Popełnienie wykroczenia

Odjechanie ze stacji benzynowej bez uiszczenia opłaty za paliwo

Oczywiście może Pan wnosić o uniewinnienie od zarzucanego czynu, przedstawiając sądowi szczegółowe okoliczności niezapłacenia za paliwo. W mojej ocenie brak winy w pewnym zakresie potwierdza późniejsze – już po zdarzeniu – tankowanie benzyny na tej samej stacji. Jednak to ostatecznie niezawisły sąd zadecyduje po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, czy zostanie Pan ukarany czy uniewinniony.

Teoretycznie jest również szansa, aby jeszcze przed skierowaniem sprawy do sądu policja umorzyła postępowanie wobec braku znamion czynu zabronionego, ale uniewinnić może tylko sąd. Nie popełnia wykroczenia sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu (art. 1 § 2 Kodeksu wykroczeń, w skrócie K.w.). Wina może być albo umyślna, albo nieumyślna.

Co grozi za kradzież paliwa ze stacji benzynowej?

Jak stanowi przepis art. 119 § 1 K.w., kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 250 zł, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Kara aresztu (od 5 do 30 dni) raczej nie zapada w tak drobnych sprawach; kary ograniczenia wolności również nie powinien się Pan obawiać (jeden miesiąc).

Natomiast kara grzywny wymierzana jest w wysokości od 20 do 5000 zł (art. 24 § 1 K.w.). Wymierzając grzywnę, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe (art. 24 § 3 K.w.). Kodeks wykroczeń przewiduje jeszcze karę nagany, ale za wykroczenie, o które jest Pan podejrzany, taka kara nie może być orzeczona.

Fakt, że niezwłocznie po otrzymaniu wezwania na policję uregulował Pan należność za paliwo, działa na Pana korzyść, ale nie uchyla samego zdarzenia, które rzeczywiście miało miejsce. Do oceny sądu pozostawić należy, czy była w tym Pana wina, czy nie.

Okoliczności łagodzące przy wymierzaniu kary za wykroczenie

Natomiast niebagatelne znaczenie na wymiar ewentualnej kary ma zachowanie się obwinionego po popełnieniu wykroczenia. Dobrze byłoby sądowi przedstawić dowód wpłaty należności, jeśli Pan nim dysponuje. Wśród tzw. dyrektyw wymiaru kary oraz okoliczności obciążających i łagodzących (art. 33 § 2 i 3 K.w.) znajdują się ponadto:

• stopień społecznej szkodliwości czynu,
• rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem,
• stopień winy,
• pobudki,
• sposób działania,
• stosunek do pokrzywdzonego,
• właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy,
• jego stosunki rodzinne,
• sposób życia przed popełnieniem wykroczenia.

Prowadzenie przez sprawcę nienagannego życia przed popełnieniem wykroczenia i wyróżnianie się spełnianiem obowiązków, zwłaszcza w zakresie pracy, stanowi okoliczność łagodzącą wymiar kary. Aby w ogóle mówić o sprawstwie wykroczenia, musiałaby istnieć choćby minimalna postać winy po Pana stronie. Jako obwinionemu służy Panu prawo ustanowienia jednego obrońcy, którym może być adwokat albo radca prawny (art. 4 w zw. z art. 24 § 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia).

Wydanie wyroku nakazowego bez wyznaczania rozprawy

Jeśli sąd dojdzie do przekonania na podstawie wniosku o ukaranie i materiału dowodowego, że wystarczające będzie wymierzenie nagany, grzywny albo ograniczenia wolności, to bez wyznaczania rozprawy i bez informowania o tym obwinionego oraz oskarżyciela może wydać wyrok nakazowy, orzekając na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron.

Wydanie wyroku nakazowego (zawsze skazującego) jest możliwe, jeśli okoliczności czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości. Sąd może dojść do przekonania, że tak właśnie jest, gdyż na razie zapewne nie są mu znane okoliczności zdarzenia i późniejsze fakty, o których Pan pisze (chyba że w toku przesłuchania podał je Pan, protokół przesłuchania będzie w aktach sprawy).

W takiej sytuacji, w terminie 7 dni od dnia doręczenia Panu wyroku nakazowego, należy wnieść sprzeciw od tego wyroku do sądu, który go wydał, a wówczas wyrok nakazowy utraci moc i sprawa będzie rozpoznana w postępowaniu zwyczajnym.