Zdrada małżeńska – konsekwencje romansu dla funkcjonariusza służb publicznych

Konsekwencje romansu z mężatką

Romans z mężatką nie jest zachowaniem, które byłoby penalizowane w jakikolwiek sposób przez przepisy prawa karnego (poza krajami islamskimi). Dlatego zawiadomienie męża do prokuratury, że „rozbił Pan małżeństwo” skończy się odmową wszczęcia postępowania. Abstrahując od wszelkich ocen moralnych, również nie ma podstaw, aby z powodu romansu pozbawić żonę praw rodzicielskich.

Zgodnie z treścią przepisu art. 111 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (w skrócie K.r.io.) „jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców”.

Czy zdrada może być przyczyną pozbawienia władzy rodzicielskiej?

Podstawą pozbawienia władzy rodzicielskiej może być także trwały brak zainteresowania dzieckiem, jeśli uprzednio zarządzone zostało umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej albo w placówce opiekuńczo-wychowawczej (art. 111 § 2 K.r.io.).

Nawet potwierdzony fakt pozostawania kobiety w długotrwałym związku pozamałżeńskim w trakcie trwania małżeństwa nie może być wyłączną podstawą odebrania jej praw rodzicielskich. Mąż musiałby udowodnić przed sądem, że romans spowodował zupełny brak zainteresowania dzieckiem, że żona rażąco i stale, a nie tylko jednorazowo, zaniedbuje obowiązki matki w stosunku do dziecka. Jeśli te okoliczności nie zostaną udowodnione, to romans pozostaje jedynie problemem w sferze relacji małżeńskich, bez skutków w stosunku do przysługującej władzy rodzicielskiej.

Rozwód z orzeczeniem o winie

Zdrada może być podstawą żądania rozwodu z orzeczeniem o winie małżonki, jeśli nastąpił poza tym zupełny i trwały rozkład pożycia w sferze emocjonalnej, finansowej i fizycznej (art. 56 § 1 K.r.io.).

Aktualnie nie ma podstaw, aby musiał się Pan obawiać o swoją służbę jako funkcjonariusz publiczny, a w związku z tym w trybie pilnym korzystać z pomocy prawnej adwokata. Na razie nie ma jeszcze takiej konieczności.

Nie napisał Pan, gdzie pełni Pan służbę. Każdy stosunek służbowy regulowany jest przez stosowną ustawę, tzw. pragmatykę. Ustawa ta szczegółowo określa wymogi, które wypełniać musi funkcjonariusz publiczny na przestrzeni całego okresu pełnienia służby. Dotyczyć one mogą np. nieposzlakowanej opinii, nieskazitelnego charakteru, braku prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione z winy umyślnej etc. Analiza aktu prawnego, regulującego Pański stosunek służbowy, odpowiedzieć na pytanie o konsekwencje prawomocnego skazania za składanie fałszywych zeznań i podstawy wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 233 § 1 Kodeksu karnego „kto składając fałszywe zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech”.

Składanie fałszywych zeznań

Przestępstwo składania fałszywych zeznań można popełnić tylko umyślnie, istotne jest, że składający zeznanie musi mieć zamiar popełnienia tego występku. Jeśli zeznający nie wie, że zeznaje nieprawdę lub wydaje mu się, że zeznaje prawdę (w jego odczuciu), a obiektywnie jego zeznania są niezgodne z rzeczywistością – nie wypełnia znamion czynu zabronionego. Warunkiem odpowiedzialności karnej jest odebranie przyrzeczenia lub uprzedzenie o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 233 § 2 Kodeksu karnego).

W toku postępowania cywilnego strony procesu (powód i pozwany) mogą zgodzić się na zwolnienie świadka przez sąd z obowiązku składania przyrzeczenia (art. 267 Kodeksu postępowania cywilnego). W praktyce o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań można mówić tylko wówczas, gdy sąd odebrał przyrzeczenie, a następnie odpis protokołu z zeznaniem trafił do prokuratury w celu wszczęcia postępowania przygotowawczego w sprawie. Organ postępowania przygotowawczego musi znaleźć i przedstawić dowody na okoliczność składania fałszywych zeznań przez świadka.

Jeśli mąż kobiety zgłosi Pana na świadka w ewentualnej sprawie rozwodowej, powinien Pan obowiązkowo stawić się w sądzie, pod rygorem ukarania grzywną za nieusprawiedliwione niestawiennictwo lub pod rygorem przymusowego doprowadzenia.

Będzie Pan musiał podjąć niełatwą decyzję osobistą i rozważyć, co jest dla Pana bardziej istotne: czy lojalność wobec partnerki i świadome zeznawanie nieprawdy na jej korzyść, a następnie ewentualne postępowanie karne i w konsekwencji służbowe postępowanie dyscyplinarne z paletą kar dyscyplinarnych, które mogą zostać wobec Pana orzeczone (łącznie ze zwolnieniem ze służby), czy zeznawanie prawdy i np. możliwość rozpadu związku z tą osobą.