Usługi marketingowe w UE a faktura

Ustalenie miejsca świadczenia usługi a podatek

Kluczowe znaczenie ma tu ustalenie miejsca świadczenia takiej usługi, bowiem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlegają usługi świadczone poza granicami kraju. Miejsce świadczenia jest w podatku od towarów i usług konstrukcją teoretyczną i niewiele ma wspólnego z miejscem przebywania czy fizycznego świadczenia.

Generalna zasada wskazuje, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania.

Ilekroć jest mowa o podatniku w kontekście miejsca świadczenia usług, rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Konkludując, miejscem świadczenia usługi będzie kraj (miejsce), w którym Pani usługobiorca posiada siedzibę – zatem usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Dokumentuje się to zdarzenie fakturą stwierdzającą dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (faktura taka m.in. nie zawiera: stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem) – która winna spełniać wymogi określone w § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.). Zatem w myśl ust. 4 § 25 „faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca”. Jest tak, gdy świadczący usługę podatnik, czyli Pani, nie ma obowiązku rejestracji do „VAT” w miejscu świadczenia usługi, a tak właśnie na ogół jest. Prawo kraju, w którym wystąpi miejsce świadczenia usługi, może jednak przewidywać konieczność rejestracji – wtedy zgodnie z jego wewnętrznymi zasadami dokumentuje się taką sprzedaż, są to jednak rzadkie przypadki.

Zasady ustalania miejsca świadczenia usług

Analogicznie wskazuje m.in. ekspert Tomasz Krywan (Komentarz praktyczny: Usługi marketingowe a podatek od towarów i usług, w: Vademecum Doradcy Podatkowego):

„Zasady ustalania miejsca świadczenia usług regulują od 1 stycznia 2010 r. przepisy art. 28a-28o u.p.t.u. Przepisy te przewidują, co do zasady, odrębne zasady określania miejsca świadczenia usług świadczonych dla podatników (tj. – w uproszczeniu – dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – zob. art. 28a pkt 1 u.p.t.u.), odrębne zaś dla podmiotów niebędących podatnikami (w szczególności dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej).

Usługi marketingowe ze swojej natury świadczone są dla podatników. W konsekwencji miejsce świadczenia tych usług ustala się w oparciu o przepisy art. 28b u.p.t.u. (usługi marketingowe nie zaliczają się bowiem do usług, dla których określony został szczególny sposób określania miejsca świadczenia). Miejscem świadczenia tych usług jest zatem, co do zasady, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (zob. art. 28b ust. 1 u.p.t.u.). Zasada ta nie dotyczy jednak sytuacji, w których usługi marketingowe świadczone są dla stałego miejsca działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce prowadzenia działalności. W takim przypadku miejscem świadczenia usług marketingowych jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (zob. art. 28b ust. 2 u.p.t.u.). Dotyczy to wszystkich rodzajów usług marketingowych wymienionych w pierwszym punkcie. (…) W konsekwencji polscy podatnicy świadczący niepodlegające opodatkowaniu w Polsce usługi marketingowe w pierwszym rzędzie ustalić powinni państwo, w którym usługi te podlegają opodatkowaniu (jeśli państwo takie istnieje). Kolejną czynnością jest ustalenie czy są oni obowiązani do rejestracji w danym państwie jako podatnik rozliczenia podatku VAT na zasadach w nim obowiązujących (zdarzać się to będzie stosunkowo rzadko) czy też zwolnieni są z tego obowiązku, a podatek VAT rozliczy nabywca usługi w ramach importu usług (znacznie częściej; zawsze w przypadku usług niematerialnych świadczonych na rzecz podatników z innych państw członkowskich).

W pierwszym wypadku wystawiany jest zagraniczny dokument (np. zagraniczna faktura VAT), w drugim – polska faktura uproszczona, o której mowa w § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), a więc faktura bez stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. W przypadku świadczenia usług marketingowych dla podatników z innych państw członkowskich faktura ta powinna zawierać numer VAT nabywcy usług oraz informację, że jest on zobowiązany do rozliczenia podatku jako nabywca usługi lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi”.