Znajomy uszkodził samochód i nie chce pokryć kosztów naprawy, co zrobić?

Pisemne wezwanie do naprawy

Należy pisemnie wezwać znajomego do naprawy, a potem skierować sprawę do sądu. Może Pani również naprawić auto i skierować pozew o zapłatę. Zgodnie z art. 415 K.c. „kto z winy swej wyrządza drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”. Poszkodowany zatem, dochodząc od wykonawcy naprawienia szkody, powinien udowodnić fakt wykonywania prac budowlanych przez wykonawcę oraz stosownie do ogólnych przepisów K.c. istnienie szkody, jej wysokość oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy pracami budowlanymi a szkodą. Wykonawca natomiast, chcąc uwolnić się od tej odpowiedzialności, winien udowodnić bądź to, że szkoda nie powstała, bądź, że wyniknęła ona ze zdarzeń, za które wykonawca nie odpowiada, bądź też przez udowodnienie, że dołożył on należytej staranności, a więc nie doprowadził do szkody w sposób zawiniony.

Przesłanki do przypisania odpowiedzialności

„Przesłankami koniecznymi do przypisania odpowiedzialności odszkodowawczej z art. 415 K.c. są:

• wina sprawcy,
• związek przyczynowy między winą a zaistniałą szkodą,
• wysokość szkody.

Wszystkie te przesłanki muszą wystąpić kumulatywnie, gdyż brak którejś z nich prowadzi do zwolnienia od odpowiedzialności odszkodowawczej. Ciężar wykazania (zgodnie z art. 6 K.c.) wyżej wymienionych przesłanek spoczywa na stronie powodowej. By osobie, przeciwko której kieruje się roszczenie z art. 415 K.c., można było przypisać pierwszy zasadniczy element czynu niedozwolonego tj. winę, najpierw wymaga się zbadania, czy czyn, którego się dopuściła (bądź którego zaniechała), jest bezprawny. Bezprawność to element obiektywny, przedmiotowa cecha czynu. W doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że bezprawność polega na przekroczeniu mierników i wzorców wynikających z ważnych przepisów prawnych, zwyczajów, utartej praktyki, zasad doświadczenia życiowego. Bezprawność – najogólniej ujmując – to zachowanie niezgodne z porządkiem. Dopiero czyn bezprawny może być rozważany w kategoriach winy. Wina natomiast odnosi się do stanu psychicznego sprawcy, stanowi podmiotowe znamię czynu. Wina to naganna decyzja człowieka odnosząca się do podjętego przez niego bezprawnego czynu (jego decyzja jest błędna w konkretnych okolicznościach). Wina jako naganne zachowanie dzieli się na:

– winę umyślną:

• gdy sprawca chce wyrządzić szkodę (zamiar bezpośredni),

• lub gdy co najmniej na nią się godzi (zamiar ewentualny),

– winę nieumyślną:

• gdy sprawca przewiduje skutki swojego zachowania, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że może ich uniknąć,

• bądź nie przewiduje skutków, choć powinien i może je przewidzieć (niedbalstwo według prawa cywilnego)” – wyr. SA w Katowicach z 13.11.2013 r., sygn. akt V ACa 416/13.

Zgodnie z art. 361 K.c. „zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmienne przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł (damnum emergens) oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (lucrum cessans)”.

Proszę wystosować wezwanie do zapłaty, a potem pozew do sądu cywilnego.