Przymusowe leczenie psychiatryczne po próbie samobójczej

Możliwość skierowania osoby na przymusowe leczenie w szpitalu psychiatrycznym

Ponieważ Pana szwagier nie ma ograniczonej zdolności do czynności prawnych, nie można zmusić go do działania za pomocą środków prawnych, a więc skierować go na przymusowe leczenie psychiatryczne.

Inaczej przedstawia się sytuacja Pana siostry, która w związku z próbą samobójczą trafiła do szpitala. W stosunku do niej istnieje możliwość skierowania na przymusowe leczenie w szpitalu w oparciu o przepisy ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego.

Zgodnie z art. 21 tej ustawy osoba, której zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może zagrażać bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, bądź nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, może być poddana badaniu psychiatrycznemu również bez jej zgody. Celem zmuszenia do poddania się badaniu lekarze mogą w takiej sytuacji zastosować nawet przymus fizyczny.

Procedura skierowania na przymusowe leczenie psychiatryczne

Pana siostra znajduje się już w szpitalu. W tej sytuacji lekarz po jej przebadaniu, jeżeli uzna to za stosowne, powinien wystawić jej skierowanie do szpitala psychiatrycznego.

Generalnie przyjęcie do szpitala może nastąpić za zgodą pacjenta, niemniej jednak zgodnie z art. 23 powyższej ustawy jeżeli osoba chora psychicznie zagraża bezpośrednio własnemu życiu – tak jak jest to w przypadku Pana siostry – może być skierowana na przymusowe leczenie psychiatryczne.

O przyjęciu do szpitala postanawia lekarz wyznaczony do tej czynności po osobistym zbadaniu danej osoby i zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza psychiatry albo psychologa.

O przyjęciu do szpitala zawiadamia się sąd opiekuńczy, który zatwierdza ten fakt, wyrażając zgodę na przyjęcie. Sąd działa z urzędu.

Wniosek o umieszczenie siostry w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody

Drugi wyjątek od zasady, że badanie i hospitalizacja wymagają zgody chorego, przewiduje art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zgodnie z nim do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta bez zgody osoba chora psychicznie, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia.

W tej sytuacji przyjęcie do szpitala następuje za zgodą sądu opiekuńczego, działającego jedynie na wniosek małżonka pacjenta, jego krewnych w linii prostej, rodzeństwa, przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nim faktyczną opiekę. Do wniosku do sądu należy dołączyć świadectwo lekarza psychiatry uzasadniającego przyjęcie chorego do szpitala.

Lekarz psychiatra na wniosek osoby uprawnionej (małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osoby sprawującej nad nim faktyczną opiekę) wzywa pisemnie chorego do stawienia się w określonym dniu na badania pod rygorem doprowadzenia go przez policję.