Powrót do pracy przed zakończeniem świadczenia rehabilitacyjnego

Badanie lekarskie ustalające zdolność do pracy

Zgodnie z art. 229 § 2 pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.

Z kolei prawo do świadczenia rehabilitacyjnego jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem, przy czym przyznawane jest na okres pozwalający na odzyskanie zdolności do pracy w drodze leczenia lub rehabilitacji nie dłuższy niż 12 miesięcy. Celem wcześniejszego powrotu do pracy niezbędne będzie uzyskanie zaświadczenia wydanego przez lekarza specjalistę medycyny pracy o odzyskaniu przez Panią zdolności do pracy. O fakcie odzyskania zdolności do pracy należy również poinformować Zakład Ubezpieczeń Społecznych celem wstrzymania wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego.

Pójdzie na kolejne zwolnienie lekarskie

Odnosząc się do kwestii skorzystania ze zwolnienia lekarskiego, a zarazem zasiłku chorobowego w późniejszym okresie, wskazuję, że zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 i 2 ustawy do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej „okresem zasiłkowym”, wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Oznacza to, że okres zasiłkowy liczony jest na nowo w praktyce, gdy niezdolność do pracy, która wystąpiła po przerwie (minimum jednodniowej) zostanie spowodowana inną chorobą niż poprzedni okres niezdolności do pracy lub po co najmniej 61 dniach przerwy, gdy niezdolność spowodowana zostanie tym samym schorzeniem. Innymi słowy musi nastąpić ustanie poprzedniej niezdolności do pracy. Zgodnie z aktualnym orzecznictwem (tak m.in. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 02 września 2009 r., do sygn. akt II UZP 7/09) ustanie „poprzedniej niezdolności do pracy” (art. 9 ust. 2 ww. ustawy) oznacza ustanie niezdolności do pracy w znaczeniu medycznym. Wynika z tego, że jeśli między okresami orzeczonych niezdolności do pracy wnioskodawca nie odzyskał zdolności do pracy – okresy niezdolności przypadające przed przerwą i po przerwie zlicza się do jednego okresu zasiłkowego. W takim przypadku rozpoczęcie kolejnego okresu zasiłkowego nie jest możliwe.

W teorii pozwala to (po spełnieniu ww. warunków) na skorzystanie ze zwolnienia lekarskiego i zasiłku chorobowego w Pani sytuacji.

Kwestionowanie zwolnień przez ZUS

Niestety praktyka ZUS-u w ostatnim okresie zmierza do kwestionowania odzyskania zdolności do pracy w przypadku ponownego jej powstania, co skutkuje odmową prawa do zasiłku chorobowego. Innymi słowy Zakład winien zaakceptować zaświadczenie lekarza medycyny pracy przy rezygnacji z części świadczenia rehabilitacyjnego. Jeśli jednak będzie Pani chciała skorzystać ze zwolnienia lekarskiego (po co najmniej jednodniowej przewie w przypadku innego schorzenia niż dotychczas lub co najmniej 61 dniowej przerwie w przypadku tego samego schorzenia), to należy liczyć się z ryzykiem, że ZUS stwierdzi, iż w przerwie pomiędzy świadczeniem rehabilitacyjnym a nowym zwolnieniem nie odzyskała Pani zdolności do pracy, co może skutkować odmową prawa do otwarcia nowego okresu zasiłkowego, a w konsekwencji brakiem prawa do zasiłku chorobowego.