Okazjonalny przewóz osób do ślubu - czy potrzebna licencja?

Przewóz okazjonalny osób

Zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym przewóz okazjonalny nie wymaga zezwolenia na transport drogowy osób. Zgodnie z art. 4 pkt 11 ustawy o transporcie drogowym przewóz okazjonalny to przewóz osób, który nie stanowi przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego albo przewozu wahadłowego. Więcej informacji o tym, czym jest przewóz okazjonalny, wynika z art. 18 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym „nie wymaga zezwolenia wykonywanie przewozu okazjonalnego, jeżeli:

1) tym samym pojazdem samochodowym na całej trasie przejazdu przewozi się tę samą grupę osób i dowozi się ją do miejsca początkowego albo

2) polega on na przewozie osób do miejsca docelowego, natomiast jazda powrotna jest jazdą bez osób (podróżnych), albo

3) polega on na jeździe bez osób do miejsca docelowego i odebraniu oraz przewiezieniu do miejsca początkowego grupy osób, która przez tego samego przewoźnika drogowego została przewieziona na zasadzie określonej w pkt 2”.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego a konieczność posiadania licencji

Według ustawy przewóz okazjonalny wykonuje się pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 osób łącznie z kierowcą.

„Dopuszcza się przewóz okazjonalny:

1) pojazdami zabytkowymi,

2) samochodami osobowymi:

a) prowadzonymi przez przedsiębiorcę świadczącego usługi przewozowe albo zatrudnionego przez niego kierowcę,

b) na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej w lokalu przedsiębiorstwa,

c) po ustaleniu opłaty ryczałtowej za przewóz przed rozpoczęciem tego przewozu; zapłata za przewóz regulowana jest na rzecz przedsiębiorcy w formie bezgotówkowej; dopuszcza się wniesienie opłat gotówką w lokalu przedsiębiorstwa

– niespełniającymi kryterium konstrukcyjnego określonego wyżej i będącymi wyłączną własnością przedsiębiorcy lub stanowiącymi przedmiot leasingu tego przedsiębiorcy”.

Zezwolenie na drogowy przewóz osób

W mojej ocenie opisana przez Panią działalność mieści się w zakresie wyżej opisanym, co uzasadnia twierdzenie, że nie potrzebuje Pani zezwolenia na drogowy przewóz osób.

Jest to jednak zezwolenie wydawane przez odpowiednie organy dla przedsiębiorców prowadzących transport drogowy na konkretną trasę. Jest to zupełnie odmienne zezwolenie od licencji na transport drogowy osób. Zgodnie z art. 5b ustawy „podjęcie i wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób:

1) samochodem osobowym,

2) pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą,

3) taksówką

– wymaga uzyskania odpowiedniej licencji”.

Pani, jako że działalność będzie miała cel zarobkowy, będzie w rzeczywistości prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego. W tej sytuacji konieczne jest posiadanie niezbędnej licencji, bowiem z tego obowiązku wyłączeni są jedynie kierowcy wykonujący transport w celach niezarobkowych.

Przepisy powyższe rzeczywiście sprawiają kłopot w interpretacji. Pojawia się bowiem pojęcie licencji na przewóz osób taksówką obok zezwolenia na transport drogowy osób. Jednak z treści aktualnego orzecznictwa wynika jednoznacznie:

Obowiązek posiadania licencji uprawniającej do wykonywania transportu drogowego

„Każdy podmiot (przedsiębiorca) podejmujący i wykonujący transport drogowy w zakresie określonym w art. 5b ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. Dz.U z 2016 r. poz. 1907 ze zm.) jest zobowiązany posiadać licencję na wykonywanie przewozu drogowego. Obowiązek posiadania licencji uprawniającej do wykonywania transportu drogowego dotyczy podmiotów faktycznie wykonujących działalność odpowiadającą definicji transportu drogowego zawartej w art. 4 ustawy, nawet w przypadku, gdy taka działalność nie została przez podmiot zgłoszona jako przedmiot prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Wykonywanie bowiem transportu drogowego musi być traktowane jako działanie faktyczne polegające na przewozie osób lub rzeczy odpowiadające definiowaniu transportu drogowego, z tym jednak, że nie musi stanowić przedmiotu trwale prowadzonej działalności gospodarczej, a tym bardziej ewidencjonowanej. Z przepisów art. 4 pkt 1-3, art. 5-5b oraz art. 92 ust. 1 i 4 ustawy nie można bowiem wyprowadzić wniosku, że przewóz osób lub rzeczy bez licencji podlega sankcji tylko wtedy, gdy dokonujący przewozu podmiot prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego o wszelkich cechach wynikających z przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i jej ewidencjonowaniu. Gdyby taka była wola ustawodawcy, nałożenie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji w praktyce byłoby niemożliwe, gdyż jedną z podstawowych cech działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego jest właśnie prowadzenie jej na podstawie licencji” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 6 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Ol 977/17).

Potwierdzeniem stanowiska jest także fakt, że w przypadku karania kierowców Inspekcja Transportu Drogowego (co także wynika z wyroków sądów akceptujących prawidłowość działania Inspekcji) kara ustalana jest zarówno za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji, jak i za wykonywanie przewozu okazjonalnego samochodem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4a transportu drogowego.