Wyrównanie świadczenia rentowego

Nabycie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.8.2002 r., sygn. akt II UKN 565/01, OSNP Nr 4/2004, poz. 69). Warunkiem uzyskania świadczenia jest również to, aby niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353).

Ponadto moment nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określa art. 100 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym „prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa”, tj. określonych w wyżej opisanym art. 57 ustawy o emeryturach i rentach.

Natomiast datę, z jaką powstaje prawo do wypłaty świadczenia rentowego, formułuje art. 129 ust. 1, w myśl którego „świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu”.

Sąd, do którego wpływa odwołanie od decyzji ZUS, po rozpoznaniu sprawy, w razie uwzględnienia odwołania, może zmienić zaskarżoną decyzję w całości lub w części i orzec co do istoty sprawy. Jeżeli sąd nie znajdzie podstaw do uwzględnienia odwołania, to je oddala.

Ponadto zgodnie z przepisami art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – „organ rentowy zobowiązany jest do wydania decyzji w sprawie prawa do renty i dokonania wypłaty świadczenia w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji”. Za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego, uważa się dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego.

Apelacja od wyroku sądu orzekającego datę powstania niezdolności do pracy

Z Pańskiego pytania wynika, że sąd odwoławczy orzekł całkowitą niezdolność do pracy z dniem 1 stycznia 2010 r. i od tej daty organ rentowy wypłacił Panu wyrównanie renty.

Odnosząc te fakty do powyższych przepisów, stwierdzić należy, że ZUS postąpił prawidłowo. Organ rentowy nie mógł wypłacić renty za wcześniejsze miesiące, ponieważ był zobowiązany wykonać orzeczenie sądu, który stwierdził Pana całkowitą niezdolność do pracy od dnia 1 stycznia 2009 r. Przepisy nie dają podstaw do wypłaty renty za czas trwania postępowania sądowego, kiedy prawo do nie istnieje.

Jeśli orzeczenie wydane przez sąd okręgowy nie jest Pańskim zdaniem korzystne i całkowita niezdolność do pracy powstała wcześniej, niż określono to w wyroku, może Pan złożyć apelację do sądu apelacyjnego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych – za pośrednictwem sądu, który wydał wyrok. Najpierw powinien Pan złożyć wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem. Nie podaje Pan daty ogłoszenia wyroku, ale proszę pamiętać, że wniosek ten należy złożyć w terminie do 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku. Następnie, w terminie 14 dni od daty otrzymania wyroku z uzasadnieniem, można wnieść apelację do sądu apelacyjnego za pośrednictwem sądu okręgowego, który rozpatrywał sprawę.

Zgodnie z art. 368 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego „apelacja powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a ponadto zawierać:

1. oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości czy w części,
2. zwięzłe przedstawienie zarzutów,
3. uzasadnienie zarzutów,
4. powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później,
5. wniosek o zmianę lub o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia”.