Umorzenie postępowania w sprawie o prowadzenie po alkoholu

Wniosek o skazanie w określony sposób bez przeprowadzania postępowania dowodowego

Przed rozprawą obwiniony, tj. Pan, może bowiem złożyć wniosek o skazanie go w określony sposób bez przeprowadzania rozprawy. Na rozprawie, którą – zgodnie z art. 71 § 1 K.p.w. – rozpoczyna wywołanie sprawy, obwiniony może złożyć tylko wniosek o skazanie go w określony sposób bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Wniosek taki obwiniony może złożyć najpóźniej do chwili zakończenia jego pierwszego przesłuchania na rozprawie, tj. do chwili udzielenia odpowiedzi na ostatnie zadane mu pytanie.

W razie złożenia przez obwinionego wniosku przed rozpoczęciem jego przesłuchania, np. bezpośrednio po rozpoczęciu rozprawy lub przewodu sądowego (który – zgodnie z art. 72 § 1 K.p.w. – rozpoczyna odczytanie wniosku o ukaranie), sąd pozostawia wniosek bez rozpoznania do czasu zakończenia przesłuchania obwinionego. Odebranie od obwinionego wyjaśnień jest czynnością niezbędną, ponieważ uznanie ich za niebudzące wątpliwości jest jednym z warunków uwzględnienia wniosku obwinionego o skazanie go w określony sposób bez przeprowadzania postępowania dowodowego.

Stosowanie – w razie rozpoznawania wniosku obwinionego o skazanie go w określony sposób bez przeprowadzania postępowania dowodowego – odpowiednio art. 64 oznacza, że stosuje się odpowiednio także art. 63 K.p.w,, którego wykorzstanie odpowiednio przepis ten nakazuje (patrz art. 64 § 1 K.p.w.).

Zgodnie z tymi przepisami:

1. sąd może uwzględnić wniosek obwinionego, jeżeli nie zgłosił wobec niego sprzeciwu oskarżyciel publiczny, a także oskarżyciel posiłkowy, gdy występuje w sprawie, i tylko wtedy, gdy okoliczności popełnienia czynu oraz wyjaśnienia obwinionego nie budzą wątpliwości (art. 64 § 2 K.p.w.),
2. jeżeli oskarżyciel powiadomiony prawidłowo o terminie rozprawy nie bierze w niej udziału, brak jego stanowiska co do wniosku obwinionego nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu wniosku (art. 64 § 4 k.p.w.),
3. sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od dokonania w nim określonych przez siebie zmian; jeżeli obwiniony zmian tych nie wprowadzi, wniosek jego nie będzie mógł być uwzględniony,
4. uwzględniając wniosek obwinionego, sąd uznaje za ujawnione dowody dołączone do wniosku o ukaranie, a obwinionego skazuje wyrokiem,
5. uznając, że nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku obwinionego, sąd kontynuuje rozprawę, przeprowadzając postępowanie dowodowe (art. 63 § 5 K.p.w.).

Zatrzymanie prawa jazdy

Zakaz prowadzenie pojazdów określony w art. 29 Kodeksu wykroczeń (w skrócie K.w.) można orzec na okres od 6 miesięcy do 3 lat. Zakaz ten wymierza się w miesiącach i latach. Należy przy tym określić rodzaj pojazdu, którego zakaz dotyczy. Przepis używa ogólnego pojęcia pojazd. Chodzi więc o wszelkie pojazdy służące do poruszania się, a także maszyny i inne urządzenia, które można przemieszczać drogą. Jest już utrwaloną zasadą, że nie należy z tytułu popełnionego wykroczenia orzekać globalnego zakazu prowadzenia pojazdów. Zakaz ten powinien być połączony z rodzajem pojazdu, z którym związane było wykroczenie. Zakaz rozpoczyna swój bieg od uprawomocnienia się orzeczenia. Z orzeczeniem zakazu łączy się obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, jeżeli dokumentu tego nie zatrzymano. W tej sytuacji okres, na który orzeczono zakaz, biegnie dopiero od spełnienia tego obowiązku.

Okres faktycznego zatrzymania prawa jazdy lub innego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu należy zaliczyć na poczet zakazu prowadzenia tego pojazdu. Zakaz taki może działać również na przyszłość w stosunku do osoby, która jeszcze nie ma uprawnień do prowadzenia pojazdu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26.09.2001 r., sygn. akt IV KKN 219/01, nie ma podstawy prawnej do wymierzenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na czas krótszy od 6 miesięcy (art. 29 § 1 K.w.). Art. 39 § 1 i 2 K.w. przewiduje możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary, a nie środka karnego. Instytucja ta odnosi się wyłącznie do kar określonych w art. 18 K.w.

Jak uniknąć zakazu prowadzenia pojazdów?

Patrząc z punktu widzenia Pańskich interesów, nie oznacza to jednak, że stoi Pan na straconej pozycji. Ustawodawca bowiem przewiduje w Kodeksie wykroczeń możliwość fakultatywnego orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdu (nie ma mowy o obligatoryjnym). Tym samym orzeczenie zakazu prowadzenia określonego pojazdu mechanicznego może, a nie musi zostać orzeczone. W przypadku wykroczenia określonego w art. 87 § 1 K.w. praktyka w zakresie orzekania zakazu określonego w art. 29 kKw. nie jest jednolita. Składając wniosek o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy, wskazać należy, że im większą Pan zaproponuje dla siebie karę grzywny (według K.w. grzywna od 20 zł do 5 000 zł), tym większa szansa na unikniecie zakazu z art. 29 K.w. Każdą jednak sprawę sąd rozpatruje indywidualnie, mając na uwadze wszystkie zachodzące w sprawie okoliczności.

Wniosek o skazanie w określony sposób bez przeprowadzania postępowania dowodowego powinien zawierać:

1. sygnaturę prowadzonego postępowania,
2. wskazanie właściwego do rozpoznania aktu oskarżenia sądu,
3. wskazanie danych tożsamości obwinionego,
4. podstawę prawną złożenia przedmiotowego wniosku,
5. określenie kary lub środka karnego stanowionego przepisami prawa, według kwalifikacji prawnej,
6. uzasadnienie odnoszące się do sytuacji życiowej, materialnej i rodzinnej,
7. wskazanie, że cel stawiany przed kara, będzie spełniony.

Wniosek o skazanie jest możliwy tylko wówczas, gdy w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia obwinionego oraz okoliczności popełnienia wykroczenia nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy. W przedmiotowej sprawie żadne wątpliwości nie występują i wydaje się, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Pierwszy warunek oznacza, że ustalenia dokonane w toku czynności wyjaśniających świadczą o tym, iż obwinionemu zasadnie zarzucono czyn określony we wniosku o ukaranie i że przyznaje się on do winy, a zarówno jego wina, jak i okoliczności popełnienia wykroczenia nie budzą wątpliwości.

Praktyka pokazuje też, że kara grzywny jest proporcjonalna do zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. W przypadku 0,34 (I badanie) i 0,27 (II badanie) promila, sądy zazwyczaj orzekają połowę podanej dalej kwoty, ale wydaje się, że kwota w wysokości wahająca się od 900 do 1200 zł jest zasadna, tym bardziej że zależy Panu na nieorzekaniu o zakazie prowadzenia pojazdu.