Przysposobienie dziecka, które nie ma podanego ojca

Nieuznanie dziecka przez ojca biologicznego

Jak rozumiem, ojciec biologiczny nie uznał dziecka. Skoro nie uznał dziecka w USC (nie musiało być ustalane ojcostwo, to nie jest wymagane przy uznaniu dziecka w USC), to w akcie urodzenia wpisane jest imię ojca, ale nazwisko matki dziecka. Ojciec biologiczny nie ma praw rodzicielskich, skoro nie uznał dziecka ani nie stwierdzono sądownie ojcostwa.

Cała władza rodzicielska przysługuje wyłącznie matce dziecka – jak rozumiem.

Adopcja – przysposobienie dziecka

Zgodnie z art. 117 i dalszymi Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Art. 118. [Zgoda przysposabianego]

Art. 119. [Zgoda rodziców przysposabianego]

Z przepisu art. 114 § 1 wynika jednoznacznie, że przysposobić można jedynie osobę małoletnią i tylko dla jej dobra. Dobro dziecka ma być zasadniczym, a właściwie jedynym motywem, jakim powinien kierować się sąd przy orzekaniu o przysposobieniu. Celem przysposobienia ma być przyjęcie dziecka do rodziny i stworzenie mu warunków należytego rozwoju zarówno fizycznego, jak i duchowego (psychicznego), rozwoju lepszego, niż miało ono w dotychczasowym środowisku, czyli u rodziców naturalnych lub u opiekunów.

Ponieważ dla prawidłowego rozwoju dziecka, zwłaszcza małego, wskazane jest, by było ono wychowywane przez ojca i matkę, a więc przez mężczyznę i kobietę, najkorzystniejszą dla dziecka przysposabianego sytuacją jest taka, gdy przysposabiają je małżonkowie wspólnie (wspólne przysposobienie dziecka przez osoby niebędące małżeństwem nie wchodzi w grę) lub gdy przysposabia je małżonek jednego z rodziców. W takich wypadkach przez orzeczenie przysposobienia stworzone zostają warunki odpowiadające w pełni warunkom rodzinnym i wówczas z reguły można mówić, o tym, że orzeczenie przysposobienia leży w interesie dziecka i jest dokonywane dla jego dobra, chyba że przysposabiający nie mają właściwych kwalifikacji podmiotowych do wychowywania dziecka.

Zgoda na adopcję

Art. 67 § 2 Kodeksu nie wymaga zgody na przysposobienie rodziców jako takich, lecz tylko zgody „ustawowego przedstawiciela”. Toteż tylko to z rodziców powołane jest do wyrażenia zgody na przysposobienie, które jest tym przedstawicielem ustawowym, a więc sprawuje nad nim władzę rodzicielską (art. 54 i 57 § 1). Konsekwentnie art. 27 § 2 i art. 28 ustawy o postępowaniu niespornym w sprawach rodzinnych oraz z zakresu kurateli nakazują władzy opiekuńczej wzywać na rozprawę w sprawach o przysposobienie i wysłuchać rodziców tylko w takim razie, „jeżeli przysługuje im władza rodzicielska”. Władza ta „obejmuje” właśnie między innymi prawo „reprezentowania” dziecka (art. 54 Kodeksu rodzinnego) w charakterze jego przedstawiciela ustawowego (art. 57 § 1). Jak w ogóle całokształt czynności wchodzących w zakres wykonywania władzy rodzicielskiej, tak i prawo reprezentowania dziecka powinno być wykonywane „tak, jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczeństwa” (art. 54).

Wniosek o przysposobienie należy złożyć w sądzie rodzinnym. Małżonek przysposabia dziecko żony. Wniosek o przysposobienie dziecka żony powinien zawierać informacje o sytuacji małżonków, stażu związku oraz o więzi, jaka łączy dziecko z nowym potencjalnym ojcem.