Podjęcie stażu z wynagrodzeniem a dalsze pobieranie alimentów od rodzica

Alimenty dla dorosłego dziecka, które nie jest w stanie samo się utrzymać

Wskazać należy, że alimenty na dziecko płacone są dlatego, że dziecko nie ma możliwości samodzielnego utrzymania się. Trzeba jednak wiedzieć, że rodzice muszą płacić alimenty, dopóki dziecko nie może samodzielnie się utrzymać. Taki obowiązek istnieje, jeśli dziecko ma już 18 lat, ale wciąż się uczy i nie ma żadnych źródeł dochodu. Podstawowym elementem, który decyduje o tym, czy dziecku wciąż należą się alimenty, jest sytuacja materialna dziecka. Alimenty przysługują dziecku, jeśli nie jest ono w stanie samo się utrzymać. Trzeba pamiętać, że jeśli dziecko osiągnęło pełnoletniość, będzie musiało wykazać, że niemożność samodzielnego utrzymania się nie jest spowodowana jego winą, a np. czynnikami obiektywnymi (czyli np. tym, że się uczy). To, że dziecko skończyło 18 lat, nie oznacza bowiem automatycznie, że rodzic nie musi płacić alimentów. Jeśli dziecko skończy 18 lat, to rodzic wciąż będzie musiał płacić alimenty, jeśli:

• dziecko uczy się zawodu,

• dziecko jest chore i ma to wpływ na to, że nie jest w stanie się utrzymać.

Pracujące dziecko a obowiązek alimentacyjny

Obowiązek alimentacyjny istnieje również wtedy, gdy dziecko ma pracę. Możliwość samodzielnego utrzymania się nie jest równoznaczna z osiągnięciem pełnoletniości i zdobycia pracy przez dziecko. Rodzic może być zwolniony z obowiązku alimentacyjnego dopiero wtedy, gdy dziecko ma własny majątek. Musi on dawać pewność pokrywania wszystkich lub większości kosztów utrzymania. Jeśli dziecko się uczy i jest pełnoletnie, to rodzice nie mogą domagać się, żeby dziecko podjęło pracę zamiast studiów. Nie mogą też zaprzestać płacenia alimentów. Jeśli dochody z majątku dziecka, czyli wynagrodzenie albo stypendium nie wystarcza do tego, żeby się utrzymać, rodzice mają obowiązek dostarczyć dziecku brakującą kwotę. Konieczność płacenia alimentów nie jest ograniczona żadnym terminem. Nie zależy też od poziomu wykształcenia.

Uchylenie lub zmniejszenie alimentów

Co więcej, rodzic musi wiedzieć, że nie może uznać samodzielnie, że nie będzie płacił na dziecko i po prostu przestać to robić. Decyzję o zakończeniu obowiązku alimentacyjnego zawsze musi podjąć sąd. W przypadku Pani córki ojciec musiałby wnieść do sądu pozew o uchylenie lub zmniejszenie alimentów, a wtedy sędzia weźmie pod uwagę przede wszystkim to, czy dziecko chce się uczyć. Sąd może orzec o zwolnieniu z obowiązku płacenia alimentów, jeśli studiujące dziecko nie będzie osiągało pozytywnych wyników.

Podsumowując, dopóki ojciec nie wniesienie pozwu o uchylenie alimentów i nie uzyska prawomocnego wyroku uchylającego, dopóty musi płacić niezależnie od okoliczności. Jeśli jednak córka zrezygnuje ze szkoły zaocznej i pójdzie na płatny staż ,w trakcie którego będzie uzyskiwała wynagrodzenie, to ta okoliczność również sama w sobie nie spowoduje, że sąd orzeknie na wniosek ojca obowiązek uchylenia alimentów. Sąd weźmie bowiem pod uwagę fakt, że staż jest przygotowaniem do zawodu, płaca ze stażu jest niska i nie pozwoli córce samodzielnie się utrzymać. Oczywiście korzystniej byłoby, gdyby córka nie rezygnowała ze studiów zaocznych. Zawsze taka rezygnacja budzi w sądzie wątpliwości, czy aby na pewno dziecko chce się kształcić, czy dokłada starań to usamodzielnienia się itd. Dlatego ja osobiście zalecam kontynuowanie studiów w celu utrzymania pełnej kwoty alimentów. Nie mniej jednak ewentualna rezygnacja nie oznacza, że ojciec na pewno uzyska wyrok uchylający alimenty. Może jednak uzyskać wyrok zmniejszający ich wysokość, zaś jeśli przedstawi dowody na to, że córka jest się w stanie utrzymać samodzielnie i np. nie dokłada starań celem usamodzielnienia się i nauki zawodu – to owszem, istnieje ryzyko uzyskania nawet wyroku uchylającego alimenty.

Żądanie zwrotu alimentów

W orzecznictwie przyjmuje się, że momentem, w którym obowiązek alimentacyjny przestaje być wymagalny, jest sytuacja, w której dziecko może się samodzielnie utrzymać. Zwyczajowo przyjmuje się, że tym momentem jest zdobycie zawodu. Co ciekawe, podjęcie studiów zaocznych na ogół jest równoznaczne z wygaśnięciem obowiązku alimentacyjnego. Takie studia na ogół pozwalają na podjęcie normalnej pracy. Do podobnych sytuacji można zaliczyć również założenie własnej rodziny, urodzenie dziecka czy na przykład studiowanie kolejnego kierunku studiów. Każda z tych sytuacji nie jest jednak bezwzględną przesłanką odmowy przyznania alimentów. Przepisy w tym zakresie są dość nieprecyzyjnie, stąd też do sądu należy ostateczna ocena uprawnienia do alimentów.

O ile córka w trakcie studiowania, jak i stażu nie jest i nie była w stanie samodzielnie się utrzymać, to sąd nie nakaże zwrotu alimentów. Zasadnicza jest bowiem przesłanka możliwości samodzielnego utrzymywania się. Owszem, jeśli uprawniony stał się samodzielny, a pomimo to nadal pobierał alimenty, zobowiązany może wystąpić do sądu z pozwem o zniesienie obowiązku alimentacyjnego z datą wsteczną i zwrot nadpłaconych kwot. Jednak musiałby o to wnioskować ojciec córki, udowadniając, że w trakcie pobierania alimentów mogła się samodzielnie utrzymać, czyli zarabiała przynajmniej najniższą krajową, dającą jej szansę żyć na własny rachunek.

Podsumowując: sprawa nie jest zero-jedynkowa, bowiem sąd rodzinny orzeka, rozważając zawsze wszystkie okoliczności, gdyż nie ma przepisu mówiącego, że rezygnacja z nauki powoduje uchylenie alimentów na wniosek płacącego. Najważniejsze okoliczności uprawniające do ich otrzymywania to nauka zawodu i brak możliwości samodzielnego utrzymania się przez dziecko. Jeśli dziecko jest pełnoletnie i się uczy (a nauka to nie tylko studia, ale i praktyki, staże itp.), to rodzice nie mogą domagać się, żeby podjęło pracę zamiast studiów. Nie mogą też zaprzestać płacenia alimentów.