Zakaz parkowania a brak oznakowania

Zwrócę Pańską uwagę na jeden aspekt – wypisany i podpisany przez Pana mandat nie może zostać cofnięty przez strażnika – mandat jest prawomocny i tylko sąd może go uchylić.

Jeśli chodzi o przekręcony znak – nie powinien Pan mieć problemów w sądzie. Utrzymanie znaków w prawidłowej pozycji należy do zarządcy drogi.

Drogi publiczne niezależnie od kategorii, do której należą, powinny być utrzymywane w należytym stanie. Utrzymanie drogi w stanie właściwym należy do gminy, powiatu, województwa lub Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w zależności od jej kwalifikacji. Zarządzanie drogą może być wykonywane przez utworzoną przez sejmik województwa, radę powiatu czy radę gminy jednostkę organizacyjną. W praktyce występuje również pozaustawowa kategoria dróg – drogi wewnętrzne, za których utrzymanie odpowiedzialność ponoszą podmioty nimi zarządzające, np. wspólnota, spółdzielnia czy też osoba fizyczna będąca właścicielem danego terenu.

Obowiązki zarządcy drogi dotyczą w szczególności utrzymywania nawierzchni, chodników, obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, koordynacji robót w pasie drogowym, przeprowadzenia okresowych kontroli stanu dróg i obiektów mostowych, wykonywania robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających oraz przeciwdziałania niszczeniu dróg przez ich użytkowników. Analizując orzecznictwo sądów oraz treść przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 z późn. zm.), można stwierdzić, iż na zarządcy drogi ciąży szeroko rozumiany obowiązek wykonywania ogółu prac remontowych i zabezpieczających przywracających pierwotny stan nawierzchni oraz bieżących robót konserwacyjnych, porządkowych i innych, których celem jest poprawa i zwiększenie bezpieczeństwa ruchu.

Pod pojęciem oznakowania pionowego kryją się znaki drogowe. Każdy spełnia swoje zadanie w zakresie zakazu albo nakazu pewnego zachowania przez użytkownika drogi, ale także informacji o sytuacji na danym odcinku oraz o możliwości wystąpienia potencjalnego niebezpieczeństwa. Wynika z tego, że znak drogowy nie może znajdować się w zupełnie przypadkowym miejscu. Umieszczenie znaku w konkretnym miejscu musi wynikać z obiektywnych potrzeb występujących na tym konkretnym odcinku drogi.

Pod pojęciem oznakowania poziomego rozumiemy oznakowanie występujące na nawierzchni drogi. Oczywiście tutaj także występuje wymóg adekwatności oznaczenia w stosunku do występowania konkretnych okoliczności. Jest to jednak problem o zdecydowanie mniejszym znaczeniu, gdyż pod tym względem oznakowanie, jeśli występuje, jest zazwyczaj prawidłowe. Problemem zazwyczaj jest jego brak lub też słaba widoczność. Na głównych drogach oraz w miastach oznakowanie to jest zazwyczaj na dopuszczalnym poziomie. Problem pojawia się jednak na drogach gminnych i w mniejszych miejscowościach. Niemal regułą w takich miejscach stał się brak oznakowania przejść dla pieszych. Dotyczy to także braku linii krawędziowych drogi czy też linii segregacyjnej, dzielącej jezdnie na pasy ruchu. Brak ten prowadzi do sytuacji, w których przy mgle lub w nocy droga po prostu przestaje być dla kierowcy widoczna, a od tego już tylko krok do wypadku. Tutaj także zarządca zobligowany jest do okresowej kontroli i usuwania nieprawidłowości.

Niewidoczność znak z jakiejkolwiek przyczyny w zasadzie wyklucza odpowiedzialność kierowcy za wykroczenie drogowe. Zgodnie z literą prawa oraz orzecznictwem sądowym zarządca odpowiada za szkody powstałe w wyniku braku lub też występowania nieprawidłowego oznakowania drogi, czyli za niedopełnienie obowiązków nałożonych przez ustawę o drogach publicznych.