Z opisanego stanu faktycznego wynika, że od grudnia 2012 r. świadczona jest umowa kontraktowa na udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu usług farmaceutycznych w ramach działalności gospodarczej, a od lutego 2013 r. – także dla tego samego klienta – umowa o pracę na stanowisku kierownika apteki. Zakres prac z umowy o pracę i kontraktu jest w zasadzie identyczny. Pytanie dotyczy tego, czy usługa w ramach działalności gospodarczej będzie korzystała ze zwolnienia z VAT lub czy po przekroczeniu limitu 150 tys. zł trzeba będzie dodać 23% VAT. W kontrakcie odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej spowodowaną błędem w ramach usługi przerzucona jest na zleceniobiorcę.
Zgodnie z § 1 umowy zleceniodawca zleca wykonywanie usług i świadczeń farmaceutycznych na zasadach usługi cywilnoprawnej, a zleceniobiorca podejmuje się wykonania usług i świadczeń w aptece dla klientów objętych powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym NFZ zgodnie z podpisanym kontraktem z NFZ na usługi farmaceutyczne:
- zaopatrywania w leki;
- sprzedaż leków;
- sporządzanie dokumentacji związanej z prowadzeniem apteki.
Stosownie do ust. 2 zleceniobiorca jest zobowiązany do przestrzegania przepisów ustawy o zawodzie farmaceuty, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ustawy o ochronie danych osobowych oraz postanowień Kodeksu Etyki Lekarskiej oraz świadczenia usługi w ramach kompetencji ustalonych przez NFZ dla farmaceuty.
Zgodnie z kluczowym § 3 przyjmujący zamówienie (zleceniobiorca) ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkodę wyrządzoną przy udzielaniu świadczeń farmaceutycznych określonych w umowie, o ile powstała z jego winy, a w szczególności za zaniedbanie lub błąd w sztuce farmaceutycznej, i zobowiązany jest do ubezpieczenia się.
Zagadnienie to reguluje ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 – dalej: ustawa VAT).
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy VAT: „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.
Definicję działalności gospodarczej na potrzeby ustawy VAT zawiera art. 15 ust. 2: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Co do zasady wykonywanie pracy dla danego podmiotu na podstawie zarówno umowy-zlecenia, jak i umowy o dzieło stanowi zatem działalność gospodarczą w myśl ustawy VAT i rodzi obowiązek podatkowy w podatku VAT (pomijam oczywiście sprawę zwolnień przedmiotowych).
Co do zasady wykonywanie tego typu usług polegających na prowadzeniu apteki jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT, co oznacza, że po przekroczeniu limitu obrotu 150 tys. zł w roku podatkowym powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT.
Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
Zgodnie z art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:
1) (uchylony);
2) przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
3) przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
4) przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
5) przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
6) przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
7) przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
8) przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7”.
Pana umowa o prowadzenie apteki może podlegać pod:
- pkt 8 a): przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej;
- pkt 9: przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
Kierowanie apteką może być bowiem uznane za zarządzanie przedsiębiorstwem.
Niemniej drugim warunkiem wyłączenia tego typu działalności spod pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT jest to, aby z tytułu wykonywania tej czynności był Pan związany ze zlecającym ich wykonanie więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a Panem co do:
- warunków wykonywania czynności;
- wynagrodzenia oraz
- odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
Pierwsze dwa warunki są spełnione, bardzo problematyczny jest natomiast warunek trzeci. Przepis budzi ogromne problemy interpretacyjne w zakresie zapisu o: „odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich”. Możliwe są bardzo różne interpretacje:
- Oznacza to, że tylko zlecający musi ponosić odpowiedzialność wobec osób trzecich, a zleceniobiorca nie może tej odpowiedzialności ponosić. Wtedy zleceniobiorca działa zatem na cudzy rachunek (zleceniodawcy). Jeśli nawet wyrządzi szkodę przy wykonywaniu swoich obowiązków osobie trzeciej (np. sprzeda zły lek, w wyniku czego pogorszy się stan zdrowia pacjenta), to wyłączną odpowiedzialność wobec pacjenta ponosi zleceniodawca. Dopiero, gdy sam naprawi szkodę (wypłaci pacjentowi zadośćuczynienie czy odszkodowanie), ma on prawo dochodzenia tzw. regresu od zleceniobiorcy.
