Włamanie na telefon, ile czasu mamy na zgłoszenie przestępstwa?

Włamanie na telefon

Uprzejmie wskazuję, że podstawą prawną do udzielenia odpowiedzi na zapytanie jest ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 2024 r. poz. 17). Zgodnie z art. 267 § 1 Kodeksu karnego „kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”. Nadto ściganie przestępstw następuje na podstawie § 5: „Ściganie przestępstwa określonego w § 1-4 następuje na wniosek pokrzywdzonego”.

Przedmiotem ochrony z art. 267 §1 Kodeksu karnego jest prawo do dysponowania informacją, jak również prywatność osób, których informacje te dotyczą lub które je między sobą przekazują. Informacją w rozumieniu art. 267 § 1 Kodeksu karnego jest zestaw znaków, któremu można przypisać określone znaczenie, a zatem określony sens (postanowienie SN z 5.03.2019 r., sygn. akt II KK 208/18). Informacja, o której mowa w § 1, musi być nadto nieprzeznaczona dla sprawcy, co należy rozumieć w ten sposób, że sprawca nie jest jej adresatem. Pojęcie informacji nieprzeznaczonej dla sprawcy obejmuje również – jak się zdaje – układy sytuacyjne, w których dysponent informacji nikomu jej nie przekazuje, lecz zabezpiecza na własny użytek (np. nagrywając własny głos). O tym, dla kogo przeznaczona jest informacja, decyduje jej nadawca (autor).

Przestępstwo uzyskania dostępu do informacji

Znamiona art. 267 § 1 Kodeks karny ukształtowane zostały w ten sposób, że zasadnicze znamię czynnościowe – uzyskanie dostępu do informacji – uzupełnianie jest poprzez dalsze czynności, z perspektywy językowej ujęte jako imiesłowy przysłówkowe współczesne. Oznacza to, że otwieranie zamkniętego pisma, podłączenie się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamanie szczególnego zabezpieczenia stanowi sposób, w jaki sprawca uzyskuje dostęp do informacji. Nadto jedynie te szczególne sposoby naruszenia prawa do dysponowania informacją podlegają kryminalizacji, a zatem uzyskanie informacji mimo braku po temu uprawnienia, niepołączone jednak z otwieraniem zamkniętego pisma, podłączeniem się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamaniem szczególnego zabezpieczenia, nie będzie realizować znamion typu czynu zabronionego.

Sieć telekomunikacyjna to – zgodnie z definicją z art. 2 pkt. 35 ustawy z 16.07.2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2021 r. poz. 576) – „systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, w tym nieaktywne elementy sieci, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju”. Dla realizacji znamion typu z § 1 konieczne jest podłączenie się przez sprawcę do tego rodzaju sieci, co – jak się przyjmuje – następuje poprzez przyłączenie urządzenia odbiorczego pozwalającego na pozyskanie informacji przekazywanych za pośrednictwem takiej sieci. W tym przypadku nie jest natomiast konieczne przełamanie lub ominięcie jakiegokolwiek zabezpieczenia.

Czas karalności przestępstw

Zgodnie z art. 101 § 1 Kodeksu karnego „karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat:

1) 40 – gdy czyn stanowi zbrodnię zabójstwa;

2) 20 – gdy czyn stanowi inną zbrodnię;

Źródła:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553