Zwolnienie L4 powyżej 182 dni

Przystąpienie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego

Kwestie związane z Pana pytaniem reguluje ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636, z późn. zm. oraz z 2005 r. Nr 10, poz. 71). Osoba prowadząca działalność gospodarczą, która przystąpiła do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, ma prawo do świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa. W związku z tym, że podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu, prawo do zasiłku chorobowego nabywa po upływie okresu wyczekiwania wynoszącego 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

Zgodnie z art. 8 ww. ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą – nie dłużej niż 260 dni.

Oczywiste jest, że nieprzerwana niezdolność do pracy tworzy jeden okres zasiłkowy. Jest to jeden ciągły okres niezdolności do pracy spowodowanej tą samą lub różnymi chorobami.

Nie ma więc znaczenia przyczyna wydania kolejnych zwolnień, jeśli między nimi nie było żadnej przerwy (art. 9 ust. 1 ww ustawy.) Żadnej, to znaczy ani jednego dnia.

Przerwa między zwolnieniami lekarskimi

Natomiast jeżeli między zwolnieniami lekarskimi jest przerwa, to kolejne okresy absencji trzeba wówczas wliczać do jednego okresu zasiłkowego, pod warunkiem że:

• zostały spowodowane tą samą chorobą oraz
• przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni.

Jednakże to sumowanie dotyczy tylko okresów niezdolności do pracy czy niemożności wykonywania pracy, spowodowanych tą samą chorobą. A zatem już z tego wynika, że Pana następna choroba całkowicie różna od pierwszej nie podlega powyższemu sumowaniu, a tym samym nie będziemy mieli tu do czynienia z ciągłością zwolnienia lekarskiego, jeżeli miedzy poprzednią chorobą a obecną miał Pan np. dwa dni przerwy.

A zatem w Pana sytuacji zaczyna Pan nowy okres zasiłkowy liczony od początku. To, co jest szalenie istotne, to to, aby na nowym zwolnieniu lekarskim nie znalazł się kod literowy A. Jeśli bowiem widnieje kod A, to oznacza, że niezdolność do pracy powstała po przerwie nieprzekraczającej 60 dni, spowodowanej tą samą chorobą, która była przyczyną poprzedniej niezdolności do pracy, a wtedy pozostanie Panu 22 dni do otrzymywania zasiłku chorobowego. Gdy takiego kodu nie ma, okres zasiłkowy jest liczony na nowo.

Fakt, że jest Pan rencistą nie ma tutaj większego znaczenia. Dopiero w sytuacji, w której niezdolność do pracy powstała po ustaniu tytułu ubezpieczenia, zasiłek nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy m.in. ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy. Czyli rencista niezdolny do pracy z powodu choroby może uzyskać chorobowe jedynie za okres trwania tytułu ubezpieczenia.

Rozpoczęcie nowego okresu zasiłkowego

Co ważne, aby rozpocząć nowy okres zasiłkowy musi dojść do przerwania biegu niezdolności do pracy, ponieważ w innym przypadku będzie Pan mógł jedynie wystąpić o zasiłek rehabilitacyjny. Tylko bowiem przerwanie okresu niezdolności do pracy, a następnie nowe schorzenie (inna jednostka chorobowa niż ta, która była podstawą pobierania dotychczasowego zasiłku chorobowego) stanowi podstawę do przyznania nowego zasiłku chorobowego w pełnym wymiarze. Jeżeli tej przerwy w niezdolności nie ma, chory nie ma wyboru, gdyż po 182 dniach zasiłku przysługuje mu jedynie świadczenie rehabilitacyjne. Gdyby więc lekarz orzecznik stwierdził, że Pana dotychczasowa choroba nie wymaga już leczenia, może Pan wrócić do pracy, nawet na 1 dzień i dojdzie wtedy do przerwania okresu niezdolności do pracy, i wtedy na podstawie zwolnienia lekarskiego stwierdzającego inną chorobę zostanie Panu przyznany zasiłek chorobowy.

O tym, czy niezdolność do pracy się skończyła (w przypadku choroby dłuższej niż 1 miesiąc) może orzec jedynie lekarz.