- Oznacza to, że umowa musi regulować (w jakikolwiek sposób) kwestię odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Może więc również stanowić, że zarówno zleceniodawca, jak i zleceniobiorca ponoszą solidarną odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywanie tych czynności przez zleceniobiorcę. Może także stanowić, że wyłącznie zleceniobiorca ponosić będzie odpowiedzialność wobec osób trzecich. Podstawą jest tutaj art. 429 Kodeksu cywilnego (K.c.): „kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności”.
Moim zdaniem przepis obejmuje tylko sytuację określoną w pkt 1, natomiast Pan – jako że odpowiada Pan wobec osób trzecich bezpośrednio za szkodę wyrządzoną przy udzielaniu świadczeń farmaceutycznych określonych w umowie – działa na własny rachunek i na własne ryzyko, a zatem wykonuje Pan działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT.
Jest to moja opinia, spójrzmy natomiast co mówi na temat przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 literatura oraz orzecznictwo sądów i organów podatkowych.
Jak wskazuje A. Bartosiewicz (VAT. Komentarz, LEX 2013, wyd. 7, komentarz do przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3):
„21. Jak już wspominano, w zasadzie każda umowa cywilna kreować będzie taki stosunek prawny, w którym określone będą warunki wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenie i odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
Warunki wykonywania zleconych czynności określone są w każdej umowie. Już samo sprecyzowanie rodzaju czynności, która ma być wykonana, w istocie wskazuje na warunki jej wykonania. Termin wykonania zleconej czynności również określa jej warunki. Zastosowanie będzie znajdował tutaj także przepis art. 355 § 1 k.c., zgodnie z którym dłużnik (wykonujący zleconą czynność) obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).
Jeśli dana czynność w ogóle podlegać ma opodatkowaniu, musi być odpłatna. Co do zasady bowiem, czynności nieodpłatne nie są czynnościami opodatkowanymi. Tak więc określenie w umowie wynagrodzenia przesądza o możliwości opodatkowania czynności w ogóle, a jednocześnie wpływa na zastosowanie wyłączenia, o którym mowa.
22. Podobnie w każdym stosunku cywilnoprawnym określona jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie czynności. W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r. przepisy stanowiły o odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności. Sporne było to, czy przepis dotyczy jakiejkolwiek odpowiedzialności, czy też dotyczy wyłącznie odpowiedzialności wobec osób trzecich. Można było spotkać się z poglądami, że racjonalny ustawodawca nie tworzyłby przepisów tautologicznych, z regulacji zaś wspólnotowych wynika, że wyłączenie dotyczy wyłącznie czynności podejmowanych w ramach stosunków prawnych bliskich stosunkom pracy, tzn. takich, w których określona jest odpowiedzialność zlecającego wykonywanie czynności wobec osób trzecich. Pogląd ten forsowany był szczególnie przez organy podatkowe. W ówczesnym stanie prawnym były to poglądy nie do końca uprawnione. Przepis stanowił o »odpowiedzialności«, co lege non distinguente musiało oznaczać każdą odpowiedzialność zlecającego wykonanie czynności, w tym także odpowiedzialność wobec przyjmującego zlecenie podatnika, a nie tylko wobec osób trzecich. Organy podatkowe nie mogły zaś samodzielnie obciążać jednostek wymogami niewynikającymi bezpośrednio z prawa krajowego na podstawie samej dyrektywy. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa ETS, wywodzić skutki prawne z dyrektywy (z pominięciem prawa krajowego) mogą wyłącznie jednostki, a nie państwo i jego organa. Sposób wykładni zmierzający do uznania, że istotną cechą węzła prawnego ma być »odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich«, a nie »odpowiedzialność zlecającego w ogóle« prowadził oczywiście do uzyskania większej koherencji z prawem wspólnotowym. Niemniej jednak taka wykładnia wyraźnie wykraczała poza językowy sens przepisu. Była w związku z tym wykładnią contra legem, przekraczając granice zakreślone dla wykładni prowspólnotowej. Uznać zatem należało, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r. wystarczające było istnienie jakiejkolwiek odpowiedzialności prawnej zlecającego czynności, aby wykonujący te czynności podmiot nie był podatnikiem VAT.
