Zaszeregowanie obiektu hotelarskiego

Kategorie obiektów które mogą prowadzić działalność w zakresie świadczenia usług nocegowych

Różne kategorie obiektów mogą prowadzić działalność w zakresie świadczenia usług noclegowych. Różnią się one między sobą standardem oferowanych usług i wyposażeniem (oraz – oczywiście – nazwą). Warunki, jakie należy spełnić, aby świadczyć usługi hotelarskie, zostały określone w ustawie o usługach turystycznych. Ustawa ta dzieli obiekty, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie, na dwa rodzaje:

1. Obiekty hotelarskie, których obecnie wyróżnia się osiem:
   1. hotele;
   2. motele;
   3. pensjonaty;
   4. kempingi;
   5. domy wycieczkowe;
   6. schroniska młodzieżowe;
   7. schroniska;
   8. pola biwakowe. 
2. Inne obiekty (np. gościniec, zajazd, pokoje gościnne, hostel).

W zależności od kategorii każdy obiekt o charakterze hotelarskim musi spełniać minimalne wymogi sanitarne. Reguluje to rozporządzenie ministra gospodarki i pracy z 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone takie usługi, oraz rozporządzenie Ministra Sportu i Turystki z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie.

Minimalne wymagania co do wyposażenia innych obiektów świadczących usługi hotelarskie, o których mowa w art.35 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. Natomiast załącznik nr 2 określa minimalne wymogi dotyczące pensjonatów jako obiektów hotelarskich.

Wymogi jakie musi spełniać hostel

Zatem w świetle ustawy hostelem jest obiekt nieskategoryzowany jako obiekt hotelowy, w którym świadczone są „inne usługi hotelarskie”. Klient płaci tu za nocleg, nie zaś za wynajęcie pokoju. Ta ostatnia cecha jest najbardziej charakterystyczna dla hosteli, ponieważ nie wynajmuje się w nim pokoi jak w hotelach, tylko płaci za nocleg w pokoju, przy czym pokoje te mogą być wieloosobowe, dwuosobowe, a nawet jednoosobowe. Hostel musi spełniać minimalne wymogi wskazane w ustawie o usługach turystycznych, m.in. powierzchnia sal nie mniejsza niż 1,5 m² na osobę (przy łóżkach piętrowych), jeden węzeł higieniczno-sanitarny na maksimum 15 osób; a od października do kwietnia temperatura w pomieszczeniach nie może spadać poniżej 18° C.

Natomiast pensjonat to obiekt skategoryzowany jako obiekt hotelowy , posiadający co najmniej 7 pokojów, świadczący dla klientów całodzienne wyżywienie. Minimalne wymagania do używania tej nazwy to m.in. ogrzewanie w całym obiekcie, mechaniczna wentylacja oraz określony standard pokojów i łazienek, np. nad każdą umywalką lustro z oświetleniem, pisuar w WC męskim.

Co musi wiedzieć przedsiębiorca otwierający obiekt hotelarski?

Przedsiębiorca otwierający obiekt hotelarski (np. pensjonat) musi uzyskać zaszeregowanie obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii jeszcze przed rozpoczęciem świadczenia usług.

Obowiązek zgłoszenia tzw. innych obiektów świadczących usługi hotelarskie (np. hosteli) do ewidencji prowadzonej w gminie spoczywa na przedsiębiorcy. Obiekty takie nie mogą używać nazw rodzajowych obiektów hotelarskich, które są zastrzeżone tylko dla obiektów skategoryzowanych. Nie mogą one używać także innych nazw, które mogą wprowadzać klientów w błąd co do rodzaju lub kategorii obiektu. Stanowi to wykroczenie.

Marszałek województwa lub wójt (burmistrz, prezydent miasta) mają prawo kontrolować, w zakresie swojej właściwości miejscowej, przestrzeganie wymagań we wszystkich obiektach hotelarskich i innych, w których są świadczone usługi hotelarskie. Jeżeli obiekt pozostający poza ewidencją organu dokonującego kontroli nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, lub minimalnych wymagań dla innych obiektów świadczących usługi hotelarskie, organ kontrolujący zawiadamia organ prowadzący ewidencję obiektu.

Kontrola przedsiębiorcy świadczącego usługi hotelarskie

Urzędnicy kontrolujący przedsiębiorcę świadczącego usługi hotelarskie mogą:

• dokonywać kontroli wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład kontrolowanych obiektów;
• żądać od kierownika obiektu oraz od wszystkich osób, które są w tym obiekcie zatrudnione, pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kontrolą;
• żądać okazania dokumentów potwierdzających spełnienie przez obiekt wymagań.

Należy więc pamiętać, że nazwy rodzajowe obiektów hotelarskich podlegają ochronie. Oznacza to, że jeżeli przedsiębiorca nie posiada w stosunku do określonego obiektu odpowiedniej decyzji kategoryzacyjnej, nie może używać takiej nazwy. Przedsiębiorca, który używa w nazwie słowa „pensjonat” lub innego mimo nieposiadania urzędowej decyzji o zaszeregowaniu obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii, oprócz popełnienia wykroczenia narusza zatem także przepisy chroniące zbiorowe interesy konsumentów. Firma, która prowadzi taki obiekt świadczący usługi turystyczne, bezprawnie używa określenia „pensjonat” i w ten sposób narusza obowiązek udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji co do rodzaju obiektu hotelarskiego. Jego klienci nie są więc w sposób bezpośredni chronieni przed zaniżaniem standardów i jakości świadczonych przez przedsiębiorcę usług.