Renta z powodu choroby zawodowej nauczyciela

Prawo do świadczenia kompensacyjnego

Jeśli ma Pani prawo do świadczenia kompensacyjnego, to oczywiście może Pani po prostu z niego skorzystać i w ten sposób doczekać do emerytury. Może też Pani skorzystać ze zwolnienia lekarskiego (maksymalny okres zasiłkowy to 182 dni), przy czym zwolnienie lekarskie nie jest płatne 100%, tylko 80%, chyba że:

• niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży;
• niezdolność do pracy powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;
• niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

Kiedy pracownikowi nie przysługuje świadczenie rehabilitacyjne?

Po 182 dniach choroby pracownik może wnioskować o świadczenie rehabilitacyjne. Jednak świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje, jeśli pracownik jest uprawniony do jakiegokolwiek z niżej wskazanych świadczeń:

• emerytury,
• renty z tytułu niezdolności do pracy,
• zasiłku dla bezrobotnych,
• zasiłku przedemerytalnego,
• świadczenia przedemerytalnego,
• nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego,
• urlopu dla poratowania zdrowia.

Oznacza to, że skoro ma Pani prawo do świadczenia kompensacyjnego (choć Pani z niego nie korzysta), ZUS nie przyzna Pani świadczenia rehabilitacyjnego.

Definicja choroby zawodowej

Definicję choroby zawodowej ustawodawca zawarł w art. 235 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem chorobą zawodową jest choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych, o ile w następstwie oceny warunków pracy można bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem stwierdzić, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym”.

W omawianym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko powyższa definicja, ale także treść art. 235, z którego jasno wynika, że rozpoznanie choroby zawodowej może nastąpić zarówno w okresie zatrudnienia w narażeniu zawodowym(pracownik), jak również po zakończeniu pracy na stanowisku, na którym to narażenie występowało (były pracownik). Jedynym warunkiem jest tu wystąpienie udokumentowanych objawów choroby w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.

Gdzie zgłosić podejrzenie choroby zawodowej?

Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się m.in. właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, właściwemu państwowemu granicznemu inspektorowi sanitarnemu, właściwemu państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu, właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.), właściwemu komendantowi wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej lub właściwemu inspektorowi wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej, zwanym dalej w znowelizowanym rozporządzeniu właściwym państwowym inspektorem sanitarnym (zmieniony § 3 ust. 1 pkt 1 znowelizowanego rozporządzenia).

Ich właściwość ustala się według:

1. miejsca, w którym praca jest lub była wykonywana przez pracownika,
2. krajowej siedziby pracodawcy, gdy dokumentacja dotycząca narażenia  zawodowego jest gromadzona w tej siedzibie.

Orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej

Orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej rozpoznania wydaje lekarz orzekający w zakresie chorób zawodowych. Robi to na podstawie:

•  
• wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych,
• dokumentacji medycznej pracownika lub byłego pracownika,
• dokumentacji przebiegu zatrudnienia,
• oceny narażenia zawodowego.

I tak, jeżeli informacje zawarte we wspomnianych wynikach, dokumentacji i ocenie nie wystarczą do wydania orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej rozpoznania, lekarz orzekający w zakresie chorób zawodowych wystąpi o ich uzupełnienie do:

•  właściwego państwowego inspektora sanitarnego – w zakresie oceny narażenia zawodowego, zwłaszcza na podstawie dokumentacji archiwalnej i informacji udostępnianej na jego wniosek przez odpowiednie jednostki organizacyjne Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz służby medycyny pracy w odniesieniu do firm, które uległy likwidacji (zmieniony § 6 ust. 5 pkt 4 znowelizowanego rozporządzenia),
• pracownika lub byłego pracownika – w zakresie uzupełnienia wywiadu zawodowego
• przeprowadzonego przez lekarza wykonującego zawód w ramach wykonywania działalności leczniczej lub zatrudnionego w podmiocie leczniczym bądź właściwego państwowego inspektora sanitarnego wydającego skierowanie na badanie w związku z podejrzeniem choroby zawodowej (zmieniony§ 6 ust. 5 pkt 5 znowelizowanego rozporządzenia).

Podsumowując – nie ma przeszkód, aby starała się Pani o orzeczenie choroby zawodowej, jeśli nie chce Pani przechodzić na świadczenie kompensacyjne.