23. Od dnia 1 czerwca 2005 r. w komentowanym przepisie znalazło się zastrzeżenie, zgodnie z którym w wykreowanym stosunku prawnym powinna istnieć odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich. Nie jest zatem obecnie wystarczająca odpowiedzialność zlecającego określone czynności wobec przyjmującego zlecenie.
Dokonana nowelizacja nie rozwiązuje wszakże wszystkich problemów. Przepis stanowi obecnie o »odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich«. Można zakładać, że powinno to dotyczyć odpowiedzialności przyjmującego zlecenie jako strony stosunku, odpowiedzialność zaś powinna dotyczyć czynności czy też skutków czynności wykonanych przez przyjmującego zlecenie. Nie zostało to jednakże wyrażone wprost. Można w związku z tym dowodzić, że wystarczy jakakolwiek odpowiedzialność zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich, niekoniecznie dotycząca czynności (ich skutków) przyjmującego zlecenie.
Należy w tym miejscu zwrócić jeszcze uwagę na przepisy art. 429 i 474 k.c. Znajdują one zastosowanie do stosunków prawnych powstających pomiędzy dającym zlecenie a przyjmującym zlecenie, nawet jeśli nie zostały wyraźnie przywołane w umowie. Pierwszy z tych przepisów – dotyczący tzw. odpowiedzialności deliktowej – wskazuje, że kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności. Z kolei drugi z tych przepisów – określający odpowiedzialność kontraktową – stanowi, iż dłużnik (czyli zlecający wobec osób trzecich) odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonuje (są nimi przyjmujący zlecenie), jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza.
Przepisy te określają zasady odpowiedzialności – zarówno deliktowej, jak i kontraktowej – dającego zlecenie wobec osób trzecich za działania wykonującego czynności. Przepisy ustawy VAT wymagają właśnie, aby określone były zasady odpowiedzialności. To właśnie czynią – mające tutaj zastosowanie – wskazywane przepisy kodeksu cywilnego. Oznacza to, że nawiązanie jakiegokolwiek stosunku prawa cywilnego, na podstawie którego wykonywane są określone czynności na rzecz innej osoby (są świadczone usługi), oznacza jednocześnie określenie odpowiedzialności dającego zlecenie wobec osób trzecich. To zaś równa się wyłączeniu z VAT.
24. Od dnia 1 czerwca 2005 r. wprowadzono jeszcze jedną istotną zmianę w treści przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy. Otóż, dotychczas dyspozycją tego przepisu wyłączającego nie byli objęci menedżerowie (osoby uzyskujące za wykonywane czynności przychody określone w art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f.). Zamiast powyższego wyłączenia z grona podatników VAT menedżerowie objęci byli zwolnieniem przedmiotowo-podmiotowym wynikającym z przepisów wykonawczych, które przysługiwało w analogicznych warunkach, jakich istnienie gwarantowało wyłączenie od statusu podatników VAT podmiotów uzyskujących przychody określone w art. 13 pkt 2-8 u.p.d.o.f.
Przez zmianę w treści przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wyłączeniem od statusu podatników VAT objęto także osoby uzyskujące przychody na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, jeśli pomiędzy stronami powstawał stosunek prawny co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
Wyłączenie tych podmiotów ze statusu podatników VAT wcale nie jest dobrodziejstwem dla menedżerów, lecz równa się dodatkowym obciążeniom podatkowym. Brak statusu podatnika oznacza bowiem brak prawa do odliczenia podatku naliczonego. Z kolei fakt, że usługi menedżerów nie są objęte VAT, nie ma żadnego znaczenia, gdyż przedsiębiorstwa, dla których usługi świadczą menedżerowie, i tak odliczałyby ten podatek.
