Postępowanie administracyjne w sprawie o wymeldowanie

Przesłanki do uznania opuszczenia miejsca pobytu stałego

Meldunek czy brak meldunku nie rodzi prawa do lokalu, ani go nie pozbawia. Meldunek to czynność techniczna.

Materialnoprawną podstawą rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (j.t. Dz. U. z 2015 r., poz. 388). Stosownie do brzmienia tegoż przepisu przesłanką decydującą o pozytywnym rozpatrzeniu przez organ wniosku o wymeldowanie osoby z pobytu stałego jest fakt opuszczenia przez tę osobę miejsca pobytu stałego bez dopełnienia obowiązku wymeldowania się, niezależnie od tego, czy utraciła uprawnienia do przebywania w tym lokalu.

Miejscem stałego pobytu danej osoby jest to miejsce, w którym osoba ta stale realizuje swoje podstawowe funkcje życiowe, tj. w szczególności mieszka, nocuje, spożywa posiłki, wypoczywa, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania (odzież, żywność, meble), przyjmuje wizyty członków rodziny lub znajomych, utrzymuje chociażby okazjonalne kontakty z sąsiadami, przyjmuje i nadaje korespondencję (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2005 r., sygn. akt IV SA/Wa 600/05).

Przesłanka opuszczenia miejsca pobytu stałego, w rozumieniu przepisu art. 35 ustawy o ewidencji ludności, jest spełniona wówczas, gdy opuszczenie to ma charakter trwały i jest dobrowolne. Dla określenia zamiaru opuszczenia lokalu istotne znaczenie będzie mieć to, czy okoliczności istniejące w sprawie potwierdzają wolę osoby zainteresowanej, czy też pozostają z nią w sprzeczności. Do okoliczności takich należeć będą między innymi sposób opuszczenia lokalu, koncentracja interesów życiowych w danym miejscu (przebywanie w nim w sensie fizycznym, praca) a także obiektywna możliwość realizacji woli przebywania w nim (por. wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2001 r., sygn. akt V SA 3169/00; wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt II OSK 302/05; wyrok WSA z dnia 18 grudnia 2001 r. sygn. akt II SA/Ka 613/00).

Niedopuszczenie osoby do mieszkania i wymeldowanie

Za równoznaczną z opuszczeniem lokalu w rozumieniu art. 35 ustawy o ewidencji ludności należy uznać nie tylko dobrowolną zmianę miejsca pobytu, ale także sytuację, w której osoba dotychczas zameldowana, została przez najemcę (dysponenta lokalu) usunięta z lokalu i do niego niedopuszczona, a nie skorzystała we właściwym czasie z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu.

Z Pana opisu wynika, iż wyprowadził się Pan, ma Pan centrum życiowych interesów gdzie indziej, za granicą, tu odwiedza Pan tylko syna.

Wymeldowanie może być podyktowane choćby kosztami utrzymania lokalu zależnymi od ilości osób tam mieszkających albo inną przyczyną.

Dla Pana wymeldowanie nie oznacza, że przestaje Pan móc odwiedzać syna. Ani nie traci Pan prawa do dochodzenia zwrotu nakładów na lokal.

Po prostu wykreśla się Pana z ewidencji osób zamieszkałych pod tym adresem.

Obowiązek wymeldowania się po opuszczeniu miejsca stałego pobytu

Szczegółowym kwestiom związanym z wymeldowaniem poświęcone zostały w ustawie przepisy, zgodnie z którymi osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego, jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca. Organ gminy wydaje z urzędu lub na wniosek właściciela lub podmiotu, decyzję w sprawie wymeldowania obywatela polskiego, który opuścił miejsce pobytu stałego albo opuścił miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się.

Podkreślenia wymaga, iż opuszczeniem jest nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu, z jednoczesnym zerwaniem związków z lokalem dotychczasowym i założeniem w nowym miejscu ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów – por. np. uzasadnienie wyroku NSA w Warszawie z 18 grudnia 2002 r., sygn. akt V SA 935/02 wraz z przytoczonym tam wcześniejszym orzecznictwem, a w tym wyrokiem NSA z 16 września 1986 r., sygn. akt III SA 437/86; wyrokiem NSA z 3 lipca 1985 r., sygn. akt SA/Gd 573/85; wyrokiem NSA z dnia 18 marca 1987 r., sygn. akt SA/Gd 1073/86; wyrokiem NSA z 16 kwietnia 1987 r., sygn. akt SA/Wr 110/87.

Opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu stałego

O tym, czy opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu stałego ma charakter trwały świadczy nie tylko fizyczne i długotrwałe nieprzebywanie osoby pod wskazanym adresem, ale zamiar zainteresowanej osoby założenia w nowym miejscu ośrodka swoich spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych, który jest połączony z jednoczesnym zerwaniem wszelkich związków z dotychczasowym lokalem i brakiem woli powrotu do miejsca swojego dotychczasowego zameldowania.

Nie mieszka tam Pan, nie przebywa na stałe. Sporadycznie odwiedza dziecko. Nic Pan nie traci przy tym wymeldowaniu, ani nie ma Pan zasadniczo argumentów (przynajmniej z treści pytania nie wynikają), aby bronić się przed tym wymeldowaniem.