Nazwa producenta na opakowaniu produktu

Przepakowywanie produktów spożywczych ze zmianą firmy i siedziby jako producenta

Z Pana relacji wynika, że kupuje Pan produkty spożywcze u producenta. U tego producenta produkty te są od razu pakowane, ze wskazaniem jednak Pana firmy i siedziby jako producenta. Dzieje się to za zgodą pierwotnego producenta. W tym stanie rzeczy pyta Pan, czy Pana firma może być napisana na opakowaniu jako producent.

Przystępując do odpowiedzi na zadane przez Pana pytanie należy w pierwszej kolejności zaznaczyć, że nie ma jednej, uniwersalnej definicji producenta. Różne ustawy, dla różnych celów, odmiennie określają, kto jest producentem.

Niemniej jednak z punktu widzenia Pana pytania szczególną uwagę należy zwrócić na ustawę z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 2047), zwaną dalej „u.o.b.p.”.

Ustawa ta określa ogólne wymagania dotyczące bezpieczeństwa produktów, obowiązki producentów i dystrybutorów w zakresie bezpieczeństwa produktów oraz zasady i tryb sprawowania nadzoru w celu zapewnienia bezpieczeństwa produktów wprowadzanych na rynek (art. 1 u.o.b.p.).

Kim jest producent?

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 2 u.o.b.p. przez producenta rozumie się:

„a) przedsiębiorcę prowadzącego w Unii Europejskiej lub na terytorium państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym działalność polegającą na wytwarzaniu produktu albo każdą inną osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie, a także osobę, która naprawia lub regeneruje produkt,

b) przedstawiciela wytwórcy, a jeżeli wytwórca nie wyznaczył przedstawiciela – importera produktu, w przypadkach gdy wytwórca nie prowadzi działalności w Unii Europejskiej lub na terytorium państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,

c) przedsiębiorcę uczestniczącego w dowolnym etapie procesu dostarczania lub udostępniania produktu, jeżeli jego działanie może wpływać na właściwości produktu związane z jego bezpieczeństwem.”

„Art. 10. 1. Producent jest zobowiązany wprowadzać na rynek wyłącznie produkty bezpieczne.

2. Producent wprowadzający produkt na rynek polski, w zakresie prowadzonej działalności jest zobowiązany dostarczać konsumentom informacje w języku polskim:

1) umożliwiające im ocenę zagrożeń związanych z produktem w czasie zwykłego lub możliwego do przewidzenia okresu jego używania, jeżeli takie zagrożenia nie są, przy braku odpowiedniego ostrzeżenia, natychmiast zauważalne;

2) dotyczące możliwości przeciwdziałania tym zagrożeniom.

3. Dostarczenie konsumentom odpowiedniego ostrzeżenia o zagrożeniach związanych z produktem nie zwalnia producentów i dystrybutorów z innych obowiązków określonych w niniejszym rozdziale.

4. Producent, zachowując należytą staranność, w zakresie prowadzonej działalności, jest zobowiązany podejmować działania odpowiednie do właściwości dostarczanego produktu:

1) umożliwiające uzyskiwanie przez tego producenta wiedzy o zagrożeniach, które produkt może stwarzać;

2) mające na celu uniknięcie zagrożeń, w tym – o ile jest to niezbędne – umożliwiające wycofanie produktu z rynku, właściwe i skuteczne ostrzeżenie konsumentów lub wycofanie produktu od konsumentów.

5. Działania, o których mowa w ust. 4 pkt 2, producent podejmuje z własnej inicjatywy lub w przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1, 2 i 4.

6. Działania, o których mowa w ust. 4, mogą w szczególności polegać na:

1) umieszczeniu na produkcie lub jego opakowaniu nazwy i adresu producenta oraz oznaczenia identyfikującego produkt lub, w razie potrzeby, partię produktu, chyba że nieumieszczenie takich informacji jest uzasadnione;

2) przeprowadzaniu badań próbek wprowadzonych na rynek produktów, analizowaniu skarg konsumentów oraz, w miarę potrzeby, prowadzeniu rejestru tych skarg oraz bieżącym informowaniu dystrybutorów o prowadzonej w ten sposób kontroli.”

W podobny sposób odnosi się do tego zagadnienia dyrektywa 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji.

Artykuł 1 ust. 1 dyrektywy wskazuje, że celem dyrektywy jest zbliżenie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji, w celu zapewnienia jednolitego minimalnego poziomu ochrony konsumentów w kontekście rynku wewnętrznego.

Dla celów dyrektywy producent oznacza wytwórcę towarów konsumpcyjnych, importera towarów konsumpcyjnych na terytorium Wspólnoty lub każda osobę określającą siebie jako producenta poprzez umieszczenie swojej nazwy, znaku towarowego lub innego znaku wyróżniającego na towarach konsumpcyjnych (art. 1 ust. 2 lit. d).

Ponadto, ze względu na fakt, że pytanie dotyczy produktów spożywczych zwrócić uwagę należy również na ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 2212).

Art. 3 ww. ustawy definiuje m.in. następujące pojęcia:

„1) artykuły rolno-spożywcze – produkty rolne, runo leśne, dziczyznę, organizmy morskie i słodkowodne w postaci surowców, półproduktów oraz wyrobów gotowych otrzymywanych z tych surowców i półproduktów, w tym środki spożywcze;

2) żywność (środek spożywczy) – każdą substancję lub produkt w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002);

9) producent – osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która:

a) produkuje lub paczkuje artykuły rolno-spożywcze, lub

b) wprowadza artykuły rolno-spożywcze do obrotu, jeżeli działalność ta jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.”

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, z pewną ostrożnością, przyjąć jednak należy, że Pańska firma może być napisana na opakowaniu jako producent. Proszę jednak pamiętać, że ze statusem producenta wiążą się dodatkowe obowiązki prawne.

Podobne do powyższych rozwiązania zawarte są także w innych ustawach (zob. np.: art. 3 pkt 1 w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach [j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 475]; art. 449⁵ § 2 zd. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny [j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 459]).