Pozwolenie na broń - czy odebrane prawo jazdy uzasadnia odmowę?

Powody odmowy wydania pozwolenia na broń

Faktycznie jest, jak Pan wskazuje, otóż zgodnie z art. 15 ustawy o broni i amunicji:

„1. Pozwolenia na broń nie wydaje się osobom:

1) niemającym ukończonych 21 lat, z zastrzeżeniem ust. 2;

2) z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2020 r., poz. 685), lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej;

3) wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego;

4) uzależnionym od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych;

5) nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

6) stanowiącym zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego:

a) skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe,

b) skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo:

– przeciwko życiu i zdrowiu,

– przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo gdy sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia.

Jak sądy interpretują przesłankach odmowy wydania pozwolenia na broń?

Z kolei orzecznictwo interpretuje ów przepis następująco. WSA w Warszawie w wyroku z 18.11.2021 r., VI SA/Wa 2246/21, wskazuje, że: „Zagrożenie dla siebie, zagrożenie dla porządku i bezpieczeństwa publicznego, skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, jak również skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo gdy sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia, są to przesłanki, które – każda oddzielnie – stanowi podstawę cofnięcia pozwolenia na broń”.

WSA w Warszawie w wyroku z 11 maja 2021 r., II SA/ Wa 2143/20, wskazuje, że: „Osoby posiadające pozwolenie na broń, a także ubiegające się o takie pozwolenie, powinny w sposób szczególny unikać kolizji z prawem i należy od nich wymagać nieskazitelnej postawy. Organy Policji rozpoznające wniosek o wydanie pozwolenia na broń na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z 1999 r. o broni i amunicji ocenę odnoszącą się do przesłanki stwarzania zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa wewnętrznego obowiązane są podjąć nie tylko w odniesieniu do okoliczności wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, ale także wszelkich innych okoliczności faktycznych ustalonych w toku postępowania, nie mających źródła w skazaniu, a wskazujących na to, że wnioskodawca nie daje gwarancji, że udzielenie pozwolenia na posiadanie broni nie sprowadzi zagrożenia dla niego samego, porządku lub bezpieczeństwa publicznego”.

Pozwolenie na broń a zatarcie skazania

Podobnie WSA w wyroku z 29 kwietnia 2021 r., II SA/ Wa 2058/20: „Organy Policji rozpoznające wniosek o wydanie pozwolenia na broń na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z 1999 r. o broni i amunicji ocenę odnoszącą się do przesłanki stwarzania zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa wewnętrznego obowiązane są podjąć nie tylko w odniesieniu do okoliczności wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, ale także wszelkich innych okoliczności faktycznych ustalonych w toku postępowania, nie mających źródła w skazaniu, a wskazujących na to, że wnioskodawca nie daje gwarancji, że udzielenie pozwolenia na posiadanie broni nie sprowadzi zagrożenia dla niego samego, porządku lub bezpieczeństwa publicznego. Zatarcie skazania dotyczy wyłącznie procedowania w sprawach karnych – jest istotna z perspektywy wymierzania kar w tym postępowaniu. Samo zatarcie skazania nie ma natomiast – w ogólnym porządku prawnym – takiego skutku, że na zdarzenie, które było podstawą skazania, nie można się powoływać w innym postępowaniu. Fakt uprzedniego popełnionego przestępstwa i prawomocnego skazania nie jest obojętny w tej sferze stosunków społecznych, w których znaczenie ma nie tylko ocena prawna, lecz także ocena etyczno-moralna danej osoby”.

Odmienne stanowisko WSA w Gliwicach – brak skazania i brak podstaw do odebrania broni

Natomiast np. WSA w Gliwicach w wyroku z 8 grudnia 2020 r., III SA/ Gl 614/20, orzekł, iż: „W sytuacji, gdy posiadacz pozwolenia na broń nie został skazany prawomocnym orzeczeniem sądu za jakiekolwiek przestępstwo umyślne, przeciwko niemu nie toczy się postępowanie karne o przestępstwa określone w art. 15 ust. 1 pkt 6, to brak jest podstaw do dokonania czynności odebrania broni. Kwestię zagrożenia rozstrzygnął sam ustawodawca, nie pozostawiając organom Policji swobody decyzyjnej, a ustalony fakt nie toczenia się postępowania karnego o umyślne przestępstwo przeciwko skarżącemu nie uprawniał zastosowania wobec niego art. 19 ust. 1a u.b.a.”.

A zatem tutaj sąd uznał, że jeśli nie było prawomocnego skazania, to nie ma podstaw do zastosowania art. 15 ust. 1 pkt 6. Jest to jednak wyrok mniejszościowy, ale jeśli będzie Pan się próbował odwoływać, może Pan na zasadzie analogii się na niego powołać.

Zagrożenie dla siebie, dla porządku i bezpieczeństwa publicznego, skazanie przez sąd – dominujący pogląd

Natomiast już WSA z 17 września 2019 r., II SA Wa 689/19, wskazuje, że: „Zamieszczenie w art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o broni określenia o charakterze ocennym może sugerować jakoby wolą prawodawcy było rozważanie, czy opisane tam warunki w sprawie występują. Możliwe jest jednak także takie rozumienie danego przepisu – i jest to uzasadnione przy zestawieniu z poprzednim brzmieniem tej regulacji i odkodowaniu intencji zmian – że zawarte w części wstępnej określenia wskazują jedynie, że – zdaniem pracodawcy – opisane w pkt a i b sytuacje (skazania prawomocnymi wyrokami) stanowią o wyczerpaniu danej przesłanki. Prawidłowe jest stanowisko opowiadające się za drugą z możliwych wykładni”.

Bezsprzecznie dominuje pogląd, iż: „Zagrożenie dla siebie, zagrożenie dla porządku i bezpieczeństwa publicznego, skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, jak również skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo gdy sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia, są to przesłanki, które każda oddzielnie, stanowi podstawę cofnięcia pozwolenia na broń” (tak bowiem również WSA z wyroku z 18.04.2018 r. II SA/ Wa 1728/16”.

Jeśli jednak skazany Pan nie był, to nie staje się Pan automatycznie zagrożeniem dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego. Wówczas znaczenia mogą nabrać takie okoliczności, jak: nienaganna opinia, brak karalności etc., w połączeniu z wyrokiem gliwickim. Sam fakt zabrania prawa jazdy za punkty karne nie może automatycznie powodować odmowy pozwolenia na broń. Jak zaś na to spojrzy organ w Pana sprawie, absolutnie nie wiem. Wykładnia jest bowiem różna, ja wskazuję, jaka dominuje.