Wymiana zamków a korzystanie z mieszkania

Uregulowanie kwestii posiadania wspólnego mieszkania po rozwodzie

Podział do używania mieszkania wspólnego małżonków lub wspólnie przez nich zajmowanego jest dopuszczalny nie tylko w wyroku rozwodowym. Podział taki jest możliwy zawsze, niezależnie od tytułu, jaki przysługuje współuprawnionym do tego mieszkania; oczywiście w sytuacji, gdy wspólne korzystanie z mieszkania jest ze względu na występujące konflikty niemożliwe lub znacznie utrudnione.

Wymieniony podział możliwy jest także w wypadku, gdy współkorzystającym nie przysługuje żaden tytuł prawny do mieszkania, a więc gdy są oni tylko jego współposiadaczami. Poza procesem rozwodowym sąd wydaje takie rozstrzygnięcie w postępowaniu nieprocesowym według przepisów o zarządzie rzeczą wspólną (ust. 2 sentencji i uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 26.05.1977 r., sygn. akt III CZP 33/77, OSNCP 1978, nr 1, poz. 3; glosa M. Sieradzkiej, OSPiKA 1979, nr 9, poz. 161;).

Wymiana zamków we wspólnym mieszkaniu po rozwodzie przez jednego z małżonków

Jeśli nawet nie zostało to ustalone w wyroku rozwodowym, można to zrobić obecnie – sytuacja wymaga jednak kolejnego postępowania. Niewątpliwie wymienianie zamków przez byłego męża stanowi przesłankę do uregulowania tej kwestii.

Musi Pani pamiętać, że zameldowanie na pobyt stały nie jest żadnym tytułem prawnym do lokalu. Zameldowanie to instytucja prawa administracyjnego – jest to administracyjne poświadczenie faktu, że dana osoba przebywa w danym miejscu z zamiarem stałego (czasowego) pobytu. Na podstawie zameldowania nie można rościć sobie prawa do korzystania z mieszkania. Można być zameldowanym na pobyt stały w lokalu, do którego nie przysługuje tytuł prawny.

Nie oznacza to jednak, że były mąż może sobie robić, co chce, utrudniać Pani wejście do mieszkania – nawet jeśli nie jest Pani współwłaścicielką.

Utrudnianie byłej żonie wejścia do wspólnego mieszkania

Jeśli mąż dokona kolejnej wymiany albo uczyni cokolwiek, by utrudnić Pani wstęp do mieszkania, może Pani złożyć w sądzie wniosek o przywrócenie naruszonego posiadania.

Zgodnie z art. 342 Kodeksu cywilnego „nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze”. Domniemywa się, że posiadanie jest zgodne ze stanem prawnym i nie wolno go naruszać, chociażby posiadacz był w złej wierze.

Z kolei zgodnie z art. 344 Kodeksu cywilnego:

„§ 1. Przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem.

§ 2. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia”.

Roszczenie o ochronę posiadania

Skuteczność dochodzenia roszczenia o ochronę posiadania jest w zasadzie niezależna od zgodności posiadania ze stanem prawnym, w postępowaniu posesoryjnym bowiem niedopuszczalne są zarzuty wywodzące się z prawa własności albo innego prawa.

W zasadzie jest to jedyny w tym momencie sposób uregulowania sytuacji i dochodzenia przez Panią praw.

Czyny byłego męża wypełniałyby znamiona przestępstwa znęcania się, gdybyście byli Państwo nadal małżeństwem. Art. 207 Kodeksu karnego odnosi się do osób najbliższych, jednakże wśród nich nie wymienia się byłego małżonka.