Powrót do pracy w szkole nauczyciela mianowanego bez aktu mianowania

Zatrudnienie przez mianowanie

Mianowanie – w przeciwieństwie do umowy o pracę – jest sposobem nawiązania stosunku pracy, który gwarantuje nauczycielowi wzmożoną ochronę zatrudnienia. W dniu wejścia Karty Nauczyciela w życie stosunek pracy nawiązywany był z nauczycielem przez mianowanie, jeżeli nauczyciel miał obywatelstwo polskie i pełną zdolność do czynności prawnych, korzystał z praw publicznych, nie toczyło się przeciwko niemu postępowanie karne lub o ubezwłasnowolnienie, posiadał wymagane kwalifikacje do zajmowania danego stanowiska, mógł być zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć na czas nieokreślony oraz bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie przez co najmniej 2 lata w pełnym wymiarze zajęć pracę pedagogiczną, która została pozytywnie oceniona. Jeżeli nauczyciel spełniał wszystkie warunki do mianowania poza posiadaniem oceny pracy, a obowiązku oceny nie dopełniono w okresie 3 lat od dnia zatrudnienia, uzyskiwał mianowanie z mocy prawa. Stosunek pracy na podstawie mianowania był również nawiązywany z nauczycielem, który ponownie podjął pracę w zawodzie nauczycielskim, jeżeli poprzednio był nauczycielem mianowanym, a przerwa nie przekraczała 5 lat, w przypadku dłuższej przerwy – jeżeli wykonywał w tym okresie pracę nauczyciela.

Instytucja mianowania z mocy prawa została zniesiona nowelą z 14.06.1996 r. W myśl art. 5 noweli z 14.06.1996 r. nauczyciele zatrudnieni w dniu jej wejścia w życie (tj. 7.08.1996 r.) na podstawie mianowania stali się nauczycielami mianowanymi w jej rozumieniu.

Akt mianowania jako dokument nauczyciela

W doktrynie i orzecznictwie sądowym ugruntował się pogląd, iż akt nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela jest rodzajem certyfikatu zawodowego potwierdzającego pewne uprawnienia, kwalifikacje w tym zakresie, pochodzącego od władzy publicznej, mającego formę decyzji administracyjnej i skutkującego wobec wszystkich pracodawców – obecnych i przyszłych (zob. A. Kisielewicz, Stopnie awansu zawodowego nauczycieli, „Prawo Pracy” 2001, nr 7–8, s. 27).

Za powyższym charakterem aktu nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela przemawia głównie fakt, że stopień jest nadawany nauczycielowi na stałe w tym sensie, iż zawsze jest możliwe uzyskanie wyższego stopnia, aż do stopnia nauczyciela dyplomowanego.

Stanowisko powyższe potwierdził np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyrokach z dnia 6 października 2004 r., sygn. akt II SA/Wa 4048/03.

W ocenie tego sądu akt nadania stopnia awansu zawodowego jest rodzajem certyfikatu zawodowego nauczyciela wydawanego w trybie administracyjnym decyzją organu administracji publicznej. Oznacza to, że akt nadania stopnia awansu nie jest aktem pracodawcy podejmowanym w ramach łączącego go z nauczycielem stosunku pracy.

Awans zawodowy nauczyciela

Akt nadania stopnia awansu zawodowego rozumiany jako certyfikat daje uprawnienie do zatrudnienia w określonych rodzajach szkół. Nadanie stopnia awansu zawodowego nie powoduje także bezpośredniej zmiany warunków pracy (treści stosunku pracy) nauczyciela.

Istotne jest to, że przepisy Karty Nauczyciela nie przewidują utraty nadanego stopnia, nawet w skrajnych przypadkach – w trybie odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Oznacza to, że nauczyciel posiadający stopień nauczyciela mianowanego, który zaprzestał wykonywania pracy nauczycielskiej, przy ponownym zatrudnieniu w szkole, bez względu na okres przerwy, zachowuje ten stopień.

Brak aktu a inne dokumenty

Jeśli dyrektor uzna, że rzeczywiście Pani mąż posiada stopień nauczyciela mianowanego, może go zatrudnić z zachowaniem stopnia. Można to uprawdopodobnić innymi dokumentami, na przykład wcześniejszym aktem nadania stopnia nauczyciela kontraktowego albo umową o pracę czy świadectwem pracy z tego okresu.