Założenie firmy w Polsce i świadczenie usług za granicą oraz zatrudnienie pracowników

Rezydencja podatkowa

Zacznijmy od Pani i ogólnie od prowadzenia działalności oraz świadczeniu usług na terenie innego kraju Wspólnoty Europejskiej. Na gruncie prawa polskiego kwestie związane z ustaleniem rezydencji podatkowej reguluje ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 3 ust. 1–1a ustawy PIT „osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)”.

„Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym”.

Ośrodek interesów życiowych

Wystarczające jest spełnienie choćby jednej z powyższych przesłanek, aby zostać uznanym za polskiego rezydenta podatkowego. O ile przesłanka przebywania na terenie RP dłużej niż 183 dni w roku jest oczywista, o tyle problemy mogą być z interpretacją warunku posiadania w Polsce ośrodka interesów życiowych. Jak czytamy w wyroku WSA w Łodzi z 5.10.2017 (sygn. akt I SA/Łd 493/17):

„Oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem”.

W konsekwencji w przypadku, gdy osoba przeprowadza się na terytorium Polski, może zostać uznana za polskiego rezydenta podatkowego w dwóch przypadkach:

1. W momencie, gdy przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku (nawet jeżeli jej ośrodek interesów życiowych znajduje się w innym kraju).
2. W momencie, gdy na stałe przeniesie swój ośrodek interesów życiowych do Polski (wtedy nie ma znaczenia, jak długo mieszka w kraju, już od dnia przeprowadzki staje się Polskim rezydentem podatkowym).

Usługi za granicą a składki w Polsce

Możliwa jest zatem sytuacja, w której osoba przebywa w Polsce krócej niż 183 dni w roku, a i tak będzie uznana za polskie rezydenta podatkowego, jeżeli w RP będzie znajdował się jej ośrodek interesów życiowych. W przypadku Pani wyraźnie widać, że może Pani przebywać na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 183 dni w danym roku, a ponadto tu będzie Pani miała ośrodek interesów życiowych. Odnośnie zaś składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne Pani jak i pracowników należy wskazać, że obowiązek opłaty tych składek również będzie na terenie Polski. Jeżeli okres takiej pracy byłby dłuższy niż 24 miesiące, zastosowanie znajdzie tu art. 13 rozporządzenia, zgodnie z którym „osoba, która normalnie wykonuje pracę najemną w dwóch lub więcej państwach członkowskich, podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, jeżeli wykonuje znaczną część pracy w tym państwie członkowskim”.

Obowiązek oddelegowania do pracy za granicą

Należy pamiętać, że obowiązek oddelegowania pracownika do pracy na teren określonego kraju wspólnoty europejskiej wiążę się również z obowiązkami. Pracownik ten będzie podlegał warunkom zatrudnienia obowiązującym w kraju przyjmującym, jeżeli są one bardziej korzystne niż warunki obowiązujące w Polsce. Te warunki zatrudnienia odnoszą się do:

• minimalnej stawki płacy: wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie w danym kraju lub wynagrodzenie określone na podstawie powszechnie wiążących układów zbiorowych w danym sektorze zatrudnienia, jeśli obowiązują one w kraju przyjmującym;
• maksymalnych okresów pracy;
• minimalnych okresów odpoczynku;
• bezpieczeństwa i zdrowia w pracy;
• warunków zatrudnienia kobiet w ciąży, kobiet, które niedawno urodziły, i młodzieży (poniżej 18. roku życia);
• równości traktowania mężczyzn i kobiet oraz innych przepisów mających na celu zapobieganie dyskryminacji.

Odnośnie zaś formularza A1. Proszę pamiętać, że pracownik oddelegowany będzie nadal objęty systemem zabezpieczenia społecznego w Polsce. To Pani jako pracodawca lub sam pracownik może złożyć wniosek o formularz A1, na wzorze PD A1, który to należy złożyć w Polskim ZUS-ie jeszcze przed wyjazdem pracownika na teren Holandii. Formularz PD A1 zachowuje ważność tylko przez 24 miesiące.

Z uwagi na złożoność tematyki proszę pamiętać, że może Pani korzystać z opcji pytań dodatkowych. Powinna Pani z pracownikami uzgodnić również w umowie kwestie podróży służbowych, dojazdów do miejsca oddelegowania.