Rozwód a starania o polskie obywatelstwo

Wszelkie kwestie dotyczące uzyskania obywatelstwa polskiego przez cudzoziemca uregulowane są w ustawie o obywatelstwie polskim.

Zgodnie z art. 18 tej ustawy obywatelstwo polskie cudzoziemcowi może nadać Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Nadanie obywatelstwa polskiego następuje na wniosek cudzoziemca. Wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego składa się na formularzu, za pośrednictwem wojewody lub konsula, osobiście lub korespondencyjnie z podpisem urzędowo poświadczonym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego zawiera:

1. dane cudzoziemca; 
2. adres zamieszkania; 
3. informacje o rodzicach cudzoziemca i dalszych wstępnych, jeżeli posiadali obywatelstwo polskie; 
4. informacje o posiadaniu obywatelstwa polskiego w przeszłości, jego utracie oraz dacie nabycia obywatelstwa innego państwa; 
5. informacje o źródłach utrzymania cudzoziemca, jego osiągnięciach zawodowych, działalności politycznej i społecznej; 
6. informację o znajomości przez cudzoziemca języka polskiego; 
7. dane małżonka cudzoziemca; 
8. informację, czy cudzoziemiec ubiegał się o nabycie obywatelstwa polskiego w przeszłości; 
9. uzasadnienie. 

Do wniosku o nadanie obywatelstwa polskiego dołącza się: 

1. dokumenty potwierdzające dane i informacje zawarte we wniosku, o których mowa była w pkt 1, 5, 7.
2. posiadane dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w pkt 3 i 4; 
3. fotografie osób objętych wnioskiem. 

Wojewoda i konsul przekazują Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego wraz z dokumentami, które składa się wraz z wnioskiem oraz własną opinią.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadaje obywatelstwo polskie lub odmawia jego nadania w formie postanowienia. Cudzoziemiec nabywa obywatelstwo polskie w dniu wydania przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej postanowienia o nadaniu obywatelstwa polskiego.

Tak więc fakt, że mąż Pańskiej znajomej chce rozwodu, nie powoduje, że nie może ona starać się o polskie obywatelstwo. Jeżeli dojdzie do rozwodu w trakcie procedury nadawania obywatelstwa, znajoma musi poinformować o tym organy i najlepiej przedłożyć im odpis wyroku.

Ważne jest, by znajoma wykazała inne związki z Polską, np. posiadanie dzieci, które mają polskie obywatelstwo, a także znajomych; zaciągnięte kredyty i zobowiązania finansowe czy też np. posiadany majątek w Polsce. Wszystkie te okoliczności znajoma powinna opisać dość szczegółowo w uzasadnieniu wniosku, by pokazać ilość więzi łączących ją z Polską.

Pańska znajoma może także ewentualnie starać się o uznanie za obywatelkę polską, jeżeli spełnia któryś z wymogów art. 30 ustawy o obywatelstwie polskim, według którego za obywatela polskiego uznaje się:

1. cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 3 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub na podstawie prawa stałego pobytu, który posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego; 
2. cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu, który: 
   1. pozostaje co najmniej od 3 lat w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim lub 
   2. nie posiada żadnego obywatelstwa; 
3. cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, które uzyskał w związku z posiadaniem statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej; 
4. małoletniego cudzoziemca, którego jedno z rodziców jest obywatelem polskim, przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu, a drugie z rodziców nieposiadające obywatelstwa polskiego wyraziło zgodę na to uznanie; 
5. małoletniego cudzoziemca, którego co najmniej jednemu z rodziców zostało przywrócone obywatelstwo polskie, jeżeli małoletni przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu, a drugie z rodziców nieposiadające obywatelstwa polskiego wyraziło zgodę na to uznanie; 
6. cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie i legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 10 lat, który spełnia łącznie następujące warunki: 
   1. posiada zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawo stałego pobytu, 
   2. posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego; 
7. cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, które uzyskał w związku z polskim pochodzeniem. 

Cudzoziemiec ubiegający się o uznanie za obywatela polskiego, z wyłączeniem cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, jest obowiązany posiadać znajomość języka polskiego potwierdzoną urzędowym poświadczeniem, o którym mowa w art. 11a ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim, świadectwem ukończenia szkoły w Rzeczypospolitej Polskiej lub świadectwem ukończenia szkoły za granicą z wykładowym językiem polskim.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy uznanie cudzoziemca za obywatela polskiego następuje na jego wniosek składany do wojewody. Decyzję w sprawie uznania cudzoziemca za obywatela polskiego wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której postępowanie dotyczy. Wojewoda przed wydaniem decyzji zwraca się do komendanta wojewódzkiego Policji, dyrektora delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby do innych organów o udzielenie informacji, czy nabycie przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego nie stanowi zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Wniosek o uznanie za obywatela polskiego zawiera (art.33): 

1. dane cudzoziemca; 
2. adres zamieszkania; 
3. informacje o źródłach utrzymania cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej, zajmowanym przez niego lokalu, jego osiągnięciach zawodowych, działalności politycznej i społecznej; 
4. dane małżonka cudzoziemca; 
5. informację, czy cudzoziemiec ubiegał się o nabycie obywatelstwa polskiego w przeszłości oraz czy posiadał obywatelstwo polskie; 
6. uzasadnienie. 

Do wniosku o uznanie za obywatela polskiego dołącza się: 

1. dokumenty potwierdzające dane i informacje zawarte we wniosku, o których mowa była w pkt. 1 pkt 1, 3 i 4; 
2. posiadane dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa była w pkt 5 powyżej; 
3. urzędowe poświadczenie o znajomości języka polskiego po zdaniu egzaminu przed państwową komisją egzaminacyjną, świadectwo ukończenia szkoły w Rzeczypospolitej Polskiej lub świadectwo ukończenia szkoły za granicą z wykładowym językiem polskim, w przypadku gdy jest wymagane; 
4. fotografie osób objętych wnioskiem. 

Do wniosku nie trzeba dołączać podpisu ani zgody współmałżonka.

W związku z powyższym nie ma obaw, by rozpad małżeństwa miał pozbawić Pańską znajomą możliwości ubiegania się o obywatelstwo polskie. Proszę jednak pamiętać, że procedura ta obecnie trwa około dwóch lat od dnia złożenia wniosku.