25. Dokonana z dniem 1 czerwca 2005 r. nowelizacja nie w pełni przystosowała przepisy ustawy VAT do przepisów wspólnotowych. Należy bowiem w tym miejscu przypomnieć, że przepisy wspólnotowe – wyłączając określone podmioty z grona podatników VAT – posługują się znacznie bardziej elastycznymi, choć przez to i nieostrymi, pojęciami. Mowa jest bowiem o tym, że niezależnym prowadzeniem działalności nie jest wykonywanie czynności w ramach stosunków zatrudnienia. Przy czym za stosunki zatrudnienia nie uważa się tylko stosunków pracy, lecz każdy stosunek powstający pomiędzy pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności pracodawcy (ang. working conditions, remuneration and the employer's liability).
[…]
Będzie się jednak można spodziewać zapewne dalszej »ucieczki od VAT«. W związku z tym zapewne umowy zaopatrywane będą w klauzule odpowiedzialności »zlecających czynności«, co w praktyce uniemożliwiać będzie ustalenie statusu danego podmiotu przyjmującego zlecenie jako podatnika VAT (zwłaszcza biorąc pod uwagę, jak »złą prasę« ma obecnie tzw. obejście prawa podatkowego). Taka, a nie inna sytuacja spowodowana jest po części dotychczasową praktyką, a także postrzeganiem VAT przez organy podatkowe. W bardziej cywilizowanej części Europy uzyskanie statusu podatnika VAT traktowane jest jako dobrodziejstwo. Z zyskaniem tego statusu wiąże się bowiem uwolnienie – poprzez zyskanie prawa do odliczenia – od ciężaru podatku naliczonego w zakupach, które tak czy inaczej trzeba ponieść, prowadząc działalność gospodarczą czy też wykonując działalność osobistą. Tymczasem wśród polskich podmiotów – w czym niemała zasługa organów podatkowych oraz aktów wykonawczych – wciąż zyskanie przymiotu podatnika kojarzone jest przede wszystkim z obciążeniami fiskalnymi, obowiązkami dokumentacyjno-sprawozdawczymi”.
Podsumowując, Pana umowa nie zawiera klauzuli o odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich, zatem moim zdaniem nie można jej zakwalifikować do przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT.
Natomiast gdyby taki przepis istniał, to byłyby duże szanse na to, aby działalność wykonywana przez Pana na podstawie tej umowy nie była kwalifikowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy VAT. Przy tym nie jest powiedziane w przepisie, że nie ma Pan w ogóle ponosić odpowiedzialności wobec osób trzecich, ważne natomiast jest, aby umowa określała warunki, na których odpowiedzialność tę ponosi zleceniodawca. Tak zapewne rozumować będzie organ podatkowy.
Podsumowując kwestie prawno-podatkowe, zdecydowanie konieczne jest wystąpienie do właściwego dyrektora izby skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego (w tym wypadku przepisów ustawy VAT). Stanowisko dyrektora jest wiążące dla organu, niewiążące dla Pana. Oznacza to, że jeśli uda się uzyskać interpretację korzystną (np. akceptującą proponowane rozwiązanie podatkowe), to wówczas może Pan z powodzeniem do niego się stosować i nie poniesie Pan negatywnych konsekwencji podatkowych czy karno-skarbowych (o ile oczywiście Pana działania będą całkowicie zgodne ze stanem faktycznym, który opisze Pan we wniosku o interpretację). Jeśli natomiast interpretacja będzie niekorzystna, to nie musi Pan się do niej stosować (wcale nie jest powiedziane, że organy nie orzekną inaczej). Może Pan także (po uprzednim wezwaniu organu podatkowego do usunięcia naruszenia prawa – swego rodzaju „odwołanie”) zaskarżyć ją do sądu administracyjnego. Opłata urzędowa od wniosku o interpretację (w zakresie jednego stanu faktycznego) wynosi 40 zł (czasem organ każe dopłacać, twierdząc, że wniosek obejmuje np. kilka stanów faktycznych). Czas oczekiwania na odpowiedź od Ministra Finansów wynosi ok. 3 miesięcy.
Dodać należy, że złożenie wniosku o interpretację ma sens tylko wtedy, kiedy zgodnie z prawdą opisze Pan stan faktyczny (tj. rzeczywisty charakter produkowanych wyrobów).
Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności. „Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Organ podatkowy nie ocenia w tym postępowaniu dokumentów dołączonych do wniosku” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 maja 2009 r., IPPB5/423-97/09-4/PS).
Wynajem prywatnego mieszkania firmie
