Pozew o wypłatę zaległego wynagrodzenia

Pozew o zapłatę zaległego wynagrodzenia

Wytoczenie przeciwko pracodawcy pozwu o zapłatę zaległego wynagrodzenia nie jest uzależnione od wypowiedzenia umowy o pracę przez jedną ze stron lub też od rozwiązania umowy w innym trybie. Poczyniła Pani dotychczas prawidłowe kroki przedsądowe, zmierzające do uzyskania świadczenia dobrowolnie od pracodawcy, wzywając go pisemnie do zapłaty. Skoro pracodawca w zakreślonym terminie dodatkowym nie uregulował zaległości, stanowi to wystarczającą podstawę do wystąpienia na drogę pracowniczego procesu cywilnego i wniesienia pozwu o zapłatę zaległego wynagrodzenia.

Wartość przedmiotu sporu w sprawach pracowniczych, którą obowiązkowo należy wskazać w pozwie o zapłatę zaległego wynagrodzenia, w przypadku umów o pracę, zawartych na czas nieokreślony, stanowi suma wynagrodzenia za okres jednego roku (art. 23¹ Kodeksu postępowania cywilnego), zaś w przypadku umów na czas określony – suma wynagrodzenia za pracę za okres sporny, nie więcej niż za rok (chodzi tu o miesięczne wynagrodzenie brutto). Jeśli dochodzi Pani określonego roszczenia majątkowego, jak w przypadku zaległego wynagrodzenia brutto za trzy miesiące, to ta kwota będzie stanowić wartość przedmiotu sporu.

Jeśli określona zgodnie z powyższymi regułami wartość przedmiotu sporu przekroczy 50 000 zł, od pozwu należy uiścić stosunkową opłatę sądową w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu (art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Jeśli natomiast wartość przedmiotu sporu będzie niższa niż 50 tys. zł, pozew o zapłatę zaległego wynagrodzenia będzie wolny od opłat sądowych, a obowiązek uiszczenia przez pracownika opłaty w wysokości 30 zł powstanie jedynie w przypadku wnoszenia apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 35 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Wartość przedmiotu sporu należy zaokrąglić w górę do pełnych złotych (art. 126¹ § 3 Kodeksu postępowania cywilnego).

Co zrobić, żeby sprawa o zapłatę zaległego wynagrodzenia mogła się odbyć szybko?

Czas wyznaczenia pierwszej rozprawy i kolejnych zależy od konkretnego sądu i ilości spraw, które ma do rozpoznania. Tradycyjnie w Warszawie i innych dużych miastach sprawy pracownicze, których jest bardzo wiele, trwają dosyć długo, chyba że nie są skomplikowane od strony dowodowej lub pracodawca od razu uznaje roszczenie pozwu przy pierwszej czynności procesowej, zwykle w odpowiedzi na pozew. Dlatego Pani pytanie, co zrobić, żeby sprawa mogła się odbyć szybko, pomija realia polskiego wymiaru sprawiedliwości. Ważne, aby do pozwu o zapłatę zaległego wynagrodzenia dołączyć kopię wezwania do zapłaty wraz z dowodem jego doręczenia pracodawcy, ewentualnie umowę o pracę, pozew należy złożyć w dwóch egzemplarzach (dla sądu i w odpisie dla pozwanego pracodawcy). Może Pani zgłosić świadków na okoliczność braku zapłaty wynagrodzenia i zwyczajowego terminu miesięcznych płatności (nie później niż do 10. następnego miesiąca), np. osobę odpowiedzialną za wypłatę wynagrodzeń w firmie czy innych pracowników pozostających w takiej samej sytuacji jak Pani. Świadków należy wskazać z imienia i nazwiska oraz podać adres ich zamieszkania (nie zameldowania), aby możliwe było doręczenie im wezwań na rozprawę. Ważne jest również właściwe oznaczenie pozwanego pracodawcy, co uzależnione jest od formy prawnej, w jakiej prowadzi on swoją działalność. W razie jakichkolwiek braków formalnych pisma sąd wezwie Panią do jego uzupełnienia, pod rygorem zwrotu pisma.

Powództwo w sprawach z zakresu prawa pracy może być wytoczone bądź przed sąd właściwości ogólnej pozwanego pracodawcy (czyli sąd jego miejsca zamieszkania lub siedziby), bądź przed sąd, w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana, bądź też przed sąd, w którego okręgu znajduje się zakład pracy (art. 461 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego). Jeśli którakolwiek z tak określonych podstawy właściwości wskazuje na sąd w Poznaniu, sąd ten będzie właściwy do rozpoznania sprawy. Krótkie uzasadnienie właściwości miejscowej należy wskazać w pozwie. Rzeczowo właściwy będzie natomiast sąd rejonowy, gdyż wartość przedmiotu sporu nie przekracza 75 tys. zł (art. 17 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego).

Wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko pracodawcy

Jeśli sąd przyzna Pani rację i zasądzi od pracodawcy na Pani rzecz dochodzone roszczenie, to wówczas na podstawie art. 477² § 1 Kodeksu postępowania cywilnego nada wyrokowi z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia. Wtedy niezależnie od okoliczności, czy pracodawca będzie zaskarżać wyrok apelacją, czy też nie, może Pani wystąpić od razu po wydaniu orzeczenia do sądu o nadanie klauzuli wykonalności z rygoru natychmiastowej wykonalności i z takim tytułem wykonawczym udać się następnie do komornika, wraz z wnioskiem o wszczęcie egzekucji przeciwko pracodawcy. W pozostałej części zasądzonego świadczenia, nieobjętej rygorem, z chwilą kiedy wyrok się uprawomocni, na skutek oddalenia apelacji pracodawcy przez sąd drugiej instancji, wyrok także jest wykonalny już z chwilą jego wydania. Klauzulę wykonalności z urzędu nadaje wtedy wyrokowi sąd odwoławczy i wydaje uprawnionemu taki kompletny tytuł wykonawczy (prawomocny wyrok + klauzula wykonalności) w dniu ogłoszenia przez siebie wyroku (art. 477⁶ Kodeksu postępowania cywilnego). Kolejny etap to egzekucyjne postępowanie komornicze, jeśli oczywiście pracodawca nie zapłaci zasądzonej kwoty z własnej woli.

Zwracam też uwagę, że roszczenia pracownika przeciwko pracodawcy przedawniają się z upływem lat trzech, od kiedy stały się wymagalne (art. 291 § 1 Kodeksu pracy). Wymagalność roszczenia powstaje w dniu następnym po dniu, w którym powinna była nastąpić zapłata wynagrodzenia za dany miesiąc. Oznacza to, że roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za każdy miesiąc ulega przedawnieniu w swoim własnym terminie.