Zakup konia do celów działalności gospodarczej
W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z art. 22 ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Kosztem uzyskania przychodów jest wydatek, który ma bezpośredni lub pośredni związek z uzyskiwanym przychodem, a nie został wymieniony wśród wydatków nie uznanych za koszty. Na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia, iż dany wydatek poniesiony został w związku z prowadzoną działalnością w celu osiągnięcia przychodu.
Nie wszystkie wydatki są ujmowane jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu, bowiem wydatki na zakup tzw. środków trwałych są rozliczane systematycznie poprzez odpisy amortyzacyjne.
Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy PIT środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Masz problem prawny? Kliknij tutaj i zapytaj prawnika ›
Zakup przez przedsiębiorcę konia który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej
Koń jako zwierzę oraz inwentarz żywy na cele podatku dochodowego nie jest traktowany jako środek trwały i nie podlega amortyzacji. Ponieważ jednak ma on służyć prowadzonej działalności gospodarczej oraz osiąganym z niej przychodom, należy uznać, że może stanowić koszt uzyskania przychodu. W rezultacie zakup przez przedsiębiorcę konia, który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, należy ująć w ciężar kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia wydatku i to nawet wówczas, gdy zakup ten przekracza wartość 3500 zł. Koń nie będzie podlegał amortyzacji jako środek trwały, a koszty jego zakupu zostaną jednorazowo rozliczone jako koszty bieżącego okresu.
Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2014 r., nr IPPB1/415-266/14-2/AM:
„Przepisy art. 22a–22b ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) definiują pojęcie środków trwałych. Stanowią one, iż są nimi: kompletne, zdatne do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą: budowle, budynki, maszyny, urządzenia, środki transportu, inne przedmioty, inwestycje w obcych środkach trwałych, wartości niematerialne i prawne.
Czy koń zakupiony na firmę może być traktowany jako środek trwały i podlegać amortyzacji?
Na gruncie prawa podatkowego koń jako inwentarz żywy nie stanowi rzeczowego składnika majątku podatnika (środka trwałego czy wyposażenia). Przepisy ww. ustawy definiując pojęcie środków trwałych nie objęły jego zakresem zwierząt.
Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT ) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622) klasyfikują inwentarz żywy do grupy 9, obejmującej zwierzęta hodowlane, zwierzęta gospodarskie, zwierzęta cyrkowe i w ogrodach zoologicznych oraz pozostałe zwierzęta żywe, zarówno pojedyncze sztuki zwierząt, jak i całe stada, jednak przepisy o statystyce nie są podstawą do rozstrzygnięcia prawnopodatkowych konsekwencji działań podejmowanych przez podatnika. Te można ocenić jedynie na gruncie przepisów ustawy podatkowej . Mające zastosowanie w omawianej sprawie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie obejmują pojęciem środków trwałych zwierząt. Również, wymieniony w załączniku 1 do ustawy, wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, nie obejmuje grupy 9 KŚT dotyczącej zwierząt.
W świetle powyższego wydatek na zakup konia nie stanowi wydatku na zakup środka trwałego podlegającego odpisom amortyzacyjnym.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych zakupionego konia, gdyż nie można go uznać za środek trwały, co oznacza że nie podlega on amortyzacji.
Wydatek poniesiony na zakup konia oraz wydatki związane z utrzymaniem konia w działalności gospodarczej
Zatem zgodnie z ogólną zasadą ustalania kosztów uzyskania przychodów wyrażoną w cyt. Art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatek poniesiony na zakup konia oraz wydatki związane z utrzymaniem konia tj. wynajem stajni, koszty karmienia i koszty leczenia konia oraz koszty opieki kowalskiej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej”.
Warto również przytoczyć interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 lutego 2010 r., nr ITPB3/423-781/09/AW:
„Wprawdzie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych - KŚT (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) klasyfikują inwentarz żywy do grupy 9, obejmującej zwierzęta hodowlane, m.in.: zwierzęta hodowlane, zwierzęta gospodarskie, zwierzęta cyrkowe i w ogrodach zoologicznych oraz pozostałe zwierzęta żywe (w pozycji tej klasyfikowane są zarówno pojedyncze sztuki zwierząt jak i całe stada produkcyjne), jednak przedmiotowe przepisy nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia prawnopodatkowego. Niniejsze można ocenić jedynie na gruncie przepisów ustawy podatkowej.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mające zastosowanie w omawianej sprawie — jak dowiedziono powyżej — nie obejmują natomiast inwentarza żywego pojęciem środków trwałych. Również, wymieniony w załączniku 1 do ww. ustawy, wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, nie obejmuje grupy 9 KŚT dotyczącej zwierząt.
Z tych względów wydatek na zakup koni nie stanowi wydatku na zakup środków trwałych i nie stosuje się do tego wydatku zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych”.
Podsumowując powyższe rozważania, wskazać należy, że zakup konia stanowi koszt podatkowy, który należy ująć jako wydatek jednorazowy. Koń nie stanowi środka trwałego podlegającego amortyzacji. Wszelkie wydatki związane z utrzymaniem konia jak najbardziej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Działalność gospodarcza na urlopie wychowawczym
