Zgłoszenie do prokuratury przestępstwa znęcania się

Znęcanie się psychiczne i fizyczne nad żoną 

Zgodnie z art. 207 § 1 Kodeksu karnego (w skrócie K.k.):

§ 1. „Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12”.

Przedmiotem czynności wykonawczej wyżej wymienionego przestępstwa jest m.in. osoba najbliższa. Z kolei z godnie z art. 115 § 11 K.k. „osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu”.

Jakie działania sprawcy są uznane za znęcanie się?

Określenie „znęca się” oznacza różnorodne zachowania sprawcy, np. zadawanie cierpień fizycznych lub psychicznych. Znęcanie się fizyczne może polegać na zadaniu bólu fizycznego, np. pobicie, zaś znęcanie psychiczne polega na lżeniu, poniżaniu, wyszydzaniu, niszczeniu rzeczy.

W ocenie znęcania się decydujący jest obiektywny punkt widzenia, nie zaś subiektywne odczucie pokrzywdzonego. Jeśli więc mama zezna, że nie odbiera zachowania swojego męża jako znęcania się – nie będzie to miało decydującego znaczenia.

„Za znęcanie się nie można uznać zachowania sprawcy, które nie powoduje u ofiary poważnego cierpienia moralnego” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11.02.2003 r., sygn. akt IV KKN 312/99, Prok. i Pr. 2003, nr 9, poz. 3).

Znęcanie może być popełnione przez działanie (np. bicie, zniewaga, groźby, zniszczenie mienia) lub poprzez zaniechanie (np. dręczenie głodem dziecka lub osoby chorej, niewpuszczanie do domu zimą, nieopalanie zimnego mieszkania).

Typowe znęcanie się to intensywne i częstotliwe zachowanie, na które składa się wiele elementów wykonawczych działania przestępnego.

Za znęcanie się można także uznać postępowanie wprawdzie ograniczone do jednego zdarzenia zwartego czasowo i miejscowo, lecz odznaczającego się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych, a zwłaszcza złożonego z wielu aktów wykonawczych rozciągniętych w czasie (wyrok SN z dnia 30.08.1971 r., sygn. akt I KR 149/71, OSNPG 1971, nr 12, poz. 338; wyrok SN z dnia 08.02.1982 r., sygn. akt II KR 5/82, OSNPG 1982, nr 8, poz. 114).

Znęcanie się może oznaczać chęć zdawania cierpień fizycznych lub psychicznych pokrzywdzonemu (np. dokuczanie, poniżanie lub wyrządzenie jej innej przykrości i to obojętnie z jakich pobudek), jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione tylko z zamiarem bezpośrednim (zob. wyrok SN z dnia 03.01.1986 r., Rw 1180/85, OSPiKA 1987, nr 3, poz. 67; wyrok SN z dnia 23.02.1995 r., II KRN 6/95, Prok. i Prawo 1995, nr 6, poz. 5).

Jak kara grozi za znęcanie się nad osobą najbliższą?

Zagrożenie karne jest zróżnicowane w zależności od typu przestępstwa znęcania się. Czyn z art. 207 § 1 K.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Typ kwalifikowany, określony w art. 207 § 2, zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat.

Z kolei za przestępstwo określone w art. 207 § 3 grozi kara pozbawienia wolności od 2 do 12 lat.

Przestępstwo znęcania się jest ścigane są z oskarżenia publicznego, co oznacza, że zawiadomienie prokuratury o popełnieniu przez Pańskiego ojca takiego czynu spowoduje wszczęcie postępowania, a po zebraniu materiału dowodowego – skierowanie sprawy do sądu z aktem oskarżenia.

Przesłuchanie ofiary przemocy domowej

Poszkodowana – mama – zostanie niewątpliwie przesłuchana – żadnych więcej dla niej konsekwencji nie będzie.

Jeśli będzie Pan zainteresowany, możemy przygotować pisemne zawiadomienie o przestępstwie.

Musi Pan być przygotowany na przesłuchanie mamy – bo ona jest ofiarą. Jeśli nie potwierdzi Pańskich argumentów – prokuratura może umorzyć postępowanie.

Będzie Pan musiał – w swoim dobrze pojętym interesie – wskazać imiennie świadków, których mają przesłuchać. Inaczej brak materiału dowodowego spowoduje, że postępowanie zostanie umorzone. Proszę przeanalizować, jakie dowody mogą zostać przeprowadzone.

Prokuraturą, która będzie prowadziła postępowanie, jest zawsze określona dla rejonu według miejsca zamieszkania. Prawdopodobnie samo przesłuchania będzie prowadzić policja – tak zwykle się to odbywa.