Spadek po sąsiedzie, walka o realizację woli zmarłego bez formalnego testamentu

Pan Jan, mój sąsiad, miał 82 lata i mieszkał sam. Często spędzaliśmy razem czas, dzieląc się historiami z przeszłości i zainteresowaniami. Z uwagi na jego wiek, często potrzebował pomocy w codziennych obowiązkach. Regularnie robiłam mu zakupy, sprzątałam mieszkanie i pomagałam w załatwianiu spraw urzędowych. Pewnego dnia Pan Jan poprosił mnie o coś szczególnego - chciał, żebym po jego śmierci zajęła się jego ukochanym psem. Było to dla niego bardzo ważne, ponieważ nie miał nikogo innego, kto mógłby się tym zająć. Niestety, po jego udarze nie mogłam dowiedzieć się, co z nim się dzieje, a pies został przekazany do schroniska przez służby.

Pan Stanisław był moim sąsiadem i przyjacielem od wielu lat. Jego pasją było ogrodnictwo i wspólnie spędzaliśmy wiele czasu na pielęgnacji jego pięknego ogrodu. Każdej wiosny i lata sadziliśmy kwiaty, pieliliśmy grządki i zbieraliśmy plony. Przed kilkoma laty Pan Stanisław zaczął mieć problemy zdrowotne, co sprawiło, że potrzebował więcej pomocy. Gdy trafił do szpitala po udarze, starałam się dbać o jego ogród, tak jakby był w domu. Po jego śmierci dowiedziałam się, że chciał, abym odziedziczyła jego narzędzia ogrodnicze i kolekcję nasion. Niestety, rodzina nie ujawniła testamentu, a cały majątek, w tym narzędzia, przepadły.

Mój sąsiad, Pan Adam, był zapalonym miłośnikiem książek. Mieliśmy wspólną pasję do literatury, co sprawiło, że często wymienialiśmy się książkami i dyskutowaliśmy o przeczytanych dziełach. Kiedy Pan Adam zaczął mieć problemy zdrowotne, często odwiedzałam go, aby czytać mu na głos ulubione powieści. Pewnego dnia powiedział mi, że chciałby, abym po jego śmierci przejęła jego kolekcję książek, ponieważ wiedział, jak bardzo je cenię. Niestety, po jego udarze i długotrwałej hospitalizacji, nie miałam możliwości dowiedzenia się, co się z nim dzieje. Po jego śmierci rodzina nie ujawniła testamentu, a cała kolekcja książek została rozdana lub sprzedana.