grudnia 1995 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36),
5. nabył własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego od Agencji”.

Nienależne pobranie świadczenia mieszkaniowego przez żołnierza

Skoro w Państwa przypadku wystąpiła przesłanka negatywna dla otrzymania świadczenia, to było ono przez Państwa pobierane, pomimo że było nienależne. Nie zmienia tego fakt wydania decyzji przyznającej świadczenie. Ta decyzja jest wadliwa, nie konwaliduje stanu prawnego. Co więcej, Państwo, jako osoby ubiegające się o świadczenie, musicie być świadomi swoich praw, ale i obowiązków. Wnioski o świadczenie mieszkaniowe poprzez konieczność wypełnienia oświadczenia o braku przeszkód do wypłaty sugerują, że określone zdarzenia wykluczają otrzymanie świadczenia. Z wniosku wynika, że konieczne jest złożenie oświadczenia: „oświadczam, że nie nabyłem / małżonek nie nabył mieszkania z bonifikatą”. Z treści tych oświadczeń wynika, że osoba ubiegająca się o świadczenie nie może być beneficjentem określonych ulg.

Świadczenie jest jednak nienależne bez względu na świadomość korzystającego oraz wadliwość działania urzędnika, który błędnie odczytał oświadczenie. Co więcej, trudno nawet powiedzieć, że urzędnik wyrządził Państwu szkodę, bowiem Wasz majątek zwiększył się nienależnie, dostaliście coś, co nie miało prawa się u Państwa pojawić. Zatem twierdzenie, że jest Państwa szkodą fakt, iż teraz musicie szybko zgromadzić środki na zwrot, będzie błędne.

Termin zwrotu nienależnego świadczenia

Zgodnie z art. 48 d ust. 13 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej – w przypadku stwierdzenia nadpłaty świadczenia mieszkaniowego dyrektor oddziału regionalnego Agencji wzywa do zwrotu należności w terminie 14 dni od otrzymania przez żołnierza wezwania, a po bezskutecznym upływie terminu wydaje decyzję administracyjną. Nie ma możliwości postąpienia w inny sposób.

Poszukiwałam jakiegoś rozwiązania dla Państwa, próbując porównać sytuację do świadczeń socjalnych lub rodzinnych, jednak w podobnych przypadkach sądy także stają po stronie urzędów, stwierdzając, że świadczenie jest świadczeniem nienależnym i nie ma na to wpływu świadomość beneficjenta czy wadliwe działanie urzędu.

Przeszkodą do nabycia prawa do świadczenia mieszkaniowego jest nie tyle posiadanie mieszkania kupionego z bonifikatą, ile nabycie kiedykolwiek takiego mieszkania. Oznacza to bowiem, że potrzeby mieszkaniowe żołnierza i jego rodziny są zaspokojone i to już z udziałem środków publicznych. Stąd niesprawiedliwe byłoby podwójne zaspokajanie tych potrzeb, pomoc w ich zaspokojeniu z udziałem publicznych środków.