Niesłuszne oskarżenie o posiadanie narkotyków

Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych

Kwestię penalizacji posiadania narkotyków reguluje art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1485), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 62 ustawy „kto wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.

Odnosząc się do przedstawionego przez Pana stanu faktycznego, należy w szczególności wyjaśnić rozumienie ustawowego znamienia „posiadania” oraz odpowiedzieć na pytanie, czy przyjęte twierdzenie odnosi się do Pana sytuacji.

W języku ogólnym zwrot „posiadać” oznacza w zasadzie to samo, co „mieć”. W Prawie karnym pojęcie „posiadanie”, jako znamię czasownikowe charakteryzujące typ czynu zabronionego, występuje w powszechnym znaczeniu („mieć”), jeżeli z treści samego aktu prawnego lub kontekstu, w jakim daną regulację wiązać należy z innymi przepisami, nie wynika, co innego.

Innymi słowy, osobą dopuszczającą się czynu zabronionego opisanego w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest ten, kto wbrew przepisom tej ustawy „ma” środek odurzający lub substancję psychotropową. Nie ma też tu znaczenia to, czy osoba dysponująca, postrzega posiadaną rzecz jako własną, czy też cudzą. „Posiadanie” oznacza zatem świadome i faktyczne dysponowanie rzeczą.

Fałszywe oskarżenia ojca - podłożenie narkotyków w rzeczach syna

Jednocześnie zauważyć należy, że to posiadanie postrzegane musi być jako stan, nie zaś jako czynność. Trudno więc uznać, że znalezienie narkotyku w Pana ubraniach jest świadomym i faktycznym dysponowaniem rzeczą w sytuacji, gdy od kilku miesięcy nie przebywał Pan w mieszkaniu, w którym pozostawił Pan ubrania. Okoliczność tę, jako przesądzającą o odpowiedzialności karnej, należy wykazać już na etapie postępowania przygotowawczego (czyli prowadzonego przez policję), nie wyłączając badań daktyloskopijnymi (odciski palców). Musi Pan więc wykazać fakt niezamieszkiwania z ojcem oraz też istnienie między Państwem sytuacji konfliktowej.

Obrona przed fałszywymi oskarżeniami o posiadanie narkotyków

W tym miejscu należy wskazać, iż przestępstwo posiadania narkotyków jest przestępstwem ściganym z urzędu. Oznacza to, że postępowanie zostaje wszczęte na skutek nawet anonimowego zawiadomienia. W tym wypadku w roli oskarżyciela występuje prokurator jako oskarżyciel publiczny. Ojciec w tym wypadku może złożyć zeznania w charakterze świadka, a zeznania te podlegają ocenie sędziowskiej w ramach swobodnej oceny dowodów. Niewątpliwe więc fakt bycia w konflikcie z synem i ewentualne groźby ojca będą szczególnie wnikliwie badane na etapie postępowania przygotowawczego.

Jeśli w toku postępowania zostanie wykazane, że ojciec podrzucił narkotyki, w celu skierowania postępowania karnego odpowie za dwa czyny, to jest za posiadanie narkotyków oraz za fałszywe oskarżenie, czyli za czyn z art. 234 Kodeksu karnego zagrożony karą grzywny, ograniczenia wolności, pozbawienia wolności do lat dwóch.

Odpowiadając na ostatnie pytanie, pragnę zaznaczyć, że policja nie ma obowiązku przesłuchiwać sąsiadów ani sprawdzać daty wyprowadzenia się brata z domu, jeśli uznaje, że okoliczności czynu nie budzą wątpliwości. Natomiast w toku postępowania sądowego sąd nie jest związany wynikami postępowania dowodowego przeprowadzonego przez organy ściągania (policję). Będzie więc Pan na swoją obronę przedstawić wszelkie środki dowodowe (zeznania świadków, np. sąsiadów).