Przysposobienie osoby dorosłej, czy polski sąd może je uznać?• Data: 10-03-2025 • Autor: Radca prawny Tomasz Krupiński |
|
Mam dwa pytania: Czy sąd polski może uznać przysposobienie osoby dorosłej? Czy polski sąd może uznać zagraniczne orzeczenie o przysposobieniu osoby dorosłej? Chodzi o osobę w wieku 37 lat, która urodziła się i mieszka w Szwecji. Osoba ta została w 1992 r. zarejestrowana w polskim urzędzie stanu cywilnego. |
.jpg)
|
Małoletność przysposabianegoW obecnym stanie prawnym przysposobić można osobę małoletnią, tylko dla jej dobra, zaś wymaganie małoletności powinno być spełnione w dniu złożenia wniosku o przysposobienie (art. 114 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego; dalej „K.r.o.”). Rozwiązanie to zostało przejęte z Kodeksu rodzinnego z 1950 r. (Dz.U. z 1950 r., Nr 34, poz. 308). Jednak konstrukcja taka, choć rozpowszechniona w europejskiej kulturze prawnej, nie jest jedyną możliwą. U źródeł współczesnego przysposobienia leży rzymska instytucja adopcji, w której wymóg małoletności nie był obecny. Również aktualnie, nie tylko w obcych kulturach prawnych (jak na przykład japońska), ale też w Republice Federalnej Niemiec czy w niektórych stanach USA możliwe jest przysposobienie osób dorosłych. Uznanie orzeczenia zagranicznego o przysposobieniu osoby pełnoletniejWarto również zwrócić uwagę, że w obrocie prawnym funkcjonuje orzeczenie Sądu Najwyższego z 2 czerwca 1980 r. (sygn. akt I CR 124/80), według którego „Przepis art. 114 § 1 K.r.o., określający górną granicę wieku, po przekroczeniu której osoba traci bierną zdolność przysposobienia, nie jest wyrazem podstawowych zasad naszego porządku prawnego w dziedzinie ochrony rodziny przez Państwo i nie wyznacza charakteru jego ustroju (...) Przepis art. 114 § 1 K.r.o., jak również przepis art. 22 prawa prywatnego międzynarodowego nie nakazują mocą klauzuli porządku publicznego absolutnego wykluczenia przysposobienia osoby pełnoletniej”. Zgodnie z tym tokiem rozumowania możliwe jest uznanie w Polsce orzeczenia zagranicznego o przysposobieniu osoby pełnoletniej, bowiem przysposobienie osoby dorosłej nie stoi w sprzeczności z podstawowymi zasadami polskiego porządku prawnego. WnioskiNa pytanie, czy polski sąd może uznać przysposobienie osoby dorosłej, odpowiedź brzmi – w aktualnym stanie prawnym jest to niemożliwe. Na pytanie, czy sąd polski może uznać orzeczenie sądu zagranicznego w zakresie pełnej adopcji osoby pełnoletniej, odpowiedź brzmi – tak. PrzykładySpóźniona adopcja Jan i Anna od lat traktowali swojego wychowanka, Adama, jak syna. Choć Adam od dawna był dorosły, chcieli prawnie uregulować ich relację poprzez przysposobienie. Niestety, polski sąd odrzucił ich wniosek, wskazując, że prawo nie przewiduje adopcji osób pełnoletnich.
Szwedzki wyrok w Polsce Katarzyna, 37-letnia Polka mieszkająca w Szwecji, została tam formalnie adoptowana przez swojego ojczyma. Gdy wróciła do Polski, chciała, aby to orzeczenie miało tu moc prawną. Sąd uznał zagraniczne postanowienie, ponieważ adopcja dorosłych nie narusza polskiego porządku publicznego.
Adopcja dorosłych w Niemczech Michał, który od lat mieszkał w Niemczech, został tam przysposobiony przez rodzinę zastępczą. Gdy wrócił do Polski, pojawiły się pytania o jego nowe nazwisko i prawa spadkowe. Dzięki uznaniu niemieckiego orzeczenia w Polsce mógł zachować swoje prawa i nową tożsamość. PodsumowaniePolskie prawo nie przewiduje możliwości przysposobienia osoby dorosłej, ograniczając tę instytucję wyłącznie do osób małoletnich. Jednakże, polski sąd może uznać zagraniczne orzeczenie o adopcji pełnoletniego, jeśli nie narusza ono podstawowych zasad porządku prawnego. Otwiera to drogę do prawnego uznania relacji rodzinnych ukształtowanych w innych krajach. Oferta porad prawnychPotrzebujesz pomocy w sprawie uznania adopcji osoby dorosłej lub przygotowania odpowiedniego pisma? Oferujemy profesjonalne porady prawne online oraz sporządzanie dokumentów dostosowanych do Twojej sytuacji. Aby skorzystać z naszych usług, opisz swój problem w formularzu pod artykułem.
1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59 3. Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 1980 r., sygn. akt I CR 124/80
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę, wypełniając formularz poniżej ▼▼▼. Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online 
O autorze: Radca prawny Tomasz Krupiński Radca prawny, absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (studia ukończył z wynikiem bardzo dobrym) oraz podyplomowych studiów z zakresu zarządzania projektami europejskimi. Radca prawny z siedmioletnim doświadczeniem zawodowym w obsłudze prawnej jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych. Specjalista z zakresu prawa rodzinnego oraz szeroko rozumianego prawa nieruchomości. Uczestnik programów ministerialnych dotyczących problematyki prawnorodzinnej. Od kilku lat doradza prawnie zarządom wspólnot mieszkaniowych oraz zarządcom nieruchomości. Posiada również uprawnienia zarządcy nieruchomości. |
.jpg "Odlesienie gruntu pod drogę dojazdową, czy można uniknąć opłat?")
.jpg "Anonimowe zgłoszenie naruszenia w pracy, czy grożą za to konsekwencje?")
|
