Uciążliwy dym z komina sąsiada

Uciążliwy dym wydobywający się z komina sąsiada

Pisanie petycji zapewne niewiele da. Ale wyrok sądowy – już owszem. To, co sąsiad emituje z komina, to według prawa cywilnego tzw. immisje.

Właściciel zasadniczo może korzystać z nieruchomości w każdy – dozwolony przez prawo – sposób. Tu poniekąd to korzystanie ogranicza MPZP. Ale zgodnie z prawem i Konstytucją.

Pojęcie immisji nie jest pojęciem jednolitym. Niektóre oddziaływania na grunt sąsiedni (czyli immisje) są dozwolone – jako stanowiące realizację swojego prawa własności nieruchomości przez właściciela, inne zaś, nadmiernie naruszające interes sąsiada - zakazane, co ma eliminować, a przynajmniej minimalizować konflikty mogące powstać w stosunkach sąsiedzkich.

Na gruncie polskiego prawa ochrona przed immisjami przewidziana jest w art. 144 w związku z art. 222 § 2 Kodeksu cywilnego. Według art. 144 Kodeksu cywilnego właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno - gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Jeżeli właściciel nie powstrzymuje się od tych działań, wówczas można wystąpić na podstawie art. 144 w związku z art. 222 § 2 kodeksu cywilnego, z powództwem o zaprzestanie naruszeń

Zakłócanie korzystania z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę

Wedle art. 144 Kodeksu cywilnego właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości, stosunków miejscowych.

Elastyczne sformułowanie ma umożliwić sprawiedliwe dostosowanie rozstrzygnięcia do konkretnej sprawy.

Pojęcie „przeciętnej miary” jest wyznaczane przez czynniki obiektywne, wolne od subiektywnych odczuć sąsiadów (np. jeśli sąsiednią nieruchomością jest lokalna kotłownia, to możemy w większym stopniu dopuścić się emisji dymu niż jeśli sąsiednią nieruchomością byłoby sanatorium dla chorych na astmę). Tak np. Sąd Najwyższy - Izba Cywilna i Administracyjna w wyroku z dnia 22 listopada 1985 r. (sygn. akt II CR 149/85; OSNCP 1986 r. nr 10 poz. 162) stwierdził, że „ocena przeciętnej miary, w rozumieniu art. 144 kodeksu cywilnego, powinna być dokonywana na podstawie obiektywnych warunków panujących w środowisku osób zamieszkujących na danym terenie, a nie na podstawie subiektywnych odczuć osób, których przestrzeń w miejscu zamieszkania w następstwie realizacji dalszych inwestycji (budowania dalszego budynku mieszkalnego) uległaby ograniczeniu”.

Właściwy do rozpoznania sprawy o własność lub inne prawa rzeczowe na nieruchomości jest wyłącznie sąd miejsca jej położenia.

W pozwie należy zażądać zakazu palenia materiałami stałymi w okresie od kwietnia do końca września albo w ogóle.