Rozwód w Belgii

Orzeczenie rozwodu w Belgii

Prawo belgijskie przewiduje dwie formy rozwodu: rozwód z orzeczeniem przyczyny oraz rozwód za obopólną zgodą.

Rozwód z orzeczeniem przyczyny opiera się na naruszeniu przez jednego ze współmałżonków, należycie udowodnionym przez drugiego współmałżonka, jednego z obowiązków małżeńskich. Rodzaj naruszeń jest wyraźnie określony przez prawo. Podstawą rozwodu z orzeczeniem przyczyny może być faktyczna, co najmniej dwuletnia separacja małżonków, uznawana za długą separację, która może oznaczać nieodwracalny koniec małżeństwa.

Rozwód za obopólną zgodą realizowany jest poprzez trwałe i wymagające odpowiedniej formy wyrażenie woli zakończenia związku przez obydwoje małżonków. Każde z małżonków musi mieć skończone 20 lat (art. 275 Kodeksu cywilnego). Obopólna zgoda zostaje przyjęta wyłącznie w przypadku, gdy małżeństwo zostało zawarte co najmniej dwa lata przed złożeniem pozwu (art. 276 Kodeksu cywilnego).

Ponieważ rozwód wnosi zmiany do stanu cywilnego osób, orzekanie o nim wynika z zasad porządku publicznego. W konsekwencji może być orzekany wyłącznie przez organy sądowe.

Podstawy rozwodu w ustawodawstwie belgijskim

W ustawodawstwie belgijskim podstawą rozwodu może być cudzołóstwo (art. 229 Kodeksu cywilnego), poważne uchybienie w zachowaniu, złe traktowanie lub ciężka zniewaga (art. 231) oraz faktyczna separacja małżonków (art. 232). Pomimo szerokiej interpretacji pojęcia ciężkiej zniewagi w orzecznictwie, musi ono nzawsze być ściśle związane z dziedziną wzajemnych obowiązków współmałżonków.

Niezależnie od przedstawionego motywu materialnego, aby mógł on zostać uznany za podstawę rozwodu, musi spełnić cztery następujące warunki: musi dojść do poważnego uchybienia obowiązkom małżeńskim, uchybienie musi być umyślne i możliwe do przypisania małżonkowi, który jest jego sprawcą, uchybienie musi mieć charakter obraźliwy dla małżonka uznanego za poszkodowanego oraz czyn musi zostać popełniony w trakcie małżeństwa lub co najmniej towarzyszyć jego trwaniu.

Rozwód oparty na faktycznej separacji małżonków został zaliczony przez ustawodawcę do rozwodów z orzeczeniem przyczyny. Nie wymaga on w żadnym momencie zgody obydwu małżonków. Pozew o rozwód może zostać wniesiony przeciwko drugiemu z małżonków bez wykazania winy tego ostatniego. Nadzór sądu opiera się w tym przypadku na sprawdzeniu czasu separacji oraz nieodwracalnego rozkładu związku małżeńskiego, którego separacja jest widocznym odzwierciedleniem. Nieodwracalny charakter rozkładu związku oznacza sytuację, w której nie ma widocznych szans na ponowne rozpoczęcie wspólnego pożycia. Aby rozwód mógł zostać orzeczony na podstawie faktycznej separacji małżonków, nie może w znaczącym stopniu pogorszyć materialnej sytuacji pochodzących z małżeństwa lub adoptowanych przez małżonków nieletnich dzieci.

Rozwód na podstawie faktycznej separacji jest możliwy również wtedy, gdy separacja wynika ze stanu umysłu, w jakim znajduje się jedno z małżonków.

Unieważnienie wspólności majątkowej i podział majątku

Po unieważnieniu wspólności majątkowej przystępuje się do ustalenia wysokości majątku każdego z małżonków. Określa się go na dzień złożenia pozwu o rozwód w celu odtworzenia stanu majątkowego. W przypadku rozwodu z orzeczeniem o winie jedynie małżonek otrzymujący rozwód zachowuje prawo do umownych postanowień na jego korzyść ustanowionych w intercyzie małżeńskiej bądź też podczas trwania małżeństwa. W przypadku rozwodu orzeczonego na podstawie faktycznej separacji za winnego uznaje się małżonka, który otrzymał rozwód. W rezultacie traci on korzyści przyznane mu przez współmałżonka. W przypadku separacji wynikającej ze stanu mentalnego jednego z małżonków obydwoje małżonkowie zachowują prawo do ustanowień umownych.

Przy rozwodzie za obopólną zgodą strony wcześniej regulują swoje prawa do majątku. Mogą zawrzeć ze sobą ugodę, sporządzając wykaz majątku (art. 1287 Kodeksu postępowania cywilnego). Wcześniejsze uregulowanie spraw majątkowych powinno być potwierdzone w przypadku nieruchomości aktem notarialnym.

Mając na uwadze powyższe, przed wystąpieniem z pozwem o rozwód powinna Pani udać się do notariusza w celu dokonania podziału majątku dorobkowego, a następnie złożyć pozew rozwody – osobiście uważam, że przy tej czynności udział adwokata będzie zbędny.

Przetłumaczony wyrok należy przedstawić w USC, tej czynności można dokonać za pośrednictwem pełnomocnika.