Żądanie opuszczenia lokalu przy najmie okazjonalnym

Wygaśnięcie lub rozwiązanie umowy najmu okazjonalnego

Po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy najmu okazjonalnego najemca zobowiązany jest do opuszczenia i opróżnienia najmowanego lokalu, tzn. do wyprowadzenia się z niego wraz z osobami wspólnie z najemcą zamieszkującymi oraz usunięcia z tego lokalu wszystkich swoich rzeczy. Jeżeli najemca wbrew obowiązkowi nie opróżnił lokalu, właściciel może żądać opróżnienia lokalu, kierując do najemcy pisemne żądanie. Żądanie właściciela opróżnienia lokalu dla swojej ważności wymaga formy pisemnej z podpisem urzędowo poświadczonym. Minimalna treść żądania musi zawierać oznaczenie właściciela i najemcy, będącego jego adresatem, wskazanie umowy najmu okazjonalnego i przyczynę ustania stosunku prawnego z niej wynikającego, termin opróżnienia lokalu nie krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia najemcy wezwania. Data wysłania nie ma znaczenia – liczy się termin od chwili odebrania wezwania, nie krótszy niż 7 dni.

Wezwanie najemcy do opróżnienia lokalu

W razie nieopróżnienia przez najemcę lokalu w terminie wskazanym w wezwaniu właściciel, zamierzający domagać się spełnienia przez najemcę tego obowiązku, powinien złożyć do sądu wniosek o nadanie klauzuli wykonalności załączonemu do umowy aktowi notarialnemu, w którym najemca poddał się egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu. Akt notarialny po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności stanowi tytuł wykonawczy dający podstawę do wystąpienia do komornika z wnioskiem o wszczęcie egzekucji sądowej (art. 776 w zw. z art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego). Od wniosku o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności należy uiścić opłatę sądową w kwocie 50 zł (art. 71 pkt 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) na rachunek bankowy właściwego sądu lub w znakach opłaty sądowej.

Skutkiem powyższego braku należytego wezwania najemcy do opróżnienia lokalu lub nieprawidłowe zawiadomienie naczelnika urzędu skarbowego o zawarciu umowy powodować będzie niedopuszczalność nadania klauzuli wykonalności wyżej wymienionemu aktowi notarialnemu, a przez to konieczność wytaczania powództwa o eksmisję.

Zgłoszenie umowy najmu okazjonalnego do urzędu skarbowego

Ponadto, w przypadku wynajmującego – osoby fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej w tym zakresie, ważna jest ścisła lojalność podatkowa właściciela, tj. uznanie umowy za „najem okazjonalny” zależy od zgłoszenia umowy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, w terminie 14 dni od jej zawarcia; wówczas skorzysta on z wszystkich przewidzianych w art. 19e wyłączeń ochronnych praw lokatora; jeśli tego nie uczyni, najem okazjonalny, nawet jeśli powstanie, nie korzysta z żadnych przywilejów; znajdą do niego zastosowanie wszystkie przepisy niniejszej ustawy.

To ostatnie rozwiązanie jest nową jakością w polskim prawie mieszkaniowym. Różnicuje ochronę właścicieli i lokatorów w zależności od tego, czy właściciel zgłosi umowę do urzędu skarbowego w określonym czasie. Jeśli w terminie 14 dni zgłosi umowę do właściwego organu, państwo gwarantuje mu przeprowadzenie eksmisji do lokalu wskazanego w załączonym oświadczeniu lub na bruk (obecnie w wersji bardziej cywilizowanej – do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe), choćby z małoletnimi dziećmi, chyba że sąd opiekuńczy postanowi inaczej.

Komornik nie bada więc stanu lokalu, do którego najemca ma być wyprowadzony ani prawdziwości oświadczenia osoby, która ma go przyjąć. Zawsze istnieje możliwość eksmisji najemcy nawet do noclegowni.