Oskarżenie o posiadanie pornografii zwierzęcej - jakie konsekwencje?

Treści zawierające pornografię zwierzęcą

W pierwszej kolejności sięgnąć należy do ustawy Kodeks karny (w skrócie K.k.). Z opisu przedstawionej sprawy wynika, że najprawdopodobniej zarzucany jest Panu czyn z art. 202 § 3 K.k. Stanowi on jak niżej:

„Art. 202 § 1. Kto publicznie prezentuje treści pornograficzne w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która tego sobie nie życzy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Kto w celu rozpowszechniania produkuje, utrwala lub sprowadza, przechowuje lub posiada albo rozpowszechnia lub prezentuje treści pornograficzne z udziałem małoletniego albo treści pornograficzne związane z prezentowaniem przemocy lub posługiwaniem się zwierzęciem, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

§ 4. Kto utrwala treści pornograficzne z udziałem małoletniego, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 4a. Kto przechowuje, posiada lub uzyskuje dostęp do treści pornograficznych z udziałem małoletniego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 4b. Kto produkuje, rozpowszechnia, prezentuje, przechowuje lub posiada treści pornograficzne przedstawiające wytworzony albo przetworzony wizerunek małoletniego uczestniczącego w czynności seksualnej

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 4c. Karze określonej w § 4b podlega, kto w celu zaspokojenia seksualnego uczestniczy w prezentacji treści pornograficznych z udziałem małoletniego.

§ 5. Sąd może orzec przepadek narzędzi lub innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstw określonych w § 1–4b, chociażby nie stanowiły własności sprawcy”.

Popełnienie przestępstwa z art. 202 § 3 K.k. wymaga umyślności po stronie sprawcy i to w zamiarze bezpośrednim. Innymi słowy oskarżyciel musiałby wykazać, że chciał Pan popełnić takie przestępstwo, tj. że w celu rozpowszechniania takich plików specjalnie je Pan przechowywał, posiadał, rozpowszechniał lub prezentował.

Z kolei brak winy wyklucza możliwość przypisania popełnienia przestępstwa (art. 1 § 3 K.k.):

„Art. 1 § 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.

§ 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.

§ 3. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu”.

Szansa na umorzenie postępowania

W opisanej przez Pana sprawie, moim zdaniem, jest duża szansa na umorzenie postępowania. Zgodnie bowiem z art. 17 § 1 ustawy Kodeks postępowania karnego:

„Art. 17 § 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:

1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;

2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa;

3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma;

4) ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze;

5) oskarżony zmarł;

6) nastąpiło przedawnienie karalności;

7) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;

8) sprawca nie podlega orzecznictwu polskich sądów karnych;

9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela;

10) brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej;

11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.

§ 2. Do chwili otrzymania wniosku lub zezwolenia władzy, od których ustawa uzależnia ściganie, organy procesowe dokonują tylko czynności niecierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane.

§ 3. Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania dotyczącego zastosowania środków zabezpieczających.

§ 4. Istnienie okoliczności określonych w § 1 pkt 4–6 nie wyłącza postępowania w przedmiocie przepadku, o którym mowa w art. 45a § 2 Kodeksu karnego i art. 43a Kodeksu karnego skarbowego.”

Przepis ten określa przesłanki umorzenia postępowania karnego. W razie ich zaistnienia organy ścigania są obowiązane wydać postanowienie o umorzeniu postępowania.

Oprócz wspomnianej uprzednio kwestii braku winy, za umorzeniem postępowania może także w przemawiać w przedmiotowej sprawie okoliczność, że czynu nie popełniono (wskazał Pan, że nie wrzucił Pan tych plików z pornografią i nie miał o nich wiedzy) albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia, czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego lub znikoma jest społeczna szkodliwość czynu.

Stwierdzenie choćby jednej z tych okoliczności powinno prowadzić do umorzenia postępowania.

Za takim rozstrzygnięciem, jak się wydaje, przemawia także informacja uzyskana od policjanta, że będzie naciskał na prokuratora, aby załatwił sprawę do końca tygodnia. Postanowienie o umorzeniu postępowania można wydać bardzo szybko.

Natomiast, gdyby miało dojść do skazania, to na pewno sprawa tak szybko by się nie zakończyła – ani przed Pana wyjazdem, ani nawet podczas pobytu Pana za granicą.

Odwieszenie kary

Co się zaś tyczy sprawy drugiej, to na „odwieszenie” kary pozbawienia wolności nie ma w zasadzie wpływu przebywanie za granicą. Kwestię wykonania zawieszonej kary reguluje art. 75 K.k. Stanowi on jak niżej:

„Art. 75 § 1. Sąd zarządza wykonanie kary, jeżeli skazany w okresie próby popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

§ 1a. Sąd zarządza wykonanie kary jeżeli skazany za przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej wobec osoby najbliższej lub innej osoby małoletniej zamieszkujących wspólnie ze sprawcą w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, ponownie używając przemocy lub groźby bezprawnej wobec osoby najbliższej lub innej osoby małoletniej zamieszkujących wspólnie ze sprawcą.

§ 2. Sąd może zarządzić wykonanie kary, jeżeli skazany w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, w szczególności gdy popełnił inne przestępstwo niż określone w § 1, albo jeżeli uchyla się od uiszczenia grzywny, od dozoru, wykonania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych, środków kompensacyjnych lub przepadku.

§ 2a. Sąd zarządza wykonanie kary, jeżeli okoliczności, o których mowa w § 2, zaistnieją po udzieleniu skazanemu pisemnego upomnienia przez sądowego kuratora zawodowego, chyba że przemawiają przeciwko temu szczególne względy.

§ 3. Sąd może zarządzić wykonanie kary, jeżeli skazany po wydaniu wyroku, lecz przed jego uprawomocnieniem się, rażąco narusza porządek prawny, a w szczególności gdy w tym czasie popełnił przestępstwo.

§ 3a. Zarządzając wykonanie kary w wypadkach, o których mowa w § 2 i 3, sąd może, uwzględniając dotychczasowy przebieg próby, a w szczególności wykonanie nałożonych obowiązków, skrócić orzeczoną karę, nie więcej jednak niż o połowę.

§ 4. Zarządzenie wykonania kary nie może nastąpić później niż w ciągu 6 miesięcy od zakończenia okresu próby”.

Wykonanie kary mogłoby nastąpić, gdyby w okresie próby (zawieszenia kary) popełnił Pan podobne przestępstwo umyślne i za to przestępstwo orzeczono by prawomocnie karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Natomiast fakultatywnie (sąd może orzec wykonanie kary, ale nie musi) wykonanie kary mogłoby być orzeczone, jeżeli skazany w okresie próby rażąco naruszałby porządek prawny, w szczególności gdy popełnił inne przestępstwo niż określone w art. 74 § 1, albo jeżeli uchylałby się od uiszczenia grzywny, od dozoru, wykonania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych, środków kompensacyjnych lub przepadku.

Zatem, jak wskazałem, sam pobyt za granicą nie ma istotnego znaczenia w kontekście wykonania zawieszonej kary.

Zresztą gdyby nawet oskarżyciel zmierzał do skazania, to i tak sprawa nie zakończyłaby się prawomocnie przed Pana wyjazdem czy nawet powrotem.