Nauczyciel obraża i straszy uczniów, co zrobić?

Uchybienie godności zawodu i obowiązkom nauczyciela

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela:

„Nauczyciel obowiązany jest:

1) rzetelnie realizować zadania związane z powierzonym mu stanowiskiem oraz podstawowymi funkcjami szkoły: dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą, w tym zadania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom w czasie zajęć organizowanych przez szkołę;

2) wspierać każdego ucznia w jego rozwoju;

3) dążyć do pełni własnego rozwoju osobowego;

3a) doskonalić się zawodowo, zgodnie z potrzebami szkoły;

4) kształcić i wychowywać młodzież w umiłowaniu Ojczyzny, w poszanowaniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w atmosferze wolności sumienia i szacunku dla każdego człowieka;

5) dbać o kształtowanie u uczniów postaw moralnych i obywatelskich zgodnie z ideą demokracji, pokoju i przyjaźni między ludźmi różnych narodów, ras i światopoglądów”.

Z powyższego wynika, że nauczyciel powinien m.in. kształcić i wychowywać młodzież w atmosferze szacunku dla każdego człowieka. Trudno mówić o szacunku do człowieka w przypadku, gdy dochodzi do publicznego mówienia przez nauczyciela do Państwa dzieci, że „są głupkami, źle wychowane, że są matołami” czy „że jeśli nie będą chodzić do kościoła, to rodzice zginą w wypadku samochodowym”.

Takie zachowanie można rozpatrywać w kontekście uchybienia godności zawodu i obowiązkom nauczyciela.

Naruszenie dóbr osobistych rodziców i dzieci

Zgodnie z Kodeksem cywilnym:

Art. 23: „Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”.

Art. 24:

„§ 1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

§ 2. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

§ 3. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych przepisach, w szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym”.

Art. 448: „W razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Do roszczeń, o których mowa w § 1 i 2, przepis art. 445 § 3 stosuje się”.

Ponadto nauczyciel ten mógł naruszyć dobra osobiste dzieci i rodziców.

Wezwanie do natychmiastowego zaniechania naruszeń

Do rozważenia jest zatem dodatkowo skierowanie formalnego pisma do osoby naruszającej w Pani ocenie Pani prawa, w którym:

1) Poruszona zostanie kwestia dobra osobistego,

2) Wskaże się na żądanie natychmiastowego zaniechania naruszeń,

3) Do rozważenia – zażądanie stosownej kwoty celem zadośćuczynienia,

4) Wskazanie, że brak reakcji ze strony ww. osoby narazi ją na duże straty związane ze skierowaniem sprawy do sądu.

Jeśli te kroki nie pomogą, to do rozważenia będzie skierowanie sprawy cywilnej na drogę postępowania sądowego.

W zakresie uchybienia godności zawodu i obowiązkom nauczyciela, z uwagi na trudności w kontakcie z dyrektorstwem szkoły, obecnie do rozważenia jest wystosowanie formalnego pisma do dyrektorstwa szkoły lub nawet do kuratorium oświaty.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela - Dz.U. 1982 nr 3 poz. 19