Współpraca zdalna z zagranicznym pracodawcą

Polska jako miejsce opodatkowania

Należy wskazać, że w obu przypadkach miejscem opodatkowania będzie Polska. Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Pana miejscem zamieszkania i jednocześnie krajem rezydencji jest Polska.

„Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym”.

„Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)”.

Zgodnie z art. 4a ustawy PIT polskie przepisy stosujemy z uwzględnieniem umów międzynarodowych. W myśl natomiast art. 91 ust. 2 Konstytucji umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Umowa między Polską a Hiszpanią

W rezultacie należy sięgnąć do treści umowy Polską a Hiszpanią w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Jak stanowi art. 14 polsko-hiszpańskiej umowy, „dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonaniem wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności podobnego rodzaju, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli rozporządza ona taką stałą placówką, wówczas dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce”.

Wolny zawód

Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, techników, inżynierów, architektów oraz dentystów.

Określenie „wolny zawód” obejmuje wszystkie rodzaje działalności - inne niż działalność handlowa, przemysłowa lub rolna – wykonywanych na własny rachunek w sposób niezależny przez osobę, która osiąga zyski lub ponosi straty w wyniku tych działalności.

Zgodnie z ogólnie przyjętą doktryną dochodu z tytułu umów-zlecenia są kwalifikowane jako wykonywane w ramach wspomnianego „wolnego zawodu”. Tak przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 13.04.2018 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.79.2018.1.JK2:

„Określenie wolnego zawodu poprzez wskazanie jego samodzielnego charakteru i jedynie przykładowe wymienienie określonej działalności uznanej za wolny zawód powoduje, że pojęcie to powinno być interpretowane poprzez odwołanie do znaczenia nadanego mu w prawie wewnętrznym - najczęściej art. 3 ust. 2 umowy (por. K. Vogel, Klaus Vogel on Double Taxation Conventions, str. 858).

Zatem, w myśl art. 3 ust. 2 umowy przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Działalność wykonywana osobiście

Odnosząc się zatem, w kontekście umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, do definicji »wolnego zawodu o samodzielnym charakterze« w znaczeniu wynikającym z prawa krajowego, należy powołać art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

W związku z tym pojęcie „samodzielnie wykonywanej działalności” należy odnieść do polskich przepisów podatkowych, tj. art. 13 ustawy PIT, który określa, jakie przychody powinny być uznane za przychody z działalności wykonywanej osobiście. Stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a ustawy do kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście zalicza się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Wspomniany art. 14 polsko-hiszpańskiej umowy określa, że dochód uzyskany z umowy-zlecenia podlega opodatkowaniu wyłącznie w kraju miejsca zamieszkania. Skoro zatem Pana miejsce zamieszkania (rezydencja podatkowa) znajduje się w Polsce, to dochód z tych umów będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Tak też stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 04.12.2018r., nr 0114-KDIP3-3.4011.490.2018.1.IM:

„Zatem, przychód osiągany przez zleceniobiorców z tytułu ww. umów zleceń będzie podlegał – stosownie do uregulowań ww. Umowy – opodatkowaniu tylko i wyłącznie w państwie rezydencji zleceniobiorców”.

Polskie organy podatkowe traktują umowy-zlecenie oraz umowy o dzieło jak umowy wykonywania wolnego zawodu.

Praca zdalna jako umowa-zlecenie

Wynika z powyższego, że zgodnie z przytoczoną umową międzynarodową wykonywanie przez polskiego rezydenta podatkowego zlecenia na rzecz zleceniodawcy z Hiszpanii może być opodatkowane wyłącznie w Polsce. Jeżeli hiszpańskiemu zleceniodawcy przedstawi Pan polski certyfikat rezydencji podatkowej, to powinien on zastosować art. 14 UPO i nie pobierać podatku u źródła.

Umowę-zlecenia rozlicza Pan samodzielnie w Polsce stosując skalę podatkową jako formę opodatkowania i 20% kosztami uzyskania przychodów. Nalezy również pamiętać o konieczności samodzielnego opłacania zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu otrzymania wynagrodzenia oraz o konieczności złożenia rocznego zeznania PIT-36.

Prowadzenie działalności i praca zdalna

Analogicznie przedstawia się kwestia w przypadku działalności gospodarczej. W tym zakresie należy bowiem sięgnąć do treści art. 7 ust. 1 polsko-hiszpańskiej umowy, gdzie podano, że „zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi”.

W myśl art. 3 ust. 1 lit. d) umowy określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie albo przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 UPO określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

W konsekwencji jeżeli nie będzie Pan posiadał w Hiszpanii żadnej stałej placówki służącej do prowadzenia działalności gospodarczej, to uzyskane zyski z prowadzenia przedsiębiorstwa będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce na zasadach właściwych dla ustawy PIT.