Towar kontrahenta zalega w moim magazynie

Obciążenie za przechowywanie towaru

Zapewne sprawa finansowa zmusi ich do odebrania towaru, a jeśli nie – przynajmniej Pan zarobi – wystawiając noty obciążeniowe.

Poniżej wskaże Panu kilka opcji.

Firma postawiona jest w stan likwidacji, zapewne jest syndyk-likwidator. Warto mu wskazać towar jako majątek firmy.

Obowiązkami likwidatora związanymi bezpośrednio z postępowaniem likwidacyjnym są m.in.: ściągnięcie wierzytelności, spieniężenie majątku podmiotu, uregulowanie zobowiązań.

Nie wiem, jakiego rodzaju działalność ma dłużnik Y, w jakiej formie ją prowadzi, niemniej towar stanowi majątek do spieniężenia.

Obciążenie za przechowanie towaru. Jak wnioskuję z opisu, wzywał Pan do odebrania towaru. Bezskutecznie. Proszę wystosować pismo, że od dnia – powiedzmy 2 marca zaczyna Pan naliczać opłaty za przechowanie towaru w kwocie równej cenie rynkowej najmu powierzchni magazynowej – powiedzmy 100 zł za 1 m² za 1 miesiąc. Po miesiącu wystawi Pan notę obciążeniową. Jeśli jej nie zapłacą, odda Pan sprawę do sądu o zapłatę. I tak z kolejną notą.

Zwrot wydatków poniesionych w celu należytego przechowywania cudzej rzeczy

Przechowanie jest umową zawieraną z reguły w wyłącznym interesie składającego, toteż oczywisty jest obowiązek ponoszenia przez niego wszystkich wydatków (kosztów, nakładów), jakie poniósł przechowawca. Zwrotowi jednak podlegają tylko te wydatki – wraz z ustawowymi odsetkami – które zostały poniesione bezpośrednio w celu należytego przechowania rzeczy (np. koszty karmienia i leczenia zwierząt, koszty najmu lokalu oraz koszty transportu związane z dozwoloną lub konieczną zmianą miejsca przechowywania rzeczy, koszty ich zabezpieczenia na wypadek nieprzewidzianego zagrożenia, koszty ubezpieczenia, koszty utrzymania rzeczy w stałej zdatności jakościowej lub gotowości eksploatacyjnej). Istotą przechowania jest obciążający przechowawcę obowiązek pieczy nad rzeczą, tj. czuwania i strzeżenia jej przed utratą lub jakąkolwiek szkodą. W celu spełnienia tego obowiązku przechowawca może podejmować rozmaite czynności faktyczne i prawne, a w szczególności może zaciągać zobowiązania w imieniu własnym. Jeśli zatem przechowawca – mając na celu prawidłowe przechowanie rzeczy – zaciągnął w imieniu własnym jakiekolwiek zobowiązanie, to składający, na którego dobro to zobowiązanie zostało zaciągnięte, powinien zwolnić przechowawcę (np. przez spełnienie świadczenia albo przez przejęcie długu za zgodą wierzyciela).

Obowiązek zwrotu wydatków, o którym mowa w art. 842 K.c., jest niezależny od obowiązku zapłaty wynagrodzenia, jeśli nie zostało ono między stronami wyłączone (por. art. 836).

Energia elektryczna, ochrona, monitoring oraz bezumowne korzystanie z powierzchni magazynowej spowodują, że każdy sąd przyzna Panu roszczenie. Im szybciej tym lepiej. Może Pan obciążyć za przechowanie od pierwszego dnia, kiedy wezwał Pan Y do odbioru towaru.

Za wcześniejszy okres mogą powołać się na ustną umowę przechowania – nieodpłatną. Ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby dochodzić zwrotu kosztów ochrony, ogrzewania, energii elektrycznej itd. za poprzedni okres.

Kolejna kwestia to zastaw. Kiedy będzie Pan już dysponował notą obciążeniową, wymagalną, proszę wystosować do Y pismo, że dokonuje Pan zastawu na rzeczach przechowanych w Pana magazynie.

Zabezpieczenie oznaczonej wierzytelności przez obciążenie rzeczy ruchomej

Zastaw stanowi zabezpieczenie oznaczonej wierzytelności przez obciążenie rzeczy ruchomej prawem, na mocy którego wierzyciel będzie mógł dochodzić zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy, wyjąwszy tych, którym z mocy ustawy przysługuje pierwszeństwo szczególne (art. 306 § 1 K.c.). Zabezpieczenie może być osobowe i rzeczowe. Pierwsze polega na tym, że obok dłużnika głównego zobowiązaną do zapłaty długu staje się inna osoba (np. przy poręczeniu – art. 876 K.c.). Drugie zaś jest zabezpieczeniem wierzytelności przez określony przedmiot majątkowy, z którego wierzyciel może się zaspokoić z pierwszeństwem przed innymi wierzycielami, a także wtedy, gdy własność przedmiotu zabezpieczenia została przeniesiona na inną osobę.

Osoba ustanawiająca zastaw zwana jest zastawcą, zaś wierzyciel, którego wierzytelność zostaje zabezpieczona – zastawnikiem. Zastawca, będący najczęściej właścicielem rzeczy, daje tę rzecz w zastaw wierzycielowi (zastawnikowi).

Ustanowienie zastawu ma dla wierzyciela to znaczenie, że może on dochodzić zaspokojenia swojej wierzytelności z rzeczy objętej zastawem. Tym samym wierzyciel nie musi szukać już innego majątku dłużnika dla wyegzekwowania swoich należności (oczywiście pod warunkiem, że zostanie zaspokojony w pełni z zastawionej rzeczy).

Zaspokojenie wierzyciela z rzeczy obciążonej zastawem

Zaspokojenie wierzyciela (zastawnika) z rzeczy obciążonej zastawem następuje według przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym (art. 312 Kodeksu cywilnego). Aby więc wierzyciel mógł się zaspokoić z zastawionej rzeczy konieczne jest uruchomienie postępowania sądowego, a dalej postępowania egzekucyjnego. W pierwszej kolejności wierzyciel musi więc wystąpić przeciwko dłużnikowi (który jednocześnie jest zastawcą) z pozwem o zapłatę zaległej należności wraz z żądaniem o zaspokojenie się z przedmiotu zastawu. Po uzyskaniu prawomocnego wyroku sądowego wierzyciel powinien wszcząć postępowanie egzekucyjne, w którym komornik dokona egzekucji z rzeczy zabezpieczonej zastawem.

Należy zaznaczyć, że w razie ustanowienia zastawu wierzyciel posiada pierwszeństwo zaspokojenia się z rzeczy obciążonej zastawem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy, którzy zabezpieczenia nie mają. W praktyce oznacza to, że gdy wobec dłużnika toczy się kilka egzekucji, to wierzyciel – zastawnik ma pierwszeństwo w stosunku do innych wierzycieli w zakresie zaspokojenia się z rzeczy objętej zastawem. Jeśli więc przykładowo na majątek dłużnika składa się wyłącznie rzecz objęta zastawem, to jedynym podmiotem, który w ramach egzekucji będzie się mógł zaspokoić z tej rzeczy, będzie wierzyciel – zastawnik.

Opcji jest kilka. Każda skuteczna i zgodna z prawem.