Zakup produktu niezgodnego z opisem od osoby fizycznej

Produkt niezgodny z opisem kupiony od osoby fizycznej a roszczenie cywilne

W mojej ocenie ma Pan dwie drogi: pierwsza cywilna, która jednak wiąże się z koniecznością uiszczenia opłaty i dowodzenia twierdzeń na poparcie własnego stanowiska, oraz druga to możliwość złożenia zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 K.k. i w ramach postępowania karnego dochodzić naprawienia szkody.

Dochodzenie swoich praw na drodze karnej

Przestępstwem przewidzianym przez polski Kodeks karny, którego znamiona w mojej ocenie może wypełniać zachowanie sprzedającego jest oszustwo (art. 286 § 1 K.k.): „kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.

Głównym motywem działania sprawcy tego rodzaju przestępstwa jest uzyskanie korzyści majątkowej w drodze doprowadzenia innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem, który w literaturze określa się mianem czynnika sprawczego, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej. Mniemam, że gdyby wiedział Pan, szabla będzie inna, nigdy nie zdecydowałby się Pan na tego rodzaju inwestycję.

Wprowadzenie kupującego w błąd

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż wprowadzenie kupującego w błąd polega na tym, że sprawca tegoż czynu własnym podstępnymi, zachowaniem, zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy (np. co do wartości przedmiotu, cech sprzedawanego lub nabywanego towaru, możliwości uzyskania korzyści z zawartej transakcji, zwrotu dotychczas wpłaconych zaliczek, w razie zapłaty przez bank całości kwoty itp.).

Jak wynika z treści Pana pytania przedmiotem oszustwa w tym przypadku jest mienie w szerokim tego słowa znaczeniu.

Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany. W opisanym przez Pana przypadku mowa może być jedynie o wprowadzeniu Pana w błąd.

Zgodnie z treścią wyroku Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000 r., sygn. V KKN 207/00, „niekorzystne rozporządzenie mieniem, jako skutek oszustwa, ogólnie rzecz ujmując, oznacza pogorszenie sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, chociaż nie musi polegać na spowodowaniu efektywnej szkody. Termin »mienie« używany jest w znamionach przestępstwa oszustwa jako synonim majątku, a więc całokształtu sytuacji majątkowej danego podmiotu”.

Wniosek o naprawienie szkody przez sprzedającego

W mojej ocenie najkorzystniejsza z punktu widzenia Państwa interesu jest instytucja, o której mowa w art. 46 K.k., tj. wniosek o naprawienie szkody. Jeżeli nie wytoczono powództwa cywilnego, pokrzywdzony, a także prokurator, może aż do zakończenia pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie głównej złożyć wniosek, o którym mowa w art. 46 § 1 Kodeksu karnego. Nadto wyraźnie podkreślić należy, iż w przypadku złożenia takiego wniosku Sąd jest zobowiązany do orzeczenia obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Przy braku wniosku sąd może takie obowiązek orzec, ale nie musi. Nadto wskazać należy, iż niewykonanie środka karnego skutkować będzie niezatarciem skazania.

Reasumując, ma Pan możliwość wyboru drogi dochodzenia należności – cywilna, odpłatna – której niespełnienie powoduje jedynie naliczanie odsetek, a druga karna – nieodpłatna, która niejako wywiera presję na skazanym, bowiem nie dojdzie do zatarcia skazania, jeżeli szkoda nie zostanie naprawiona.