Naruszenie nietykalności cielesnej i fałszywe zeznania osoby atakującej

Przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej

Przede wszystkim należy zauważyć, iż zachowanie krewnej (uderzenie Pani w twarz) można uznać za przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej z art. 217 Kodeksu karnego (w skrócie K.k.), zgodnie z którym:

§ 1. „Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.

§ 3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego”.

Przestępstwo z art. 217 K.k. będzie polegało np.: na uderzeniu pokrzywdzonego, popchnięciu go, szarpaniu.

Ściganie przestępstwa przeciwko nietykalności cielesnej

Ściganie przestępstwa przeciwko nietykalności cielesnej odbywa się z oskarżenia prywatnego i uregulowane jest w art. 485 i następnych Kodeksu postępowania karnego (w skrócie K.p.k.). Zgodnie z art. 488 § 1 „policja na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właściwego sądu”. Zgodnie z art. 487 kodeksu „akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie”.

Prywatny akt oskarżenia przeciwko osobie naruszającej nietykalność cielesną

W związku z powyższym ma Pani prawo wnieść do sądu prywatny akt oskarżenia przeciwko krewnej o czyn z art. 217 K.k. Pragnę zauważyć, że nie ma przeszkód prawnych, aby osoba nieletnia była świadkiem w procesie karnym. Świadek jest podstawowym źródłem dowodowym w każdej sprawie, dlatego pełni w procesie istotna role, a treść jego zeznań w zasadniczej mierze wpływa na decyzje organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości.

W podręcznikach procesu karnego świadkiem nazywa się osobę fizyczną, która w procesie toczącym się przeciwko innej osobie, składa zeznania o faktach i właściwościach, które spostrzegła.

Kto może być świadkiem w sprawie karnej?

Świadkiem w sensie faktycznym jest każda osoba fizyczna, która zna jakieś okoliczności mogące mieć znaczenie dla sprawy karnej. Świadkiem może być każdy, kto osiągnął zdolność spostrzegania, zapamiętywania i reprodukcji (odtwarzania) spostrzeżeń. Nie ma dolnej granicy wieku, stąd świadkiem może być nawet małoletni.

Niezależnie od zarzutów karnych można przeciwko sprawcy wystąpić w pozwie z roszczeniami cywilnoprawnymi, z tak zwanym żądaniem odszkodowania, jeśli przykładowo w wyniku uderzenia uszkodzeniu uległo np. ubranie. Przede wszystkim jednak można żądać zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę (cierpienia fizycznego i psychicznego).

Jak się bronić przed fałszywym oskarżeniem o pobicie?

Natomiast jeśli chodzi o kwestię obrony Pani męża przed niesłusznym oskarżeniem ze strony krewnej, to art. 6 K.p.k. zapewnia oskarżonemu (podejrzanemu) prawo do obrony. W tym celu podejrzany może powoływać wszelkie dowody dopuszczone przez prawo, np. dowody ze świadków, z dokumentów itp.

Ponadto w prawie karnym obowiązuje zasada domniemania niewinności, zgodnie z którą każda osoba jest niewinna wobec przedstawianych jej zarzutów, dopóki wina nie zostanie jej udowodniona.

Zasada domniemania niewinności

Z zasady domniemania niewinności wynika, iż ciężar dowodu w procesie karnym spoczywa na oskarżycielu. To oskarżyciel musi przekonać sąd, że oskarżony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu, przedstawiając w tym celu określone dowody. Teoretycznie więc Pani mąż nie ma obowiązku udowadniania czegokolwiek (że nie uderzył krewnej), choć może przedstawiać dowody wskazujące na jego niewinność.

Popełnienie przestępstwa przez osobę chorą psychicznie

Warto jeszcze zauważyć, że poczytalność sprawcy przestępstwa jest niewątpliwe dość istotnym elementem, jeśli chodzi o jego ewentualną odpowiedzialność karną. Art. 31 Kodeksu karnego stwierdza:

§ 1 „Nie popełnia przestępstwa, kto, z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.

§ 2 Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary”.

Jak wynika z powyższego, jednym z podstawowych warunków przypisania sprawcy winy (a w konsekwencji pociągnięcia do odpowiedzialności karnej) jest jego poczytalność.

Wątpliwości co do kwestii poczytalności sprawcy

Jeśli istnieją wątpliwości co do kwestii poczytalności sprawcy (co do jego stanu zdrowia psychicznego) w chwili popełnienia czynu, wówczas konieczne może być powołanie biegłych lekarzy psychiatrów w celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego sprawcy.

Przepisy nie przewidują surowszej odpowiedzialności dla sprawcy naruszenia nietykalności cielesnej z tego powodu, iż osoba poszkodowana jest w ciąży.

Prokurator jest zobowiązany rozważyć wszelkie okoliczności sprawy, zanim zdecyduje się wnieść akt oskarżenia i nie powinien się opierać tylko na obdukcji przedstawionej przez krewną. Z pewnością przesłucha Pani męża, a także innych świadków na okoliczność, czy takie zdarzenie w ogóle miało miejsce.