Zakup samochodu który okazał się skradzionym

Jeżeli od momentu kradzieży auta do chwili, gdy dowiedziała się Pani o tym, że auto jest kradzione, minęły 3 lata, istnieje możliwość, że stała się Pani właścicielką samochodu zgodnie z artykułem 169 § 2 ustawy Kodeks cywilny. Według tego przepisu gdy rzecz zgubiona, skradziona lub w inny sposób utracona przez właściciela zostaje zbyta przed upływem lat trzech od chwili jej zgubienia, skradzenia lub utraty, nabywca może uzyskać własność dopiero z upływem powyższego trzyletniego terminu. Natomiast według art. 169 § § 1 ww. ustawy „jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje ją nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze”.

Warunki niezbędne do nabycia własności rzeczy ruchomej (samochodu) od osoby nieuprawnionej do jego sprzedaży są następujące:

• zawarcie umowy sprzedaży auta,
• wydanie auta kupującemu,
• dobra wiara kupującego,
• upływ 3 lat od daty kradzieży samochodu.

Dobra wiara nabywcy samochodu znaczy, że kupujący miał usprawiedliwione przekonanie, że osoba, od, której nabył samochód, była jego poprzednim właścicielem. Oznacza to, że okoliczności zakupu samochodu nie nasuwały podejrzeń co do jego nielegalnego pochodzenia.

O dobrej wierze samoistnego posiadacza rzeczy ruchomej świadczy jego przekonanie o nabyciu własności tej rzeczy od uprawnionego, jeśli takie przekonanie jest zarazem usprawiedliwione konkretnymi okolicznościami sprawy (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2000 r., sygn. akt III CKN 802/98). Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 października 1997 roku (sygn. akt II CKN 378/97) stwierdził, że „jeśli w trzyletnim okresie z art. 169 § 2 k.c. rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy”.

O tym, czy powyżej opisane przesłanki konieczne do nabycia własności auta zostały spełnione, decyduje sąd. Nabywca skradzionego auta powinien złożyć do sądu pozew o ustalenie prawa własności samochodu. Powództwo wytacza się w oparciu o art. 189 ustawy z dnia 17 listopada 1964 roku Kodeks postępowania cywilnego. Według tego przepisu powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, kiedy ma w tym interes prawny.

Natomiast jeśli między kradzieżą samochodu a momentem, gdy się Pani o niej dowiedziała, nie minęły 3 lata, może Pani domagać się zwrotu pieniędzy od sprzedającego auto z tytułu rękojmi za wady prawne. Przysługuje Pani roszczenie w stosunku do osoby, od której kupiła Pani auto, z tytułu rękojmi za wady prawne samochodu.

Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Z kolei według art. 556 3 ww. ustawy sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej albo jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej (wada prawna). Samochód zakupiony od zbywcy w 2015 roku obciążony był wadą prawna. Wada wynikała z tego, że sprzedawca nie był właścicielem auta.

Zgodnie z art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego można złożyć sprzedawcy pisemne oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży samochodu z powołaniem się na wadę prawną pojazdu. W takim piśmie należałoby przedstawić dowody świadczące o tym, że auto zostało skradzione. Wraz z oświadczeniem, należałoby wezwać sprzedawcę do zwrotu ceny samochodu.

Mając na uwadze art. 576 Kodeksu cywilnego, oświadczenie o odstąpieniu od umowy należy złożyć w terminie roku od dnia, dowiedzenia się o istnieniu wady tzn. od dnia uzyskania wiadomości, że samochód jest kradziony. Niezłożenie oświadczenia w tym terminie spowoduje, że roszczenie z tytułu rękojmi przedawni się.

Jeśli sprzedawca dobrowolnie nie odda pieniędzy zapłaconych za auto, pozostaje wytoczenie mu procesu cywilnego o zwrot ceny zapłaconej za samochód. Opłata od pozwu wynosi 5% dochodzonej kwoty.