Podrobienie podpisu i sfałszowanie dokumentu

Podrobienie dokumentu i używanie go jako autentyczny

Zgodnie z art. 270 § 1 Kodeksu karnego, kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Wskazać również należy, że Sąd Najwyższy w postanowieniu składu 7 sędziów z 14 lipca 1951 r. (I K 157/50, NP 1951, nr 11, s. 35) stwierdził, że: „Podrobienie lub przerobienie dokumentu w celu użycia go za autentyczny i następne użycie go w tym charakterze przez tego samego sprawcę stanowi jedno przestępstwo; podrobienie lub przerobienie jest w tym przypadku pierwszym stadium działania przestępnego polegającego na użyciu fałszywego dokumentu za autentyczny”.

Sfałszowanie podpisu dziadka na umowie sprzedaży ciągnika

Zatem dokonane przez Pani męża fałszerstwo podpisu dziadka na umowie sprzedaży ciągnika oraz późniejsze użycie tejże umowy jako autentycznej oznacza, że Pani mąż dopuścił się jednego przestępstwa z art. 270 § 1 K.k. i w razie uznania go winnym podlegał będzie grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Zaznaczyć również należy, że jest to przestępstwo ścigane z urzędu (organy ścigania zobowiązane są wszcząć postępowanie niezależnie od tego, czy ktokolwiek został tym przestępstwem pokrzywdzony oraz czy ktokolwiek będzie składał wniosek o ściganie Pani męża).

Czy urząd komunikacji przekaże policji informacje o podejrzeniu sfałszowania umowy?

Co do pytania o przekazanie informacji policji lub prokuraturze przez urząd komunikacji o podejrzeniu popełnienia przez Pani męża przestępstwa, to wskazać należy na treść art. 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego. Zgodnie z tym artykułem instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.

Dlatego też urząd wezwał najpierw Pani męża do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Jeśli urząd uzna, że rzeczywiście sfałszowano podpis na umowie, to niestety zgodnie z wyżej przytoczonym przepisem będzie zobowiązany przekazać tę informację prokuratorowi lub policji.

Namawianie do podrobienia podpisu osoby nieżyjącej

Jeśli zaś chodzi o ewentualną odpowiedzialność Pani teścia za przedmiotowe fałszerstwo, wskazać należy, że zgodnie z art. 18 § 1 K.k. odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu.

Ponadto (§ 2) odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. Z kolei (§ 3) odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.

Udział w popełnieniu przestępstwa sfałszowania umowy poprzez pomocnictwo

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie uznać by należało, że również Pani teść miał swój udział w popełnieniu przestępstwa sfałszowania umowy poprzez pomocnictwo lub co najmniej podżeganie do jego popełnienia.

W zaistniałej sytuacji w razie wszczęcia przez organy ścigania dochodzenia w niniejszej sprawie zasadne byłoby zwrócenie się do adwokata o dalszą pomoc. Linią obrony mogłoby być podnoszenie braku osób pokrzywdzonych przedmiotowym przestępstwem (o ile sam teść za takiego pokrzywdzonego się nie uważa) oraz niska szkodliwość społeczna tego czynu, w szczególności że Pani mąż dopełnił wszelkich obowiązków związanych z zakupem ciągnika (odprowadzenie podatków, zawarcie umowy ubezpieczenia itp.).

Kwestia uprzedniej karalności Pani męża w zasadzie może mieć wpływ w niniejszej sprawie jedynie na tzw. sądowy wymiar kary (w granicach określonych w art. 270 § 1 K.k.) i nie stanowi przesłanki zastosowania instytucji recydywy, gdyż przestępstwo z art. 210 K.k. ma zupełnie inny charakter od obecnego i nie stanowi przestępstwa podobnego, o którym mówi art. 64 K.k.

Kara za podrobienie podpisu i sfałszowanie umowy kupna - sprzedaży

Zgodnie z art. 53 § 1 K.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymierzając karę (§ 2), sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.