Zwolnienie lekarskie pracującego emeryta

Przekroczenie 182 dni zwolnienia lekarskiego

Zgodnie z art. 53 Kodeksu pracy:

„§ 1. Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia:

1) jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:

a) dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową,

2) w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1, trwającej dłużej niż 1 miesiąc.

§ 2. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić w razie nieobecności pracownika w pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem – w okresie pobierania z tego tytułu zasiłku, a w przypadku odosobnienia pracownika ze względu na chorobę zakaźną – w okresie pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku.

§ 3. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności.

§ 4. Przepisy art. 36 § 11 i art. 52 § 3 stosuje się odpowiednio.

§ 5. Pracodawca powinien w miarę możliwości ponownie zatrudnić pracownika, który w okresie 6 miesięcy od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, z przyczyn wymienionych w § 1 i 2, zgłosi swój powrót do pracy niezwłocznie po ustaniu tych przyczyn.”

Art. 53 określa w sposób wyczerpujący sytuacje, w których przedłużająca się niezawiniona nieobecność pracownika w pracy pozwala na rozwiązanie stosunku pracy w trybie natychmiastowym bez winy pracownika. Norma prawna zawarta w art. 53 § 1 nie nakazuje pracodawcy rozwiązania umowy o pracę, jeżeli zachodzą określone w tym przepisie warunki niezdolności pracownika do pracy, lecz tylko stwarza dla podmiotu zatrudniającego prawną możliwość takiego rozwiązania stosunku pracy, z której może on nie skorzystać.

Rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia

Wypada też podkreślić, iż prawo pracodawcy do rozwiązania umowy o pracę w tym trybie powstaje z upływem wskazanych w przepisie okresów i kończy się z dniem stawienia się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności (art. 53 § 3).

Art. 53 § 3 stanowi, że rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika nie może nastąpić po jego stawieniu się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności. Zakaz ten zatem aktualizuje się w przypadku powrotu pracownika do zdrowia

Natomiast rozpoczęcie przez pracownika urlopu wypoczynkowego udzielonego mu przez pracodawcę jest równoznaczne z ustaniem przyczyny nieobecności w rozumieniu art. 53 § 2, chyba że nie było podstaw do udzielenia tego urlopu z powodu przedłużającej się niezdolności do pracy (wyrok SN z 4 kwietnia 2000 r., I PKN 565/99, OSNAPiUS 2001, nr 17, poz. 530). To wszystko pracodawca musi uwzględnić, z jednej strony dopuszczając pracownika do pracy (bez stosownego zaświadczenia lekarskiego), z drugiej -–udzielając mu natychmiast po zwolnieniu lekarskim urlopu wypoczynkowego. Takie bowiem działania pracodawcy „przerwą” okres zasiłkowy.

Tak więc dopiero po 182 dniach plus 3 miesiące zasiłku rehabilitacyjnego uprawnia do wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Powrót do pracy niweluje tę możliwość. Przerwa w zwolnieniu lekarskim spowoduje, że pracodawca straci taką możliwość. Jednak proszę pamiętać, że mowa tu o wypowiedzeniu bez zachowania okresu wypowiedzenia.

Pracodawca bez względu na powyższe może – po Pana stawieniu się do pracy – wypowiedzieć umowę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę np. absencję chorobową. Przed tym nie da się wybronić.