Podwójna kara za brak OC, czy to możliwe?

Odpowiedzialność współwłaścicieli pojazdu za brak OC

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zarówno Pan, jak i syn jako współwłaściciele pojazdu odpowiadacie solidarnie w przypadku nałożenia kary za brak OC. Odpowiedzialność solidarna za zobowiązania uregulowana jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610). Zgodnie z art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego „Kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników)”. Nadto na podstawie § 2. „Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani”.

Powyższe oznacza, że egzekucję kary UFG może skierować zarówno wobec Pana, jak i syna albo też wybrać jednego z Panów i od niego żądać zapłaty kary. Prościej mówiąc, ta solidarność polega na tym, że każdy z dłużników jest zobowiązany wobec wierzyciela do spełnienia całego świadczenia, tak jakby był jedynym dłużnikiem. Wierzyciel może według swego wyboru żądać spełnienia całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Co istotne, wierzyciel jest jednak zobowiązany przyjąć świadczenie od któregokolwiek z dłużników nawet wtedy, gdy zażądał spełnienia świadczenia od innego dłużnika. Uprawnienia i obowiązki stron zobowiązania solidarnego trwają do chwili całkowitego zaspokojenia wierzyciela. W razie częściowego zaspokojenia istnieją one nadal tylko w zakresie niezaspokojonej części roszczenia wierzyciela.

Istotne jest również to, że uprawnienie wierzyciela do wyboru dłużnika, od którego może on żądać spełnienia świadczenia w całości lub w części, nie podlega ograniczeniom. Niestety dokonanie wyboru przez wierzyciela nie może być skutecznie zakwestionowane przez dłużników. Nie jest on też niczym ograniczony w razie skorzystania przez wierzyciela z sądowej drogi dochodzenia roszczeń i drogi postępowania egzekucyjnego. Tak więc wierzyciel może dochodzić swych roszczeń jednym pozwem przeciwko wszystkim lub tylko niektórym dłużnikom albo odrębnymi pozwami przeciwko każdemu (niektórym) z nich (por. wyrok SN z dnia 5 listopada 1966 r., sygn. akt II CR 387/66, z omówieniem E. Wengerka, Przegląd orzecznictwa, NP 1968, nr 4, s. 621), a egzekucję może skierować jednocześnie przeciwko wszystkim dłużnikom, kilku z nich lub jednemu.

Podwójna kara za brak OC

Tak jak Pan słusznie zauważył, kara nakładana jest w przypadku przerwy w OC. Zatem tutaj niestety UFG postąpiło prawidłowo, gdyż w okresach, które Pan wskazał, faktycznie nie było tego OC zapłaconego. Kwestie podejmowania działań przez UFG reguluje ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy „Osoba, która nie spełniła obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, zgodnie z warunkami tego ubezpieczenia określonymi w ustawie, jest obowiązana wnieść opłatę”.

Uiszczenie opłaty za niedopełnienie obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia jest obligatoryjne. Opłata stanowi publicznoprawną sankcję i nie zwalnia z obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego. Zatem w tym zakresie mechanizm jest prosty – brak zapłaty za OC jest równoznaczny z konieczną poniesienia opłaty.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93
2. Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych - Dz.U. 2003 nr 124 poz. 1152
3. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1966 r., sygn. akt II CR 387/66