Zwolnienie pracownika po upływie 182 dni nieobecności

Przyczyny wygaśnięcia umowy o pracę

Odpowiadając na Pani pytanie uprzejmie informuję, że zgodnie z art. 63 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) umowa o pracę wygasa w razie:

– śmierci zatrudnionego,

– zgonu pracodawcy będącego osobą fizyczną,

– trwającej dłużej niż trzy miesiące absencji pracownika spowodowanej tymczasowym aresztowaniem, jeżeli przełożony nie zwolnił go wcześniej w trybie dyscyplinarnym.

Czy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia?

Zgodnie z art. 53 K.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia:

1) jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:

a) dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności.

Niezdolność pracownika do pracy

Podstawową przesłanką uprawniającą pracodawcę do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia w trybie przewidzianym w komentowanym przepisie jest niezdolność pracownika do pracy. Judykatura Sądu Najwyższego akcentuje, że sama niezdolność do pracy z powodu choroby nie wystarcza do zastosowania komentowanej normy. Gdyby więc okazało się, że przyczyną nieobecności nie jest niezdolność do pracy, to rozwiązanie umowy o pracę narusza art. 53 K.p. Jeżeli przyczyna nieobecności pracownika w pracy nie jest znana pracodawcy, to nieobecność ta jest nieusprawiedliwiona. Nie zmienia niczego – zdaniem Sądu Najwyższego – fakt, że niezdolność taka wystąpiła po okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. W takim stanie faktycznym art. 53 § 1 K.p. nie może być podstawą rozwiązania umowy o pracę. Pracodawca może natomiast rozwiązać niezwłocznie umowę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 K.p.

Ochrona przez 272 dni w ramach podstawowego okresu zasiłkowego i połączonego z nim świadczenia rehabilitacyjnego

Ochrona stosunku pracy pracownika niezdolnego do pracy wskutek choroby obejmuje okres pierwszych trzech miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, choćby pracownik nie mógł wobec pracodawcy wykazać korzystania z tego świadczenia bezpośrednio po okresie pobieranego zasiłku chorobowego. Zgodnie z judykaturą Sądu Najwyższego rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę w okresie między wyczerpaniem prawa do zasiłku chorobowego a rozstrzygnięciem ostateczną decyzją organu rentowego w przedmiocie świadczenia rehabilitacyjnego jest zgodne z prawem, chyba że z decyzji tej wynika, iż w tym okresie pracownik miał prawo świadczenia rehabilitacyjnego. Nie można też pozbawiać pracodawcy prawa do rozwiązania umowy o pracę po upływie łącznego okresu pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego, jeżeli pracownik nie nabył prawa do świadczenia rehabilitacyjnego lub nie stawił się do pracy w związku z ustaniem przyczyn nieobecności. Zatem w wymiarze temporalnym pracownicy niezdolni do pracy z powodu choroby są na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b K.p. maksymalnie chronieni przez 272 dni w ramach podstawowego okresu zasiłkowego i połączonego z nim świadczenia rehabilitacyjnego. Jeżeli świadczenie rehabilitacyjne zostało przyznane na czas dłuższy niż trzy miesiące, pracodawca może rozwiązać umowę w 91. dniu pobierania tego świadczenia.

Podsumowując – w chwili obecnej nie ma Pani podstaw do zakończenia stosunku pracy z pracownikiem (nawet jeśli przebywa w śpiączce). Dopiero po upływie 182 dni nieobecności z powodu choroby i ewentualnie 90 dni świadczenia rehabilitacyjnego (jeśli je otrzyma) może Pani zwolnić pracownika.