Odwołanie od decyzji gminy

Odwołanie od decyzji gminy

Niewątpliwie w zaistniałej sytuacji powinien Pan złożyć odwołanie od decyzji gminy zgodnie z zawartym na końcu decyzji tej pouczeniem i z zachowaniem wskazanego tam terminu.

Omawiając niniejszą sprawę, zacząć należy od przytoczenia treści przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z dnia 10 kwietnia 1974 r. (Dz. U. Nr 14, poz. 85 z późn. zm.), zgodnie z którym „organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się”.

Wobec dość skąpej regulacji w tym przedmiocie i oględnej treści powyższego przepisu kwestia podstaw wymeldowania została rozwinięta i szerzej omówiona w licznym orzecznictwie sądowym w tym przedmiocie.

Spośród poglądów orzecznictwa, które może mieć największe znaczenie w Pańskiej sprawie, sięgnąć należy przede wszystkim do treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Gliwicach z dnia 31.03.2011 r., sygn. akt II SA/Gl 1077/10, w którym sąd ten stwierdził, że „o braku dobrowolności opuszczenia miejsca stałego pobytu w kontekście przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) można mówić jedynie w przypadkach, gdy doszło do tego na skutek bezprawnych działań innych osób, które doprowadziły do opuszczenia przez osobę zameldowaną miejsca zamieszkania oraz uniemożliwiają jej powrót do niego”.

Mając zatem powyższe na uwadze, nie sposób uznać za trafne stanowiska organu gminy, zgodnie z którym konieczność przeprowadzenia remontu domu może być okolicznością wykluczającą dobrowolność jego opuszczenia, jeżeli stan techniczny tego domu nie został pogorszony w wyniku bezprawnych działań osób trzecich (np. poprzez powybijanie okien, zniszczenie instalacji wewnętrznych, podpalenie, zalanie itp.).

Problem z wymeldowaniem osób z mieszkania

Dodatkowo warto również sięgnąć do treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą we Wrocławiu z dnia 24.06.2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 277/11, gdzie stwierdzono:

„Trwałym i dobrowolnym opuszczeniem lokalu jest nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu, z jednoczesnym zerwaniem związków z dotychczasowym lokalem i założeniem w nowym ośrodku swoich osobistych i majątkowych interesów. Przedstawiony w ten sposób zamiar, rozumiany jako przejaw woli osoby opuszczającej lokal, powinien być jednakże oceniany na podstawie obiektywnych okoliczności, a nie treści ujętych w oświadczeniach zainteresowanej osoby. Jako dobrowolne opuszczenie lokalu traktuje się również takie sytuacje, w których wprawdzie opuszczenie lokalu następuje pod przymusem lub w wyniku bezprawnego usunięcia, ale osoba nie korzysta ze środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu w postaci powództwa cywilnego o przywrócenie naruszonego posiadania. Niezainicjowanie przez stronę tego rodzaju postępowania świadczy o braku skuteczności jego działań w celu powrotu do mieszkania. Same zgłoszenia problemu z dostaniem się do spornego lokalu Policji rzeczywiście nie wypełniają przesłanki braku dobrowolności w opuszczeniu mieszkania. Zwłaszcza w sytuacji, gdy strona skoncentrowała swe życie w wynajętym lokalu i nie wykonuje podstawowych czynności życiowych w miejscu stałego zameldowania”.

Wymeldowanie osób które stale opuściły miejsce zamieszkania

Jak zatem z powyższego wynika, nie tyle same oświadczenia osób zameldowanych o tym, że chcą one powrócić do miejsca zameldowania, są istotne przy ocenie związania tych osób z tym miejscem i ustaleniem w nim swojego centrum życiowej aktywności, ile właśnie towarzyszące temu okoliczności faktyczne. Jeżeli więc osoby te po opuszczeniu wymienionego domu do niego nie powracały lub nie podejmowały żadnych prób powrotu do niego, nie starały się o poprawę warunków budowlanych tego domu pozwalających na zamieszkiwanie w nim, a ponadto po przeprowadzce skupiły swoją aktywność życiową w inny miejscu (o czym świadczyć może także długość okresu trwania tego zamieszkiwania w innym miejscu), to mimo składanych przez te osoby oświadczeń nie sposób uznać, że brak jest podstaw do ich wymeldowania wobec zerwania przez te osoby więzi z Pańskim domem.

Dlatego też zasadne jest, aby w takiej sytuacji wniósł Pan odwołanie od decyzji gminy.

Dla porządku zatem warto wskazać, iż zgodnie z art. 128 Kodeksu postępowania administracyjnego odwołanie nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeżeli z odwołania wynika, że strona nie jest zadowolona z wydanej decyzji. Przepisy szczególne mogą ustalać inne wymogi co do treści odwołania.

Ponadto, stosownie do treści art. 129 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, „odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał decyzję”.

Z kolei, zgodnie z § 2, „odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie – od dnia jej ogłoszenia stronie”.