Poinformowanie pracodawcy o ciąży i nagłe zwolnienie z pracy

Zwolnienie lekarskie zaraz po zakończeniu urlopu i rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę

Skoro dostarczyła Pani zwolnienie lekarskie pracodawcy lub przynajmniej poinformowała go o tym fakcie, to nie miał on podstaw do rozwiązania z Panią stosunku pracy bez wypowiedzenia. Zwolnienie lekarskie jest bowiem dowodem usprawiedliwiającym nieobecność w pracy.

Jeśli u pracodawcy nie obowiązują inne zasady, pracownik powinien poinformować pracodawcę o swojej nieusprawiedliwionej nieobecności w ciągu 2 dni. Można to zrobić osobiście, telefonicznie, mailowo lub za pomocą innej osoby. Natomiast w terminie 7 dni winna Pani dostarczyć pracodawcy zwolnienie lekarskie. Zgodnie bowiem z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636 ze zm.) kopię zaświadczenia o niezdolności do pracy pracownik winien dostarczyć pracodawcy w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego zaświadczenia.

Usprawiedliwienie nieobecności w pracy

Jednakże warto mieć na uwadze, iż w orzecznictwie przyjmuje się, że opóźnienie usprawiedliwienia nieobecności w pracy w zasadzie nie powinno być traktowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 K.p., wyrok z 22.9.1999 r., I PKN 270/99, OSNAPiUS z 2001, nr 2, poz. 40).

Powyższe potwierdza inne orzeczenie SN, w myśl którego dla usprawiedliwienia nieobecności w pracy z powodu choroby w następstwie lekarskiego orzeczenia o niezdolności do jej wykonywania wystarczy w zasadzie samo zawiadomienie pracodawcy o tym fakcie, a ewentualne doręczenie mu – na jego żądanie – odpowiedniego zaświadczenia jest tylko dowodem prawdziwości tego zawiadomienia (por. wyrok z 20.10.1998 r., I PKN 397/98, OSNAPiUS z 1999 r., nr 23, poz. 747).

Mając na uwadze powyższe, pracownik powinien dostarczyć pracodawcy zwolnienie lekarskie, ale pracodawca nie może z powodu nieotrzymania w terminie zaświadczenia lekarskiego uznać nieobecności w pracy za nieusprawiedliwioną.

Pozew o przywrócenie do pracy

W tym stanie rzeczy winna Pani wystąpić do sądu rejonowego wydziału pracy z pozwem o przywrócenie do pracy. Podstawę prawną pozwu stanowi art. 56 § 1 Kodeksu pracy, który stwierdza, iż pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie.

Termin do wniesienia powództwa o przywrócenie do pracy w wyniku niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wynosi 14 dni od dnia doręczenia pracownikowi oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Termin ten jest terminem zawitym, co oznacza, że jego upływ powoduje wygaśnięcie prawa do odwołania się do sądu.

Nadto warto pamiętać o art. 177 Kodeksu pracy, w myśl którego pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z kobietą w ciąży, a także przebywającą na urlopie macierzyńskim. Co więcej, w orzecznictwie Sądu Najwyższego uznano, że zakaz powyższy obowiązuje również, gdy pracownica zajdzie w ciążę w okresie wypowiedzenia (wyrok SN z 2 czerwca 2002 r., sygn. I PRN 23/95). W takiej sytuacji bieg terminu wypowiedzenia umowy o pracę ulegnie proporcjonalnemu zawieszeniu do końca okresu ochronnego. Zatem jeżeli zatrudniona dowiedziała się o ciąży już po wypowiedzeniu umowy przez przedsiębiorcę, ale z orzeczenia lekarskiego wynika, że w dniu, gdy została zwolniona, była w ciąży, może skutecznie wystąpić z roszczeniem o przywrócenie do pracy.