Zwrot pieniędzy lub wymiana na nowy laptopa z usterką

Odpowiedzialność sprzedawcy względem kupującego

Z informacji, które podaje Pan w treści pytania, wynika, iż laptop zakupiony w sklepie dotknięty jest wadą uniemożliwiającą prawidłowy jego użytek dla celu, dla którego został wyprodukowany. Może więc Pan dochodzić swych roszczeń względem sprzedawcy na podstawie przepisów o rękojmi, jednak pod warunkiem że nie wiedział o tej wadzie w chwili zawarcia umowy. Przepisy o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej zawarte są w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny.

Zgodnie z brzmieniem Kodeksu cywilnego sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. Za rzecz wadliwą będzie zatem uznana rzecz, która nie posiada wartości lub użyteczności zgodnych z celem umowy, przeznaczeniem rzeczy wynikającym z okoliczności lub przeznaczenia tej rzeczy. Wada fizyczna wystąpi również wtedy, gdy rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewniał kupującego (np. co do nieprzemakalności kupowanych butów). Nie chodzi w tym wypadku jedynie o ustne złożenie zapewnienia przez sprzedawcę. Skutek analogiczny do złożenia przez sprzedawcę takiego zapewnienia wywierają informacje, oznaczenia, objaśnienia, czy też np. różnego rodzaju symbole umieszczone na sprzedawanej rzeczy, czy też jego opakowaniu.

Skorzystanie z uprawnień przez kupującego w razie ujawnienia się wady rzeczy sprzedanej

Jeżeli rzecz sprzedana ma wady, to Pan jako kupujący może:

• od umowy odstąpić,
• żądać obniżenia ceny.

Jednakże kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie.

Istotnym warunkiem skorzystania z ww. uprawnień przez kupującego jest to, że nie wiedział on o istnieniu wady w chwili zawarcia umowy (art. 557 § 1). Ustawodawca wyszedł z założenia, że wiedza o wadach kupowanej rzeczy oznacza akceptację kupującego nabycia rzeczy wadliwej.

Nadto jeśli sprzedawca jest przedsiębiorcą, a Pan – konsumentem (a tak jest w niniejszej sprawie), to może Pan dochodzić swych praw na podstawie innej ustawy, tj. ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176). Ustawa ta implementuje postanowienia Dyrektywy nr 1999/44 z 25 maja 1999 r. w sprawie określonych aspektów sprzedaży i gwarancji na dobra konsumpcyjne.

Przepisy tej ustawy stosuje się do dokonywanej, w zakresie działalności przedsiębiorstwa, sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą (towar konsumpcyjny).

Niezgodność towaru z umową

Regulacja ta w odmienny sposób określa zasady odpowiedzialności sprzedawcy wobec kupującego za sprzedany towar. Ustawa o sprzedaży konsumenckiej wyłącza stosowanie przepisów art. 556–581 Kodeksu cywilnego, dotyczących rękojmi. W miejsce występującego w Kodeksie cywilnym pojęcia wady rzeczy ustawa wprowadza pojęcie niezgodności towaru z umową. Sprzedawca odpowiada wobec kupującego za tę niezgodność, o ile istniała ona w chwili wydania towaru. Podkreślić trzeba, że w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od momentu wydania towaru domniemywa się, że istniała ona także w chwili wydania. Towar jest niezgodny z umową, jeśli (art. 8 ust. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej):

• nie nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, np. zakup płytek mrozoodpornych, które okazują się nieodporne na mróz;
• nie posiada właściwości, jakie powinny cechować tego rodzaju towar oraz o jakich zapewniał sprzedawca lub producent (podczas indywidualnego uzgadniania właściwości towaru lub w składanych publicznie oświadczeniach, np. w reklamie lub w oznakowaniu towaru);
• towar został nieprawidłowo zamontowany lub uruchomiony, jeśli czynności te zostały wykonane w ramach umowy sprzedaży przez sprzedawcę albo przez kupującego według instrukcji otrzymanej przy sprzedaży, np. sprzedawca montował piekarnik elektryczny, który okazał się wadliwie podłączony do sieci.

Nieodpłatna naprawa albo wymiana na nowy towaru niezgodnego z umową

Jeśli towar jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Jeśli z powyższych przyczyn kupujący nie może żądać naprawy ani wymiany albo, jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności – ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy. Z przekazanych informacji wynika natomiast, że laptop był już dwukrotnie naprawiany bez większego rezultaty dla wciąż ujawniającej się wady.

Kupujący nie może od umowy odstąpić, jeśli niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Roszczenia kupującego przedawniają się z upływem roku od stwierdzenia przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową, przy czym przedawnienie nie może się skończyć przed upływem dwóch lat od daty wydania towaru. Podkreślić trzeba, że samo zawiadomienie sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową przerywa bieg przedawnienia. Zatem mieści się Pan cały czas w terminie uprawniającym Pana do odstąpienia od umowy.

A zatem w Pana przypadku, skoro sprzedawca dokonał już dwukrotnej nieodpłatnej naprawy i po raz trzeci wystąpiła ta sama wada, ma Pan pełne prawo od umowy odstąpić tzn. oddać laptop i żądać zwrotu pieniędzy, na podstawie uznania niezgodności towaru z umową. W sytuacji, gdyby miał Pan problem z odstąpieniem od umowy (oraz zwrotem towaru), należy zgłosić się do rzecznika praw konsumenta na szczeblu powiatowym lub miejskim lub do jednej z organizacji konsumenckich, jak Federacja Konsumentów czy Stowarzyszenie Konsumentów Polskich. W ostateczności można sprawę skierować na drogę postępowania sądowego.