Porzucenie rzeczy przez najemcę lokalu – co z nimi zrobić?

W niniejszej sprawie w grę może wejść albo porzucenie rzeczy z zamiarem wyzbycia się, albo porzucenie rzeczy bez takiego zamiaru. Wszystko zależy więc od zamiaru właściciela tych rzeczy.

Instytucję porzucenia reguluje art. 180 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym właściciel może wyzbyć się własności rzeczy ruchomej przez to, że w tym zamiarze rzecz porzuci. Wyzbycie się własności rzeczy ruchomej przez jej porzucenie wymaga, ażeby porzucenie było wyrazem woli rezygnacji z własności.

W przypadku jednak porzucenia rzeczy przez jej właściciela bez zamiaru wyzbycia się jej własności, rzecz porzuconą trzeba będzie traktować jak rzecz zgubioną.

Rzecz porzucona przez właściciela w zamiarze wyzbycia się własności staje się zaś z chwilą porzucenia rzeczą niczyją. Rzecz niczyją każdy może objąć w posiadanie. W tym przypadku były najemca nie będzie mógł oskarżyć właściciela mieszkania o zawłaszczenie rzeczy, ponieważ rzecz nie będzie już jego własnością.

W przypadku zaś rzeczy porzuconej bez zamiaru wyzbycia się prawa własności osoba, która znalazła taką rzecz, powinna niezwłocznie zawiadomić o tym osobę uprawnioną do jej odbioru. Jeżeli jednak znalazca nie wie, kto jest uprawniony do odbioru rzeczy, albo jeżeli nie zna miejsca zamieszkania osoby uprawnionej, powinien niezwłocznie zawiadomić o znalezieniu właściwy organ państwowy (art. 183 Kodeksu cywilnego). Właściwym organem państwowym jest starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną znalazca powinien oddać niezwłocznie na przechowanie właściwemu organowi państwowemu, inne zaś rzeczy znalezione – tylko na żądanie tego organu (art. 184 K.c.).

Tylko w przypadku gdy znalazca nie dopełni powyższych obowiązków właściciel rzeczy będzie mógł go oskarżyć o ich zawłaszczenie. Jeżeli zaś znalazca uczyni zadość wszystkim obowiązkom związanym ze znalezieniem rzeczy, będzie mógł żądać znaleźnego w wysokości jednej dziesiątej wartości rzeczy. Musi jednak zgłosić takie roszczenie najpóźniej w chwili wydania rzeczy osobie uprawnionej do jej odbioru (art. 186 K.c.). Jeżeli pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną nie zostaną przez uprawnionego odebrane w ciągu roku od dnia wezwania go przez właściwy organ, a w razie niemożności wezwania – w ciągu dwóch lat od ich znalezienia, stają się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy stają się po upływie tych samych terminów własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom. Jeśli zaś rzeczy są przechowywane przez organ państwowy, znalazca może je odebrać za zwrotem kosztów (art. 187 K.c.).

Jeśli na podstawie okoliczności towarzyszących sprawie nie jest Pan w stanie określić zamiaru byłego najemcy, bezpieczniej jest uznać, że rzeczy zostały porzucone bez zamiaru wyzbycia się.