Zapomniane i nieużywane konto firmowe - duża kwota do zapłaty za konto

Zapisy umowy rachunku bankowego

Na wstępie muszę podkreślić, że treść umowy jest w tej sprawie bardzo istotna dla ustalenia zasadności i wysokości roszczeń. Zgodnie z art. 52 ust. 2 ustawy – Prawo bankowe – umowa rachunku bankowego powinna zawierać w szczególności wysokość prowizji i opłat za czynności związane z wykonywaniem umowy oraz przesłanki i tryb ich zmiany przez bank (pkt 6). Jest możliwe, że przy podpisywaniu umowy opłaty i prowizje wynosiły 0 zł, a następnie ich wysokość została zmieniona, o czym jednak powinien Pan zostać poinformowany w formie podanej w umowie. Żeby zatem zmiana opłat była wobec Pana skuteczna, informacja o zmianie musiała być podana zgodnie z umową. Niemniej jednak, żeby ustalić wysokość opłat, musi Pan znać treść umowy i jej zmian. Tak naprawdę to Pan powinien być w posiadaniu i umowy, i ewentualnych informacji o zmianie regulaminu w zakresie opłat i prowizji. Gdyby jednak sprawa trafiła do sądu, może Pan wnieść, by sąd zobowiązał bank do przedłożenia tych dokumentów, skoro bank odmówi Panu ich przedstawienia (proszę zachować korespondencję z bankiem, by wykazać, że podjął Pan czynności zmierzające do uzyskania tej dokumentacji). Niestety dość często gdy dochodzi do podważania roszczenia nabywcy wierzytelności co do jego wysokości, sądy opierają się na księgach rachunkowych banku, pomijając kwestię przedłożenia dokumentów źródłowych, więc dobrze by było, gdyby sam się Pan postara dowieść, że te opłaty nie były zasadne.

Przedawnienie roszczeń banku

Zapoznanie się z umową jest ważne także z tego względu, że zgodnie z art. 60 Prawa bankowego:

„Jeżeli umowa rachunku bankowego nie stanowi inaczej, ulega ona rozwiązaniu, gdy w ciągu dwóch lat nie dokonano na rachunku żadnych obrotów, poza dopisywaniem odsetek, a stan środków pieniężnych na tym rachunku nie przekracza kwoty minimalnej określonej w tej umowie.”

Jeśli zatem w samej umowie nie było innego zapisu, wygasła ona po dwóch latach i tylko za te dwa lata opłaty mogłyby być naliczone. Nie wykluczam, że mimo że bank przyjął wypowiedzenie teraz, należało zastosować ten przepis, a pracownicy nie zweryfikowali, czy umowa go wyłączała. Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 731 Kodeksu cywilnego (K.c.):

„Art. 731. Roszczenia wynikające ze stosunku rachunku bankowego przedawniają się z upływem lat dwóch. Nie dotyczy to roszczeń o zwrot wkładów oszczędnościowych.”

Roszczenia banku przedawniły się zatem z upływem dwóch lat. Te dwa lata liczone są od dnia wymagalności opłat. I tu znowu istotna jest umowa, wedle której określono, kiedy opłata staje się wymagalna. Jeśli takiego określenia nie było, należy zastosować przepisy ogólne.

Roszczenie jest wymagalne po wezwaniu do zapłaty

Bank (lub nabywca wierzytelności) może powoływać się na to, że w umowie nie było terminu płatności dla opłat i prowizji, stąd dopóki Pan nie został wezwany do zapłaty, roszczenie nie było wymagalne, a termin przedawnienia nie rozpoczął biegu. Nie można się jednak zgodzić z takim uzasadnieniem. Zgodnie z art. 120 § 1 zd. 2 K.c. – jeśli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Skoro nie było określonego terminu na zapłatę opłat i prowizji, oznaczać to będzie, że zgodnie z art. 455 K.c. powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Wymagalność roszczenia zależy więc od wezwania do zapłaty, czyli podjęcia czynności przez wierzyciela (uprawnionego). Bieg terminu 2 lat przedawnienia rozpoczyna się od pierwszego dnia po upływie terminu płatności wskazanego w takim wezwaniu.

Trzeba ustalić, od kiedy były naliczane opłaty i prowizje. Skoro w danym miesiącu była podstawa do ich pobrania, nic nie stało na przeszkodzie, by w kolejnym miesiącu wezwać Pana do zapłaty tych należności. Bieg terminu przedawnienia rozpoczął się zatem – gdyby przyjąć np. 14 dni na zapłatę należności – 14 dni po upływie każdego miesiąca, dla którego naliczono opłatę. Trzeba liczyć się z tym, że być może jakaś część opłat została naliczona przez ostatnie 2 lata – one nie będą przedawnione, niemniej jednak wszystkie wcześniejsze – tak. Może Pan zatem podnieść zarzut przedawnienia roszczeń i w części powinien on być zasadny (choć i tu trzeba by w pierwszej kolejności zapoznać się z umową, która mogła określać termin wymagalności roszczeń, niemniej jednak zapewne nie było zapisów, które podważałyby podane rozumowanie).